میلاد با سعادت مولی الموحدین حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) فرصتی برای گرامیداشت یاد و نام آن حضرت است؛ اما این سؤال مطرح است که بهترین راه برای گرامیداشت این ایام چیست؟ شاید معرفتافزایی و آشناسازی بیشتر مردم با مضامین معرفتی و مبانی آن حضرت چه در نهجالبلاغه و چه در سایر آثار یکی از این راهها است.
خبرنگار ایکنا به مناسبت این روز با سعادت و میلاد آن امام همام با حجتالاسلام والمسلمین ناصر رفیعی؛ استاد جامعه المصطفی(ص) گفتوگو کرده است که در ادامه میخوانیم؛
ایکنا ـ به عنوان کارشناس دین که تجربه فراوانی در تبلیغ دارید فکر میکنید بهترین راه برای گرامیداشت یاد و نام حضرت امیرالمؤمنین(ع) چیست؟
حضرت امیرالمؤمنین(ع) به ما خط و جهت دادهاند که چگونه از ایشان و سایر ائمه(ع) تجلیل کنیم و این مختص این ایام هم نیست و در تمامی ایام مانند نیمه شعبان و میلاد ائمه(ع) و وفیات ایشان کاربرد دارد.
حضرت فرمودند: بهترین شیعیان ما کسانی هستند که 5 وظیفه را نسبت به ما انجام بدهند؛ اول اینکه ما را بشناسند و معرفت ما را داشته باشد؛ عرف فضلنا؛ دوم ما را واسطه بین خود و خدا قرار دهد؛ سوم محبت ما را خالصانه داشته باشند؛ چهارم به حرفهای ما عمل کنند و پنجم از آنچه ما نهی کردهایم دوری کنند و کنار بگذارند.
بنابراین در جشنها و گرامیداشتهایی که برگزار میشود باید روی این محورها تاکید شود و زمینهسازی و فرهنگسازی کنیم؛ اول معرفت، دوم محبت به اهل بیت(ع)، سوم توسل، چهارم، عمل به فرمایشات ایشان و در نهایت کنارگذاشتن چیزهایی که نهی کردهاند. وقتی سخن از معرفت به اهل بیت(ع) است با علم فرق دارد لذا به نظر بنده صدا و سیما و مراکز فرهنگی و خبرگزاریها و رسانهها با آشناکردن مردم با سیره و زندگی و سخنان امیرالمؤمنین(ع) و با تبیین روش حضرت امیر(ع) در مواجهه با اقشار مختلف جوانان، بانوان، دختران و پسران و ... این ایام را گرامی بدارند.
البته پخش سرودهای مذهبی و مراسم شادی خوب است ولی گاهی میتوان بخشی از نهجالبلاغه را تبیین کرد بنابراین تاکید بنده این است که راهکارهای معرفتی ارائه دهیم و این راهکارهای لزوما سخنرانی و منبر نیست بلکه کسی که فیلم امام علی(ع) را ساخته نیز امری معرفتی انجام است؛ این فیلم طبیعتا نتوانسته به همه ابعاد بپردازد و ولی با تماشای این فیلم میتوان از زندگانی امیرالمؤمنین(ع) پیامهای کوتاهی گرفت و همچنین همچنان میتوان در قالب هنرهای مختلف و وسائل چندرسانهای این پیامها را به جامعه رساند.
رسانهها و به ویژه صدا و سیما در این زمینه نقش مهمی دارند و میتوانند به صورت تخصصی به تبیین زندگانی حضرت بپردازند؛ مثلا انتظارات حضرت امیرالمؤمنین(ع) از جوانان چیست و برای پاسخ به خطبه 31 نهجالبلاغه مراجعه کنیم یا انتظارات حضرت امیر(ع) از علمای دین، از رزمندگان و رهبران و مسئولان جامعه اسلامی چیست.
ایکنا ـ گاهی سؤالات و شبهاتی پیرامون انقلاب اسلامی وجود دارد که استناد مطرحکنندگان سؤال به بخشهایی از تاریخ زندگانی آن حضرت و یا نهجالبلاغه است، چگونه میتوان به این شبهات پاسخ داد؟
پاسخ را باید کسانی بدهند که با ابعاد مختلف سیره و زندگانی حضرات معصومین(ع) و به خصوص حضرت امیر(ع) آشنا باشند؛ در قرآن این مسئله را داریم زیرا اگر کسی بخواهد بخشی از قرآن را بگیرد و به بخش دیگری بیتوجه باشد، نگاه کاریکاتوری نمیتواند شبهه را به طور دقیق پاسخ دهد؛ نومن ببعض و نکفر ببعض، در این زمینه گویا نیست؛ باید آیات جهاد در مکه و صلح در مدینه را در کنار هم ببینیم؛ زندگانی حضرت امیر(ع) هم دوران سکوت دارد، دوره قیام و دوره خلافت و حکومت دارد؛ حضرت گاهی شمشیر میکشد و شجاعانه در میدان نبرد حاضر است و گاهی چنان سکوت میکند که سنخیتی با آن شجاعت ندارد لذا باید همه ابعاد را در پاسخگویی به سؤالات و شبهات در نظر بگیریم.
نکته دیگر اینکه یکی از مسائل رایج غلط در جامعه، مشابهسازی تاریخی براساس گرایش و نگرش خودمان است یعنی برخی افراد جامعه را به مقداد و مالک برخی را به زبیر و ابوموسی اشعری و ... انطباق میدهیم؛ من نمیگویم کلیت این کار اشتباه است چون تاریخ برای عبرتگرفتن است ولی بحث بر سر عدم دقت است؛ این کار تخصص و دقت زیادی لازم دارد و اینطور نیست که به راحتی در هر شرایطی کسی را بر شخصیتی تاریخی منطبق کنیم. لذا رهبر معظم انقلاب هم که فریاد «اَین عمار» سر دادند مشابهسازی متناسب با شرایط بود لذا کسانی باید وارد عرصه پاسخ به شبهات شوند که با مبانی و اصول حاکم بر زندگانی حضرت علی(ع) آشنا باشند.
به عنوان مثال یکی از اصول محکم و بدون خدشه در زندگانی حضرت امیر(ع)، مبارزه با ظالم است؛ کونا لظالم خصما و للمظلوم عونا؛ این اصل در همه جا مطرح است یعنی چه در دوران حکومت و چه در دوران غیر حکومت.
ایکنا ـ بحث عدالت بازتاب زیادی در سخنان حضرت امیرالمؤمنین(ع) دارد، امروز در جامعه به چه میزان به این مقوله توجه شده است؟
مقوله عدالت یک مقوله قرآنی است؛ پیامبر(ص) فرموده است که من مامور به عدالت شدهام. در آیه شریفه داریم: و امرت ان اعدل بینکم. حضرت امیر(ع) هم توصیه در همین راستا دارند ولی باید شرایط جامعه و زمان و مکان را هم لحاظ کنیم؛ به تعبیر دیگر مگر شرایط برای خود حضرت فراهم شد تا بتوانند عدالت کامل را برقرار کنند؟
یکی از جلوههای بزرگ عدالت در دوران امام(ع) میتوانست این باشد که حکومت شام نباید در دست حاکم ظالمی چون معاویه باشد ولی نه تنها موفق نشدند بلکه در صفین هم قرآن بر سر نیزه کردند و آسیب آفریدند؛ بنابراین بین آنچه مدنظر حضرت بوده و آنچه پیاده شده، فاصله زیاد است.
امیرالمؤمنین(ع) امام عدالت است و به خاطر عدالت در محراب به شهادت رسیدند اما جو جامعه و وجود قاسطین و مارقین و ناکثین اجازه نداد که آن چه مدنظر حضرت بود در جامعه پیاده شود؛ فرمایش حضرت در باب عدالت مبتنی بر قرآن و صددرصد درست است اما اجازه اجرا به ایشان داده نشد و مانعتراشی کردند؛ بنده معتقدم انقلاب اسلامی و امامین انقلاب به دنبال ایجاد عدالت در جامعه بوده و هستند ولی اجرای آن موانع زیادی دارد؛ تحریم و موانع خارجی، وجود منافقین و کسانی که در داخل خیرخواه نظام نیستند از جمله موانع است.
انبیای الهی هم همه سخن از عدالت گفتند و اصلا قرآن ماموریت مهم رسولان و اولیاء الله را اجرای عدالت میداند ولی همه انبیاء با موانع متعدد مواجه شدند؛ پس خط انبیاء درست است و امروز هم باید تداوم یابد ولی موانع را باید از بین ببریم.
گفتوگو از علی فرجزاده
انتهای پیام