شناسهٔ خبر: 70788989 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: دانشجو | لینک خبر

رضوی در پاسخ به دانشجو مطرح کرد:

لزوم تغییر سیاست‌های کشاورزی با توجه به تغییرات اقلیمی/تمرکز بر تولید محصولات سازگار با خشکسالی

رئیس دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی گفت: تأثیر تغییرات اقلیمی بر کاهش منابع آبی، تغییر در کیفیت خاک و اثرات آن بر محصولات غذایی از دغدغه‌های مهم ماست.

صاحب‌خبر -

حسن امامی رضوی، رئیس دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی در پاسخ به خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو در رابطه با برنامه‌های این سازمان در رابطه با تهدید امنیت غذایی با تغییر اقلیم اظهار داشت: برنامه‌هایی که برای حوزه تغییرات اقلیمی در نظر گرفته شده، بر عهده سازمان حفاظت محیط زیست و شورای عالی محیط زیست است. ما اثرات منفی این تغییرات را به‌خوبی درک می‌کنیم؛ کاهش منابع آبی و خشکسالی که برای ما اهمیت زیادی دارد و به‌طور جدی پیگیری می‌شود و این موضوعات در مصوبات و جلسات مشترک ما مورد بررسی قرار می‌گیرد.

وی افزود: تأثیر تغییرات اقلیمی بر کاهش منابع آبی، تغییر در کیفیت خاک و اثرات آن بر محصولات غذایی از دغدغه‌های مهم ماست. در جلسات مشترک، مسائلی مانند تولید گندم و آرد نیز مطرح می‌شود، چرا که میزان تولید رو به کاهش است.

رضوی گفت: مسئله مهم این است که آیا سیاست آینده ما باید بر توسعه کشاورزی متمرکز باشد یا به دلیل محدودیت‌های اقلیمی، به سمت تولید محصولات سازگار با اقلیم خشک حرکت کنیم. این موضوع مطالبه مشترک ما و وزارت جهاد کشاورزی در مقابل سازمان محیط زیست است.

رئیس دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی اذعان داشت: بحث گونه‌های مختلف گیاهی، پوشش‌های گیاهی و جانوری نیز از جنبه‌های مهم تغییرات اقلیمی است، به‌ویژه اثرات این تغییرات بر سلامت عمومی.

رضوی به حیوانات ولگرد اشاره کرد و ادامه داد: برخی گونه‌ها مانند سگ‌های ولگرد که گاهی به‌اشتباه مورد حمایت گروه‌های حفاظت محیط زیست قرار می‌گیرند، چالش‌برانگیز شده‌اند. کنترل این‌گونه‌ها ضروری است، چرا که می‌توانند به سلامت محیط زیست و بهداشت عمومی آسیب بزنند. این مسئله از مطالبات حوزه بهداشت محیط است.

رئیس دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی در پایان به موضوع سوپرفود‌ها اشاره کرد و توضیح داد: مسئله تولید داخلی برخی مواد غذایی غنی مانند کینوا مطرح است. کینوا به دلیل ارزش غذایی بالا و هزینه تولید نسبتاً پایین، می‌تواند مورد حمایت قرار گیرد. با این حال، هنوز تولید انبوه و ارزان آن در کشور محقق نشده است. این مواد مغذی، در صورت تولید اقتصادی و مقرون‌به‌صرفه، می‌توانند به بهبود تغذیه عمومی کمک کنند.