یکی از نزدیکان شهید مطهری نقل می‌کرد که یک روز ایشان به یکی از منبری‌های زمان خود گفته که آن‌قدر بالای منبر، مردم را از مسائل مختلف نهی نکنید و به اصطلاح «شیخ ترمز» نباشید. اسلام که فقط نفی شئونات زندگی نیست. همان مواجهه‌ای که امام(ره) اول انقلاب با سینما و تلویزیون و سایر ابزارهای هنری داشت.
وزیر فرهنگ به‌درستی اشاره کرد وقتی موسیقی اصیل ایرانی با بی مهری روبه رو می‌شود نتیجه‌اش جز اقبال شدید نسل جوان به موسیقی کره‌ای نیست.
البته این مسائل دیگر امروز برای همان طیف سختگیر هم تا حد زیادی هضم شده و برای نسل جدید انقلاب هم که اصلاً مسئله قلمداد نمی‌شود.
اما بپردازیم به این طرف بام که حضرت علی (ع) فرمود: جاهل را نبینی مگر در حالت افراط یا تفریط.
از همان زمان ابلاغ قانون حجاب (که بیشتر قانون پوشش بود تا حجاب) طیف گسترده‌ای از رسانه‌های کشور، گاه ناخوانده هرگونه مداخله حاکمیتی در این حوزه را مردود دانسته و برای دست‌اندرکاران و مؤلفان آن سری به نشانه تأسف تکان می‌دادند! که البته آن قانون به مراتب و با اختلاف زیاد، نسبت به قوانین موجود قبلی هوشمندانه‌تر و مترقی‌تر بود، اما فوق ما وقع... .
از نظر اینان، جمهوریت، رکن رکین و بلاعوض حیات نظام است، اما اسلامیت تا آنجا که تمایلات مردم همراهی کند، می‌تواند ظهور و بروز داشته باشد؛ نتیجه اینکه دموکراسی تکلیف ما را روشن کرده و بیهوده در هدایت جامعه نباید تلاش کنیم. البته نمی‌دانم دموکراسی را از این طرف قضیه هم قبول دارند یا باز پا را از کشور فراتر گذاشته و با ارجاعات به نظم نوین جهانی همه را غافلگیر می‌کنند.
خلاصه کلام اینکه بعد ۱۴۰۰ سال مظلومیت و انزوا، فقه شیعه بر اساس تعاریف مبنایی و تجربیات بشری مدل سوم حکمرانی را ابداع و بین جمهوریت و اسلامیت را جمع می‌کند و حالا عده‌ای نخوانده و ندیده دم از تسلط اراده اکثریت بر سرنوشت جمعی می‌زنند.
بله حکمران در جمهوری اسلامی بر اساس اراده اکثریت انتخاب می‌شود اما عملکردش بر اساس مصلحت اکثریت است نه تمایلات اکثریت. البته اگر تلاش، شفافیت و روایت صادقانه در میان باشد، قطعاً در آینده این دو به هم نزدیک و نزدیک‌تر هم می‌شوند.
تفاوت ظریف اما بنیادین حکمرانی در جمهوری اسلامی با سایر حکومت های سکولار و لائیک همین یک نکته است؛ در سنت هزاران ساله ما نیز شرط موفقیت فرمانروا و حکمران در فرهنگ غنی ایرانی، قرین بودن با فره ایزدی و راهبری معنوی مردم است و شاهنامه بهترین گواه این مدعاست. حالا وزیر فرهنگ در نشست خبری خود با اعلام اینکه لایحه جایگزین قانون حجاب ارائه خواهد شد، نشان داد قرار نیست جمهوری اسلامی با تمایلات اقلیت معتقد به برهنگی، سیاست‌های فرهنگی خودش را تنظیم کند.