به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، چقدر زیبا و دلنشین است که وصف امیر المؤمنین را از زبان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بشنویم:

گفتم که علی، گفت بگو سِرُّ الله
گفتم که علی، گفت بگو عین الله

گفتم که به وصفش چه بگویم گفتا
لا حول و لا قوه إلّا بالله

 «رَوَی أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدٌ الْکَرَاجُکِیُّ فِی کِتَابِهِ کَنْزِ الْفَوَائِدِ حَدِیثاً مُسْنَداً یَرْفَعُهُ إِلَی سَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ قَالَ: کُنَّا عِنْدَ النَّبِیِّ ص فِی مَسْجِدِهِ‏ إِذْ جَاءَ أَعْرَابِیٌّ فَسَأَلَهُ عَنْ مَسَائِلَ ....

 یا أَعْرَابِیُّ إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ نُصِبَ لِإِبْرَاهِیمَ مِنْبَرٌ عَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ وَ نُصِبَ لِی مِنْبَرٌ عَنْ شِمَالِ الْعَرْشِ ثُمَّ یُدْعَی بِکُرْسِیٍّ عَالٍ یَزْهَرُ نُوراً فَیُنْصَبُ بَیْنَ الْمِنْبَرَیْنِ فَیَکُونُ إِبْرَاهِیمُ عَلَی مِنْبَرِهِ وَ أَنَا عَلَی مِنْبَرِی وَ یَکُونُ أَخِی عَلِیٌّ عَلَی ذَلِکَ الْکُرْسِیِّ فَمَا رَأَیْتُ أَحْسَنَ مِنْهُ حَبِیباً بَیْنَ خَلِیلَیْنِ یَا أَعْرَابِیُّ مَا هَبَطَ عَلَیَّ جَبْرَئِیلُ ع إِلَّا وَ سَأَلَنِی عَنْ عَلِیٍّ وَ لَا عُرِجَ إِلَّا وَ قَالَ اقْرَأْ عَلَی عَلِیٍّ مِنِّی السَّلَامَ‏»

 «ای أعرابی هنگامی که روز قیامت برپا می‌شود از جانب خدای متعال سه منبر نصب می‌شود، منبری برای حضرت ابراهیم که آن را در سمت راست عرش خدای متعال نصب می‌کنند و منبری برای من که آن را در سمت چپ عرش خدای متعال نسب می‌کنند سپس یک تخت و کرسی بسیار بلندی را می‌آورند که از شدت نورانیت می‌درخشد و آن را بین منبر من و منبر ابراهیم یعنی در وسط عرش نصب می‌کنند پس من و ابراهیم بر روی منبرهای خود قرار داریم و در این هنگام برادرم علی بن ابی طالب روی آن کرسی بلند قرار می‌گیرد. من نیکوتر و زیباتر از این منظره ندیده‌ام که حبیبی بین دو خلیل قرار گرفته باشد ای اعرابی بدان هیچ موقع جبرئیل بر من نازل نشد مگر اینکه در مورد علی بن ابی طالب از من سوال کرد و هیچ موقع جبرئیل عروج نکرد مگر اینکه به من عرضه داشت که سلامش را علی بن ابی طالب برسانم.

(کنز الفوائد، ج۲، ص۲۳۸)