به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اراک؛ میرزا تقی‌خان امیرکبیر در سال ۱۱۸۶ هجری شمسی در روستای هزاوه اراک دیده به جهان گشود.
اسم مادر او فاطمه و پدرش کربلایی قربان، آشپز قائم مقام فراهانی از بزرگان دربار و همشهری وی بود.
قائم مقام، میرزا تقی را در سن شش سالگی همراه خود کرد، اما فراست و توانایی او سبب شد قائم مقام او را به کلاس درس بفرستد.
آنچه سبب ماندگاری نام امیرکبیر در تاریخ ایران شد اقدامات او در سه سال و اندی صدارت دربار قاجار بود.
تأسیس دارالفنون، چاپ روزنامه وقایع اتفاقیه، تأسیس سفارت خانه‌های دائمی در لندن و سن پترزبورگ، مبارزه با رشوه خواری، تنظیم بودجه و جلوگیری از فساد مالی، تأسیس اداره آگاهی، مایه کوبی، تأسیس چاپارخانه، ایجاد پست، تلگراف و ایجاد دیوان عدالت خانه از اقدامات امیرکبیر در دوران صدارت کوتاه اوست.
او که در زمان صدارت خود امور نادرست درباریان و اطرافیان شاه را محدود کرده بود موجب خشم و حسادت آنها شد، همچنین سفارت انگلستان هم که در آن دوران نمی‌توانست در امور کشور دخالت داشته باشد؛ کینه این امیر ایرانی را به دل گرفته بود.
همه این عوامل سبب شده بود مهدعلیا در زمان ناصر الدین شاه و میرزا آقاخان نوری وزیر ناصرالدین شاه و سفارت انگلستان برای عزل و قتل امیرکبیر توطئه کنند.
اینگونه بود که امیرکبیر تبعید شد و در ۲۰ دی ماه و در یکی از روز‌های سرد زمستان به شهادت رسید.
پیکر امیرکبیر بعد از سال‌ها خاکسپاری در ایران، به همت همسرش که خواهر ناصرالدین شاه بود به کربلا منتقل شد.