دبیر رویداد آئینه‌دار دوران ضمن بیان توضیحاتی در مورد اهدای سومین نشان خواجو به شهرام ناظری، به خاطر حواشی برنامه روز خواجوی کرمانی از رسانه‌ها عذرخواهی کرد.
سید عباس دعایی در مورد حواشی برنامه روز خواجوی کرمانی با عنوان «از باستانی پاریزی تا خواجوی کرمانی»، به خبرنگار جماران گفت: این برنامه سال 1400 در تالار وحدت برقرار شد که از زادروز آقای باستانی پاریزی(3 دی ماه) تا روز خواجوی کرمانی نمایشگاهی را به یاد شخصیت‌های کرمانی در فرهنگستان هنر گذاشتیم و روز اختتامیه‌اش که می‌خواستیم جوایز برگزیدگان را اعلام کنیم، یک نشانی با خط استاد یدالله کابلی با نام «نشان خواجو» تهیه کردیم که به حامیان برنامه آئینه‌دار دوران و برنامه‌های حمایت از بزرگان کرمانی اختصاص داده شود.
دبیر رویداد آئینه‌دار دوران افزود: فیلمی پخش شد که تشویق‌های استاد شفیعی کدکنی بود ولی چون استاد بر اساس مرام و اصولی که در زندگی دارند هدایایی قبول نمی‌کنند، گفتیم نمادین جایزه اولین دوره به ایشان تقدیم شود. دومین دوره به خاطر حمایت‌های استاد حسین محجوبی که اثرهایی به مجموعه اهدا کرده بودند که در باغ موزه نگارستان نگهداری می‌شود، ما نشان دوم خواجو را به ایشان تقدیم کرده بودیم. همان طور که در جریان هستید اثری را از ترانه‌های استاد مرحوم افشین یداللهی، استاد شهرام ناظری برای مجموعه آئینه‌دار دوران بزرگوارانه خوانده بودند و ما این دوره می‌خواستیم برای نشان خواجو تصمیم‌گیری کنیم و در نظر گرفتیم که این نشان خواجو را اگر بشود همان طور نمادین تقدیم استاد شهرام ناظری کنیم.
وی یادآور شد: حقیقت این است که ما در این دوره سلسله برنامه‌هایی برای 100 سالگی استاد باستانی پاریزی در نظر گرفته بودیم. تصویرگری‌هایی از آثار استاد را آماده کرده بودیم که امسال در زادروز استاد تصویرگری‌ها در خانه هنرمندان به نمایش گذاشته شده و در اختتامیه‌اش، زادروز استاد باستانی پاریزی، نفرات برگزیده اعلام شدند. خیلی دوست داشتیم که استاد شفیعی هم بازدید داشته باشند و به خاطر آلودگی هوا ما خودمان صلاح ندانستیم که حتما با حضور ایشان باشد و خواهش کرده بودیم که مراقب احوال باشند و با اینکه علاقه داشتند این نمایشگاه را ببینند، چون ما مرکزی هم در باغ موزه نگارستان آماده کرده بودیم و یک روز محبت کرده بودند و برای بازدید از آن مرکز و آثاری که به یاد آقای باستانی پاریزی آنجا قرار داده‌ایم هم شرکت و تماشا کرده بودند.
دعایی تأکید کرد: به احترام آقای شفیعی کدکنی ما خواستیم این نمایشگاه را مجدد در تالار آئینه برج آزادی آماده کنیم که در روز خواجوی کرمانی ایشان بتوانند بازدید کنند و با ایشان صحبت کردیم که اگر افتخار بدهند و تشریف بیاورند، ما بتوانیم استاد شهرام ناظری را دعوت کنیم. چون علاقه‌ای که استاد شهرام ناظری به استاد شفیعی کدکنی دارند، با حضور ایشان بتوانیم نشان را تقدیم استاد کنیم. هماهنگی کردیم و استاد گفتند اگر حالم مساعد باشد به خاطر علاقه‌ای که به آقای شهرام ناظری دارم، می‌آیم. به احترامشان حتی کتابی هم از آثار مجموعه آماده کردیم که در روز خواجو به عنوان نمایشگاه تا 100 سالگی آقای باستانی پاریزی رونمایی شود و بتوانیم در خدمت برخی از اساتید هم باشیم و هدایایی را تقدیم کنیم؛ و نشان خواجو هم به دست آقای شفیعی کدکنی تقدیم آقای ناظری شود.
وی ادامه داد: همان روز متوجه شدیم آقای شفیعی کدکنی به خاطر کسالت جسمی و شرایط جوی هوای سرد ممکن است تشریف نیاورند و ما در حال آمدن با آقای ناظری بودیم و به احترام آقای شفیعی کدکنی حتی رفتیم که عیادتی از ایشان داشته باشیم و دلیل تأخیر در رسیدن، عرض ادب آقای ناظری به آقای شفیعی کدکنی بود و عملا هم چون استاد شفیعی کدکنی نبودند، ما باید نمادین نشان را تقدیم آقای شهرام ناظری می‌کردیم و خواهش کردیم همان طور که ایشان به برنامه آئینه‌دار دوران محبت داشتند و اثر را خواندند و حتی با ارکست ملی آمدند و ضبط کردیم، محبت را تمام کنند و ما بتوانیم حضورشان را داشته باشیم؛ که ایشان با شرایط و اصولی که دارند، گفتند اگر بیایند باید شرایط ایشان را درک کنیم. ما به احترامشان خواهش کردیم که تشریف داشته باشند و اطاعت امر خواهیم کرد.
دبیر رویداد آئینه‌دار دوران اظهار داشت: حساسیت‌هایی استاد برای فیلمبرداری دارند و اگر مراسم با حضور استاد شفیعی کدکنی بود به احترام ایشان تشریف داشتند و برنامه با مرکزیت آقای شهرام ناظری برگزار شده بود و ایشان تمایل نداشتند فیلمبرداری غیر از برنامه آئینه‌دار دوران باشد و چون ممکن بود غیر از برنامه آئینه‌دار دوران مطرح شود، گفتند که فیلمبرداری نشود و ما از خبرنگار و فیلمبردار صدا و سیما خواهش کردیم به احترام استاد فیلمبرداری نکنند. با اینکه از نمایشگاه فیلمبرداری کرده بودند و با اساتید رویداد و هنرمندان مصاحبه کردند، آزردگی پیش آمد و تشریف بردند.
وی تأکید کرد: ما شرمنده هستیم ولی باید احترام مهمان‌مان که برای رویداد تشریف آورده بودند را هم حفظ می‌کردیم. حق هم این است که ایشان باید نشان را از دست بزرگتر از خودشان و استاد شفیعی کدکنی دریافت می‌کردند. وقتی ما اعلام کردیم در نظر گرفته بودیم این نشان را تقدیم ایشان کنیم، مطرح کردند که من بعد از مراسم دریافت می‌کنم؛ بعد از نمایشگاه و دور شدن رسانه‌ها که استاد ناظری فراری هستند. در دفتر تشریف آوردند، نشستند و با هنرمندان صحبت کردند و هدیه‌ای از طرف یکی از هنرمندان که برای این بی‌نهایت عشق ایشان تهیه شده بود هم تقدیم‌شان کردیم.
دعایی در پایان گفت: به هر حال خواستم بگویم ما باید احترام استاد را داشته باشیم و عذرخواه هستیم از وضعیتی که برای رسانه‌ها پیش آمد. از قبل نمی‌شد این هماهنگی پیش بیاید؛ به خاطر جوی و حال نامساعد استاد، چند دقیقه قبل این قضیه مشخص شد.