یک کارشناس حمل و نقل گفت: مسئولان حمل و نقل جاده ای کشور لازم است به این موضوع توجه کنند که  ساختار ناوگان باری کشور ما با کشور های توسعه یافته تفاوت بسیار دارد.

فیلم پربازدید امروز را ببینید:

کامیون ولوو 9.5 میلیاردی؛ هدیه روز پدر دختر تکواندوکار 16 ساله ایرانی(فیلم)

به گزارش تین نیوز، علی اکبر عادلی افزود: در کشور ما رانندگان مالک بیش از ۸۵ درصد ناوگان باری هستند و نوسازی ناوگان به راحتی امکان پذیر نیست چون رانندگان به صورت انفرادی قادر به خرید و تعویض کامیون و یا کشنده خود نیستند.

بیشتر بخوانید:

ابلاغ تصویب نامه برنامه بازسازی و تامین ناوگان حمل و نقل ریلی و جاده ای قانون بودجه

وی به خبرنگار ما در مورد دلایل این موضوع گفت: اولا رانندگان خود مالک از نظر مالی توانایی لازم را ندارند ثانیا حتی اگر بودجه خرید هم داشته باشند با روش ثبت سفارش و واردات آشنایی کامل ندارند.

عادلی عنوان کرد: با بخشنامه های مربوط به واردات ناوگان باری، معلوم نیست چه کسانی متولی واردات کامیون و توزیع آنها بین رانندگان هستند.

وی افزود: در گذشته یک بار این شیوه  اجرا شد و به شرکت های حمل و نقل بین المللی اجازه ورود کشنده داده شد اما پس از مدتی شرکت ها،  کشنده ها را به راننده ها فروختند.

این کارشناس ادامه داد: در حمل و نقل جاده ای کشورهای توسعه یافته، برعکس کشور ما، مالکیت و یا اجاره ۸۵ درصد ناوگان، متعلق به شرکت ها است و از رانندگان استخدامی برای هدایت ناوگان استفاده می کنند.

وی تاکید کرد: در این کشور ها،  رانندگان نقشی در مدیریت بهره برداری و نگهداری ناوگان ندارند.

عادلی گفت: با این شرح کوتاه می خواستم به  ابهامات زیر  پاسخ داه شود.

۱- سرمایه گذار ناوگان چه کسانی هستند؟

۲- مجوز ورود به چه کسانی و تحت چه عنوان داده می شود؟ 

۳- اگر مجوز واردات به صورت انبوه و یا مرحله ای صادر می شود، نحوه توزیع کامیون یا کشنده ها به چه صورت خواهد بود.

۴- رانندگان خود مالکی که توانایی مالی ندارند، سرمایه گذاران با چه شرایطی کامیون یا کشنده را به راننده ها واگذار می کنند. 

۵- نوسازی ناوگان به این معنی نیست که ناوگان فرسوده همچنان در چرخه حمل و نقل باشند و ایمنی جاده ها را در معرض خطر قرار دهند.

۶- نوسازی و جایگزینی باید درست انجام گیرد نه این که وسیله تقلیه باری یا مسافری فرسوده از حیز انتفاع خارج نشود و هم چنان با تفکیک مسیر فعالیت در عرصه حمل و نقل جاده ای مورد استفاده قرار گیرند.

۷- این چه نوع نوسازی است که حمل و نقل جاده ای ورودی داشته باشد ولی آن معلوم نباشد.

۸- آیا با واردات و افزایش ناوگان، فکری به حال ضریب اشغال بار و مسافر شده است.

۹- سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای چه برنامه ای برای تبدیل ناوگان خود مالکی به شرکت های مالک تدارک دیده است و تا کی می خواهد با سیاست خود مالکی حمل و نقل جاده ای بار را مدیریت کند. 

۱۰- سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای با چه معیاری تشخیص داده است که فقط باید کشنده یا کامیون وارد شود؟

۱۱-  در همه کشور ها تعداد ناوگان،  ساختار ونوع کاربری آنها را بر اساس حجم و وزن تولیدات داخلی یا واردات و نوع کالا  در کوتاه ، میان  و بلند مدت برآورد می کنند. حمل و نقل جاده ای کشور ما چگونه تشخیص داده است که فقط کشنده و یا کامیون باید وارد شود.  

۱۲- آیا اگر تعداد تریلی ها و یا کامیون ها با وجود عدم اسقاط وسایل نقلیه قدیمی به ناوگان موجود اضافه شود، آینده نگری شده است که در صورت نبود بار چه اتفاقی رخ می دهد؟