شناسهٔ خبر: 70682218 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: جوان | لینک خبر

در حاشیه انتشار خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین رضا مطلبی

«رضای انقلاب» در آیینه یادمان‌هایش

اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، خاطرات روحانی مجاهد حجت‌الاسلام والمسلمین رضا مطلبی را در بر دارد

صاحب‌خبر -
جوان آنلاین: اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، خاطرات روحانی مجاهد حجت‌الاسلام والمسلمین رضا مطلبی را در بر دارد. این مجموعه از سوی حجت‌الاسلام سعید فخرزاده تدوین شده و انتشارات سوره مهر آن را روانه بازار کتاب کرده است. تارنمای ناشر در معرفی «رضای انقلاب»، نکات پی آمده را از نظر دور نداشته است: «رضای انقلاب به زندگی و شرح حال یکی از دلباختگان فکری امام خمینی (ره)، روحانی فاضل و مردمی، حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ رضا مطلبی می‌پردازد که نقش مؤثری در انقلاب اسلامی داشته است. او یک روحانی اهل اصفهان است که قبل از انقلاب در محله‌ای آذری‌نشین در تهران به عنوان امام جماعت مسجد فلاح - که بعد‌ها به مسجد جامع ابوذر تغییر نام داد- منصوب و مشغول فعالیت شد. (این همان مسجدی است که در ششم تیر سال ۶۰، واقعه ترور مقام معظم رهبری در آن روی داد). با فعالیت‌های او، مسجد ابوذر خیلی زود به پایگاه طرفداران امام و انقلاب تبدیل شد و پس از پیروزی انقلاب نیز نقش مهمی را در انسجام نیرو‌ها و حفظ نشاط سیاسی در جنوب‌غرب تهران و حمایت از نظام در عرصه‌های مختلف بر عهده گرفت....» 
حجت‌الاسلام سعید فخرزاده که به همت وی این مجموعه فراهم آمده و تدوین یافته است، در معرفی راوی خاطرات و اهمیت آنچه بیان کرده، طی مصاحبه‌ای اظهار داشته است: «در باره جناب حجت‌الاسلام والمسلمین رضا مطلبی، بنده احساس کردم اینکه یک روحانی چگونه توانسته است به مرور زمان چنین ظرفیتی را در منطقه‌ای خاص ایجاد کند، می‌تواند الگویی برای همه روحانیون باشد که دوست دارند به جامعه خودشان خدمت کنند. تأثیرات ایشان در محل اقامت و تبلیغ شان، آن هم طی دهه‌ها، کاملاً مشهود و ملموس است. ایشان یکی از تربیت یافتگان حضرت امام هستند. از روحانیونی که در مسیر نهضت با امام پیوند خوردند و با همان روحیه و همان نگاه آمدند و وظیفه خودشان را به انجام رساندند. به عبارت دیگر می‌خواهم بگویم، وقتی جریان نهضت را نگاه می‌کنید، می‌بینید که حضرت امام خیلی تشکیلاتی عمل نمی‌کردند که توقع داشته باشیم تا سازماندهی خاصی داشته باشند، بلکه آگاه کردن تک‌تک افراد جامعه را معیار خودشان قرار داده بودند. ایجاد نوعی بیداری عمومی و همگانی، مطمح نظر ایشان بود. ایشان در صحبت‌هایشان و در مقام تبیین فعالیت‌هایی که انجام داده‌اند، می‌گفتند من فقط عاشق انقلاب بودم، عاشق نهضت امام بودم. همه کارهایشان برای رضای انقلاب بود. نام کتاب هم متناسب با همین معنا انتخاب شد. رضای انقلاب هم به معنای اینکه آقا رضای انقلابند که انقلابی‌اند. هم به معنای اینکه نیت‌شان این بوده که در مسیر رضایت انقلاب اسلامی کار‌های خودشان را سامان بدهند. ما خیلی افراد ارزشمندی داریم که جریان انقلاب را تا به اینجا رسانده‌اند و فکر می‌کنم اگر بتوانیم پیشینه و سیره آنها را برای جامعه‌مان خوب ترسیم کنیم، آن وقت بسیاری متوجه خواهند شد به نقطه‌ای که اکنون رسیده‌ایم، حتماً نقطه پایانی نیست. ما نیاز به ایثارگری‌های بیشتری داریم و نیاز داریم تا افرادی پیدا بشوند که بیایند و ادامه مسیر را بدهند تا به آن هدف نهایی برسیم....»