به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، احمد میدری، وزیر اقتصاد، در سخنرانی اخیر در اختتامیه دومین جایزه ملی سیاستگذاری به بررسی چالش‌های موجود در ارتباط میان اندیشکده‌ها، دانشگاه‌ها و نظام حکمرانی پرداخت و تأکید کرد که این ارتباط نیازمند بازنگری جدی و ایجاد سازوکارهای جدید است.
وی با اشاره به تجربیات شخصی خود در همکاری با مرکز پژوهش‌های مجلس، بیان کرد: «یکی از چالش‌های اصلی، عدم پذیرش جایگاه پژوهشگران در فرآیندهای تصمیم‌گیری است. در برخی دوره‌ها، پژوهشگران موظف بودند سیاست‌هایی را که از سوی نمایندگان یا وزرا ارائه شده بود، بدون نقد جدی تأیید کنند. این رویکرد، به خروج برخی از پژوهشگران و کاهش اثربخشی این مرکز منجر شد.»
ضعف ساختاری در دولت و مجریه
وزیر اقتصاد با اشاره به ضعف ساختار دولت در استفاده از ظرفیت‌های پژوهشی گفت: «در حالی که در مرکز پژوهش‌های مجلس، پژوهشگران مستقیماً در کمیسیون‌ها حضور داشتند و انتقال دانش و تجربه به‌شکل مؤثری انجام می‌شد، در دولت چنین ارتباطی به‌ندرت برقرار است. وزرا و دستگاه‌های اجرایی غالباً فرصت و ظرفیت لازم برای پردازش و استفاده از نتایج پژوهش‌های دانشگاهی را ندارند.»
او افزود: «ما نیاز داریم پژوهشگران مستقیماً در فرآیندهای تصمیم‌گیری شرکت کنند. اینکه انتظار داشته باشیم تنها گزارش‌های پژوهشی تهیه شود و بعداً توسط کسی در دولت از آن دفاع شود، رویکردی ناکارآمد و نادرست است.»
چالش‌های دانشگاه‌ها در ارائه راه‌حل‌های عملی
دکتر میدری در بخش دیگری از سخنان خود، به ضعف دانشگاه‌ها در مواجهه با مسائل واقعی پرداخت و گفت: «دانشگاه‌ها و اندیشکده‌ها عموماً راه‌حل‌های از پیش تعیین‌شده و کلی ارائه می‌کنند، بدون آنکه به‌طور عمیق به جزئیات مسائل پرداخته یا آن‌ها را تحلیل کنند. این نوع راه‌حل‌ها اغلب در عمل پاسخگوی نیازهای اجرایی نیستند.»
وی تأکید کرد که برای دستیابی به راه‌حل‌های نوآورانه، باید کار پژوهشی مستمر و عمیقی انجام شود که متأسفانه شرایط آن در حال حاضر فراهم نیست. او افزود: «ارتباط ساده و غیرساختاریافته میان اندیشکده‌ها و نظام حکمرانی، به‌ندرت منجر به تأمین منافع یا علایق دو طرف می‌شود. این نوع ارتباط باید ریشه‌دار و نهادینه شود.»
ضرورت ایجاد چرخه‌ای متوازن بین فکر و حکمرانی
وزیر اقتصاد در بخش پایانی سخنرانی خود بر اهمیت ایجاد چرخه‌ای متوازن میان نهادهای فکری و نظام حکمرانی تأکید کرد و گفت: «برای ارتقای کیفیت تصمیم‌گیری‌ها، نیازمند سازمان‌های فکری قدرتمندی هستیم که بتوانند دانش و تحلیل‌های خود را به شکل مستقیم وارد فرآیندهای سیاستگذاری کنند. این چرخه باید به‌گونه‌ای باشد که مسائل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی به شکلی متوازن و هماهنگ مورد بررسی قرار گیرند.»
وی همچنین خاطرنشان کرد که ارتباط اندیشکده‌ها با نظام حکمرانی نباید به دوره‌های کوتاه‌مدت و محدود منحصر شود، بلکه باید به‌عنوان یک ساختار دائمی و نهادینه در نظر گرفته شود.