نویسنده: کوری ان. شکی Kori N. Schake، پژوهشگر روابط بینالملل و از مقامات ارشد سابق در وزارت أمور خارجه، دفاع و شورای امنیت ملی امریکا
دیپلماسی ایرانی: به سختی می توان به لحظه ای آشفته تر از زمان حال در تاریخ حزب جمهوری خواه فکر کرد. شاید تنها به دوره ریاست جمهوری اندرو جانسون در سال های ۱۸۶۵ – ۱۸۶۸ نزدیک باشد.
دونالد ترامپ، رئیس جمهوری سابق، با ۹۱ اتهام جنایی در چهار پرونده جنایی مجزا مواجه است. کوین مک کارتی، نماینده کالیفرنیا، پس از تنها ۹ ماه خدمت به عنوان رئیس مجلس، توسط هشت عضو حزب خود از ریاست مجلس کنار گذاشته و باعث شد که یک رقابت تنگاتنگی به وجود آید که مجلس نمایندگان را برای هفتهها فلج کرد تا اینکه یک عضو کمتر شناخته شده رئیس مجلس شد که بیشتر بیانگر تکه تکه شدن حزب جمهوری خواه بود.
جمهوری خواهان مجلس نمایندگان با تعطیل کردن دولت و عدم پرداخت بدهی های ملی در قوانینی که هیچ چشم اندازی برای جلب حمایت جمهوری خواهان در سنا ندارد، با یکدیگر نرد عشق می بازند، در حالی که ترامپ همچنان درباره انتخابات ۲۰۲۰ دروغ پراکنی می کند و درباره لزوم دادن سلاح به مخالفان قوه مجریه، در حالتی که او رئیس جمهوری ایالات متحده باشد، استراتژی تعریف می کند.
بی نظمی جمهوری خواهان به ویژه در حوزه سیاست خارجی مشهود و خطرناک است. برای دههها از سال ۱۹۵۲، حزب جمهوریخواه دیدگاه بینالمللی نسبتاً روشنی داشت: ارتقای امنیت و قدرت اقتصادی آمریکا و در عین حال حمایت از گسترش دموکراسی در سراسر جهان. این به معنای ایجاد ارتش قوی، همکاری با متحدان برای پیشبرد منافع مشترک و تقویت قدرت ایالات متحده در نهادهای بین المللی بود. همچنین پیشبرد تجارت آزاد، تضمین رقابت بین المللی عادلانه برای شرکت های آمریکایی و ترویج حاکمیت قانون در سیاست مهاجرت را نیز تفسیر می کرد. و این به معنای مخالفت با اقتدارگرایی بود، به ویژه زمانی که مستبدان مستقیماً منافع ایالات متحده را به چالش می کشیدند.
تعهدات جمهوری خواهان به این اصول به شدت ضعیف شده است. ترامپ بین تمایل به نمایش قدرت ایالات متحده و انزواطلبی در خارج ناشیانه همانند یک رهبر سیرک تازیانه می زند. اخیراً، او متعهد شده است که از ناتو خارج شود، واردات کالاهای چینی را پایان دهد، ارتش ایالات متحده را در خیابان های آمریکا برای مبارزه با جرم و جنایت و اخراج مهاجران مستقر کند، و «جنگ افروزان» و «جهانی گرایان» را از دولت ایالات متحده «اخراج کند». دیگر رهبران محافظهکار – مانند ران دیسانتیس، فرماندار فلوریدا و ویوک راماسوامی، کارآفرین – خصومت خود را نسبت به حفظ تعهدات بینالمللی ایالات متحده ابراز کردهاند.
اکثر نامزدهای ریاست جمهوری حزب جمهوری خواه پس از حمله حماس به اسرائیل حمایت چشمبسته و غیرقابل توجیهی را از اسرائیل کردهاند، درحالی که به نظر می رسد ترامپ بیش از همه تحت تأثیر قرار گرفته است.
در مورد اوکراین، سیاستمداران این حزب از هم جدا شده اند، به طوری که بیش از نیمی از جمهوری خواهان مجلس نمایندگان در سپتامبر ۲۰۲۳ به توقف کمک های ایالات متحده به دفاع از کییف در برابر تهاجم روسیه رای دادند.
بنابراین به نظر نمی رسد زمان مناسبی برای انترناسیونالیسم سنتی جمهوری خواه باشد تا نفوذ خود را بر جمهوری خواهان بازیابی کند. مواضع رهبران جمهوری خواه تا حدودی نشان دهنده چرخش ظاهری انزواطلبانه در میان رای دهندگانشان است.
یک نظرسنجی سیویکز در اوت ۲۰۲۳ نشان داد که ۷۷ درصد از رای دهندگان جمهوری خواه ثبت نام شده موافق هستند که ایالات متحده باید کمتر درگیر حل مشکلات خارج از کشور شود. حتی ممکن است اصلاً ضروری به نظر نرسد که جمهوری خواهان یک سیاست خارجی روشن را توسعه دهند. در آوریل ۲۰۲۳، زمانی که یک نظرسنجی وال استریت ژورنال از رای دهندگان احتمالی جمهوری خواه پرسید که در ارزیابی نامزدهای ریاست جمهوری چه موضوعاتی از همه مهم تر است، سیاست خارجی رتبه چهارم را به خود اختصاص داد که با دیدگاه جنجالی یک نامزد نسبت به جنایت و چگونگی برخورد با آن، همخوانی داشت. تا اوت ۲۰۲۳، سیاست خارجی به کمترین اولویت رای دهندگان جمهوری خواه در میان ۱۴ موضع سیاسی رسید و از اقتصاد، تورم، مهاجرت و موارد دیگر عقب ماند.
اما سیاست خارجی باید یک اولویت فوری باشد. جهان خطرناکتر میشود و سیاست خارجی مستقیماً بر وضعیت اقتصاد داخلی و بنابراین معیشت آمریکاییها تأثیر میگذارد. گسترش قدرت ایالات متحده در خارج – و نفوذ ایالات متحده در نهادهای بین المللی مانند ناتو – از تهاجم خارجی که در غیر این صورت ممکن است اقتصاد ایالات متحده را مختل کند، جلوگیری می کند. گسترش تجارت به ایجاد رقابت بین المللی عادلانه برای مشاغل ایالات متحده کمک می کند. و سیاست خارجی جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده، به ایجاد نارضایتی اقتصادی کمک کرده است که رای دهندگان جمهوری خواه در راس فهرست نگرانی های خود قرار می دهند. دولت بایدن بر اساس این نظریه کار می کند که سیاست خارجی ایالات متحده طبقه متوسط را شکست داده است و باید از طریق حمایت از بازار و یارانه های دولتی ترمیم شود. این رویکرد تورم را تحریک کرده، بازارها را مختل کرده، تجارت را متوقف کرده و متحدان ایالات متحده را ناامید کرده است.
ایالات متحده به یک حزب جمهوری خواه قوی و سرزنده نیاز دارد. برای ایجاد یک مورد منسجم تر برای چگونگی حل مشکلات کشور، حزب باید تمرکز سیاست خارجی خود را روشن کند. انترناسیونالیسم محافظه کار سنتی بهترین راه برای حفاظت از امنیت ملی ایالات متحده و مدیریت اقتصاد است. رای دهندگان، در واقع، ممکن است هنوز مشتاق یک برنامه سیاست خارجی بین المللی باشند، اگر آن دستور کار بتواند به طور متقاعدکننده ای به آنها ارائه شود. نظرسنجی موسسه ریگان در ژوئیه ۲۰۲۳ نشان داد که "اکثریت قدرتمند آمریکاییها معتقدند کشورشان باید جهان را رهبری کند، در قدرت نظامی سرمایهگذاری کند، تجارت بینالملل را ترویج کند، از آزادی و دموکراسی حمایت کند و تا زمانی که اوکراین در جنگ خود علیه تجاوز روسیه پیروز شود، در کنار اوکراین بایستد." رای دهندگان ترامپ که خود را توصیف می کردند، اکثراً به عنوان بین المللی گرا معرفی می شدند، نه به عنوان انزواطلب، و حمایت آنها از کمک به اوکراین تقریباً یک سوم افزایش یافت – از 50 درصد به 64 درصد – زمانی که نظرسنجیها توضیح داد که این کمک ها چگونه به امنیت ایالات متحده کمک می کند.
آمریکاییها، از جمله محافظهکاران، همان چیزی هستند که همیشه بودهاند: انترناسیونالیستهای بیمیل، اما انترناسیونالیستها همیشگی. آنها به درخواستهای انتزاعی درباره حفظ «نظم بینالمللی» پاسخ خوبی نمیدهند. اما آنها میدانند که اگر جهان به چین اجازه دهد قوانین را تعیین کند، آزادیهای ایالاتمتحده از امنیت کمتری برخوردار میشوند، کسبوکارهای و متحدان ایالات متحده آسیبپذیر خواهند شد. رأی دهندگان به جمهوری خواهانی نیاز ندارند که از ترامپیسم یا نظرسنجی هایی حمایت کنند که حاکی از حمایت نرم از انترناسیونالیسم است. آنها به جمهوریخواهانی نیاز دارند تا نظریهای درباره آنچه در جهان اتفاق میافتد و اینکه حزب چگونه قصد دارد از کشور محافظت کند و رفاه آمریکاییها را تضمین کند، ارائه دهند. چنین نظریه ای بدون یک سیاست خارجی مشخص قابل تعمیم نیست.
منبع: فارن افرز / ترجمه: علی موسوی خلخالی
ادامه دارد...