آنچه در سوریه رخ داد به لحاظ سیاسی برای کل کشورهای منطقه یک شوک بود و این شوک برای ما بیش ازهمه رخ داد. اما رویکرد منطقی کشورمان در عدم مداخله در این قضایا نشان از عقلانیت و پذیرش واقعیت ها داشت.
اما در مرحله کنونی باید این عقلانیت به شکل دیگری خود را نمایان سازد. ضرورت ارتباط گیری و تعامل با حاکمان جدید سوریه امری ضروری است و نباید اجازه داد تا دستگاه تبلیغاتی رقبا و دشمنان فصل ارتباطات را به زمستانی سرد بکشانند.
ضمن اینکه می بینیم طی این مدت ترافیک دیپلماسی در سوریه بالا رفته است و هر کشوری که پا در سوریه می گذارد به دنبال باز تعریف منافع خود براساس وضعیت جدید است. اینکه یک گروه نظامی که تا پیش از این حتی در آمریکا و اروپا به عنوان تروریست شناخته می شدند عنان امور را بدون درگیری به دست گرفته اند نشان از وضعیت اجتماعی پیچیده سوریه دارد که بد یا خوب آن به انتخاب مردم این کشور بوده است.
اما حرف بر سر این است که مگر در افغانستان طالبان روی کار نیست، آیا عملکرد حاکمان جدید سوریه مقبول تر است یا طالبان که حتی اجازه برگزاری جشن عروسی را از مردم این کشور گرفته است
 و هر روز فشار اجتماعی و مذهبی را برآنها بیشتر می کند.
ما باید با شرایط جدید سیاست خارجی خود را تنظیم کنیم و مختصات جدیدی برای تحقق منافعمان در نظر بگیریم. معطل گذاشتن این شرایط و نظاره گر بودن آن به شدت زیان بار خواهد بود و قطعاً جدای از دست رفتن فرصت ها، منافع ملی ما را نیز تهدید خواهد کرد. پس سریعتر باید موضعی رسمی و جدی در این قضیه اتخاذ کرد و بابی جدید در سرزمین شامات بگشاییم.