به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، مغولستان نوزدهمین کشور بزرگ جهان و سرزمینی با مناظر زیبا و تاریخ غنی است، بااین‌حال یکی از کشورهای جهان محسوب می‌شود که کمترین تراکم جمعیت را دارند و تراکم جمعیت آن حدود ۶ نفر در هر مایل مربع است.
این کشور بیشتر از استپ‌ها، بیابان‌ها و کوه‌ها تشکیل شده است و ۳.۲ میلیون نفر و به‌طور تقریبی همین تعداد اسب دارد. ضرب‌المثل «مغول بدون اسب همچون پرنده بدون بال است» به‌خوبی گویای اهمیت اسب‌ها در این کشور است.
مغولستان را اغلب «سرزمین آسمان آبی» می‌نامند، چراکه آب‌وهوای خشکی دارد و چندان شاهد ابر و باران نیست، برعکس ۲۵۰ روز از سال را شاهد تابش خورشید است، بااین‌حال به دلیل آب‌وهوای قاره‌ای و مرتفع روزهای گرم زیادی ندارد. تابستان مغولستان تنها چند هفته طول می‌کشد و زمستان در آن طولانی و با کاهش دمای هوا تا منفی ۳۵ درجه سانتی‌گراد همراه است.
بستنی یک خوراکی سنتی زمستانی برای مردم محلی مغولستان محسوب می‌شود و یک میان‌وعده معمولی در زمستان است. جالب آنکه سردی هوا موجب می‌شود در ماه‌های سرد، بستنی‌فروشی‌ها نیازی به داشتن فریزر نداشته باشند.
بیش از یک‌چهارم مغول‌ها کوچ‌نشین هستند. در واقع عشایر مغولستان یکی از آخرین مردم کوچ‌نشین جهان محسوب می‌شوند که در هماهنگی با طبیعت زندگی و حیوانات خود را بر اساس فصل‌ها جابه‌جا می‌کنند. آن‌ها جماعتی بسیار صمیمی و مهمان‌نواز هستند که بیشتر با شیر اسب تخمیرشده از میهمانان خود پذیرایی می‌کنند که به آن آیراگ می‌گویند.
پدیده دزود dzud به معنای زمستان بسیار طولانی، سرد و پر برف، برای مدت طولانی بخشی از مغولستان بوده است که برای حیواناتی که از چمن تغذیه می‌کنند، مشکل‌ساز است و عشایر را مجبور به شهرنشینی می‌کند، اما اگر برف نبارد، چالش‌هایی برای چرندگان و حیوانات این کشور پیش می‌آید. برف منبع مهم آب مغولستان است، اما برای اقتصاد محلی که به شیوه زندگی کوچ‌نشینی بستگی دارد، دزود می‌تواند به معنای یک بحران غذایی و اقتصادی باشد.
مغولستان خانه چندین گونه در معرض خطر انقراض از جمله پلنگ برفی و شتر دو کوهانه (شتر مقاوم باختری) است که زمانی در جاده ابریشم به دلیل مقاومت در برابر سرما و خشکسالی بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفت.
مغولستان المپیک خودش را دارد. این رویداد یک سنت طولانی است که هر تابستان در تمام شهرهای بزرگ این کشور برگزار می‌شود. مهم‌ترین رویدادهای ورزشی آن شامل سه رشته تیراندازی با کمان، اسب‌سواری و کشتی است. این جشنواره همچنین شامل موسیقی و پای‌کوبی سنتی مغولی است و برای مردم محلی، یکی از مهم‌ترین رویدادهای اجتماعی و ورزشی سال به‌شمار می‌رود.
دومین بیابان بزرگ آسیا و ششمین بیابان بزرگ جهان، صحرای گُبی، در جنوب مغولستان در امتداد مرز آن با چین قرار دارد که در مجموع حدود ۳۰ درصد از کل مساحت این کشور را به خود اختصاص داده است. تپه‌های شنی تنها بخشی از گبی را پوشش می‌دهند و سطح این کویر تا حد زیادی از سنگ تشکیل شده است. این بیابان همچنین محل پیدا شدن بزرگترین فسیل دایناسورها در جهان است. صحرای گبی بسیار سرد می‌شود.
تاکسی رایج‌ترین وسیله حمل‌ونقل در شهرهای مغولستان است و مردم آن اغلب برای رفتن به محل کار یا خانه از تاکسی‌های مشترک استفاده می‌کنند. راننده تاکسی بودن نیز برای بسیاری از مردم محلی این یک راه آسان برای کسب درآمد است.
مغولستان، به‌طور عمده بر حفاظت از محیط زیست تمرکز دارد، زیرا این کشور به‌رغم طبیعت زیبای خود دارای زباله‌های پلاستیکی بیش‌ازحد نیز است که به‌سختی بازیافت می‌شوند.
مغولستان کشوری جوان است و بیش از یک‌سوم جمعیت آن را افراد زیر ۳۵ سال تشکیل می‌دهند. بنابراین فعالیت‌های اجتماعی این کشور بر رشد فردی جوانان و مشارکت فعال آن‌ها در جامعه متمرکز است.
این کشور دارای قدیمی‌ترین پارک ملی جهان، پارک ملی بوگد خان اول است که توسط دولت مغولستان در سال ۱۷۷۸ تأسیس شد.
مجسمه چنگیز خان سوار بر اسب مغولستان بزرگترین مجسمه سوارکاری در جهان است. این بنای عظیم نقره‌ای با ارتفاع ۱۳۰ فوت از فولاد ضد زنگ ساخته شده است و بر فراز مجموعه مجسمه چنگیزخان در پایتخت این کشور، اولان‌باتور، قرار دارد که سردترین پایتخت جهان است و دمای آن در زمستان به منفی ۴۰ درجه می‌رسد.
دربی مغول طولانی‌ترین مسابقه اسب‌دوانی در جهان است که ۶۲۰ مایل در سراسر استپ مغولستان امتداد دارد و شرکت‌کنندگان باید هر ۲۵ مایل اسب خود را عوض کنند. این دربی سیستم پستی یام را بازسازی می‌کند که توسط چنگیزخان در سال ۱۲۲۴ توسعه پیدا کرده بود و تضمین می‌کرد که پیام‌ها بدون خسته شدن سواران و اسب‌ها یا کاهش سرعت در سفرهای طولانی ارسال شود.
مادران مغولی در تلاش برای تشویق رشد جمعیت، در صورت داشتن بیش از چهار فرزند جایزه می‌گیرند.
