در عملیات کربلای چهار، به عللی نیرو‌های خودی بر خلاف پیش‌بینی‌های قبلی در همان شب اول تنها توانستند در جزایر سهیل، قطعه،‌ام‌الرصاص،‌ام‌البابی و بلجانیه نفوذ کنند و در بعضی مناطق به صورت موضعی رخنه نمایند. دشمن علاوه بر استفاده از اطلاعاتی که توسط آمریکا در اختیارش گذاشته شده بود از هوشیاری کامل برخوردار بود؛ لذا با استفاده از تاکتیک‌های ضد غواص و شناور، مانع از انجام عملیات بر اساس پیش بینی‌های قبلی شد.

به گزارش سرویس فرهنگی تابناک، دشمن از همان شب عملیات با استفاده از منور‌های پیاپی و اجرای چند مورد بمباران کنار نهر عرایض و اجرای آتش موثر بر رودخانه اروند، عملاً سازمان نیرو‌های غواص و موج دوم و سوم را به هم زد به طوری که نیرو‌های یگان‌های مجاور بعضاً پراکنده شده و عمدتاً نمی‌توانستند به طور دقیق روی هدف عمل نمایند. 
یکی از مناطق حساس عملیات، جزیره‌ام‌الرصاص و نوک بوارین بود که به رغم کوشش‌های بسیاری که برای تصرف آن صورت گرفت، به‌خاطر هوشیاری دشمن امکان ادامه درگیری از میان رفت. دشمن با شلیک آتش تیربار روی آب به‌صورت ضربدری و با حجم زیاد، مانع عبور نیرو‌ها از تنگه‌ام‌الرصاص- بوارین شد.

دشمن بنا به حساسیتی که نسبت به این جزیره داشت در پدافند آن از ۹ رده مانع طبیعی و مصنوعی بهره‌گیری می‌کرد، به طوری که از هر خط عقب رانده می‌شد در خط بعدی نسبت به خط قبلی اشراف و تسلط داشت و مقاومت می‌کرد. هم‌چنین دشمن با استفاده از تجارب عملیات فاو توسط عراق و تاخیر در عملیات بعدی جمهوری اسلامی که مرتباً تبلیغات آن در سطح کشور صورت می‌گرفت، تلاش کرد از یکسو زمین عمومی منطقه فاو تا بصره را مسلح نماید و امکان ادامه عملیات فاو را در این منطقه از بین ببرد و از سوی دیگر تدبیری برای مقابله با تاکتیک‌های ویژه آن عملیات بیندیشد.

به‌رغم کوشش‌های بسیار، به خاطر افشا شدن عملیات و هوشیاری دشمن، عملاً ادامه نبرد بدون اینکه چشم‌انداز روشنی داشته باشد با مشکلات عدیده‌ای توام شد، لذا به منظور حفظ قوا و طراحی مجدد عملیات آتی، از ادامه نبرد اجتناب شد.

فیلم زیر لحظات وداع غواصان در این عملیات را یادآوری می کند.