وضعیت داروی کشور علیرغم پتانسیل های شرکت های داخلی در امر تولید دارو، به شدت نگران کننده است. از آنجایی که صنعت داروسازی برآمده از پیشرفته ترین علوم و فناوری روز دنیاست، لذا برای تولید محصول به روز و با کیفیت نیازمند تجهیزات جدید می باشد. اما به سبب نوسانات و گرانی شدید نرخ ارز هیچ  تولید کننده بخش خصوصی قادر به تأمین هزینه های واردات نیست.
از سوی دیگر بعضی از بانک ها به وظایف و مسئولیتی که در جهت تأمین ارزی و ریالی تسهیلات دارند، عمل نمی کنند و شرکت های تولیدی قادر به نوسازی خط تولید خود نیستند و همین مسئله موجب کاهش تولید و کاهش کیفیت در مقایسه با دیگر رقبای خارجی می شود.
با تعطیلی و خاموش شدن خط تولید دارو، بسیاری از نیروهای انسانی خبره در حوزه ساخت دارو در حال مهاجرت هستند و شرکت های داخلی از بابت تأمین نیروی متخصص در این حوزه دچار مشکل شده اند.
مسئله دارو همچون کالاهای معیشتی نیست که نخورند یا نپوشند، چرا که وقتی مریضی به سراغ افراد می آید، نمی توان گفت که دارو نخورید؛ و اگر هم دارویی برای استفاده نباشد باید درد و رنج را به جان بخرند و یا با هزینه های فراوان درصدد تأمین داروی مورد نیاز از بازار سیاه باشند.
از دست رفتن پتانسیل های انسانی درحوزه داروسازی، آسیب جدی و استراتژیک بر آینده کشور خواهد زد که جبران آن بسیار سخت خواهد بود. هرچند که نمی دانیم کدام مشکل و کدام اولویت را باید به مسئولان گوشزد کرد(ازباب کثرت مشکلات) اما مسئله سلامت مردم چیزی نیست که آن را مورد بی توجهی قرار داد و باید برای آن حساسیت ویژه قائل شد.