همشهری آنلاین؛ منطقه ای که توسط اقلیت کرد اداره می شود، به دلیل اهمیت استراتژیک آن برای بقیه مناطق سوریه، به عنوان « مخزن نفت و گاز » برای اقتصاد این کشور، علاوه بر آینده سوریه، مورد توجه قرار گرفته است. «SDF» به عنوان یک نیروی نظامی، که ترکیه آن را گسترش دهنده «حزب کارگران کردستان» می‌داند، به عنوان یک «سازمان تروریستی» طبقه‌بندی شده است.

مناطق مدیریت نیروهای SDF حدود نیمی از طول مرز با ترکیه و عراق را تشکیل می دهند، زیرا نوار مرزی با عراق از شهر عین دیوار در شمال استان الحسکه تا الباغوز در نزدیکی البوکمال در حومه شرقی امتداد دارد. دیرالزور با مسافتی بیش از 460 کیلومتر است

بر اساس داده های اداره اطلاعات انرژی آمریکا، تولید نفت سوریه بین سال های 2008 تا 2010 به حدود 400 هزار بشکه در روز رسید، اما پس از شروع جنگ، تولید نفت سوریه در سال 2015 به حدود 15 هزار بشکه در روز کاهش یافت. بر اساس برآوردهای روزنامه الشرق الاوسط، در سال 2023، تولید نفت و مایعات سوریه به 40 هزار بشکه در روز رسید.

بر اساس آمار اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده، نیروهای SDF در حال حاضر مناطق وسیعی در شرق و شمال شرق این کشور را کنترل می کنند، جایی که بیشتر ذخایر نفتی که در مجموع 2.5 میلیارد بشکه است، در آن قرار دارد.

مناطق تحت کنترل نیروهای SDF در حسکه به تنهایی حدود نیمی از تولیدات کشاورزی سوریه را تامین می کند که در سال 2011 به بیش از 1,760,000 تن رسید که بیش از 50 درصد از تولید کشور را تشکیل می دهد و همچنین بیش از 40 درصد از کل محصولات پنبه را تولید می کند. جو و حبوبات در حالی که استان حدود 70 درصد گندم سوریه را تولید می کند.

نیروهای سوریه دموکراتیک کنترل سه سد آبی مهم در این کشور که عبارتند از «طبقه» و «بعث» در حومه رقه، علاوه بر «سد تشرین» در حومه شمال شرقی حلب، با کنترل اکثریت آنهاست. از نواحی جریان رودخانه‌های دجله و فرات و شاخه‌های آنها که باعث ثروت می‌شود آب در واقع در دست نیروهای SDF است.

با تمام این اختلافات بین ترکیه با هدایت ارتش آزاد یا ملی سوریه با نیروهای کرد در این منطقه بنظر می رسد آنکارا تن به ایجاد یک اقلیم کردی در سوریه نخواهد داد. اقلیمی که مانند عراق دارای بودجه، اسلحه، حکومت محلی مستقل باشد.