همایش ملی «فقیه سالک» برگزار می‌شود.
در نیمه فروردین ۱۳۱۶ خانه میرزا عبدالعلی سرشار از بهار بود. میرزا در حالی که فرزندش مرتضی را در آغوش گرفته‌بود، با اضطرابی شیرین در انتظار هدیه دیگری از جانب خداوند ذکر می‌گفت. دقایق به کندی می‌گذشت که از اندرونی صدای گریه شادی‌بخش دومین نوبهار خود را شنید. آیت‌الله میرزا عبدالعلی تهرانی، فقیه و استاد برجسته اخلاق و پیش‌نماز مسجد میرزا موسی در بازار بعد از نماز نغمه شکرانه توحید را در گوش نوزاد نورسیده‌اش مجتبی زمزمه کرد. پدر بعد از رحلت شیخ مرتضی، زاهد عارف شهیر تهرانی تصمیم گرفته بود مدتی را در جوار امام غریب اقامت گزیند. مجتبای نوجوان در خانه خیابان نادری مشهد با دیدن آیت‌الله کاشانی حضور سیاست را در خانواده درک کرد و در کلاس استاد ادیب نیشابوری به همراه محمد‌رضا حکیمی، ادبیات فارسی و عربی را آموخت. سه سال بعد، گلستان معنوی قم در دل کویر برای شیخ مجتبای جوان عرصه خوشه‌چینی از درس آیت‌الله بروجردی و علامه طباطبایی شده‌بود و مطابق توصیه اکید پدر از محضر حاج آقا روح‌الله خمینی (ره) نیز بهره می‌گرفت که از برکت وجود او در سال ۱۳۴۱ و سن ۲۵سالگی به رتبه رفیع اجتهاد نایل شد. اتفاقات سیاسی ایران و موضع گیری‌های صریح امام خمینی (ره) که منجر به تبعید ایشان در سال ۱۳۴۲ به عراق شد، حاج آقا مجتبی را به همراه همسر و فرزندان راهی نجف کرد. حالا در کنار فعالیت‌های سیاسی، هم درس می‌خواند و هم در حوزه نجف تدریس می‌کرد. نجف با تمام سختی‌های طاقت‌فرسای زندگی برای حاج آقا مجتبی تهرانی که حالا مرد دنیا دیده‌ای شده‌بود، در جوار مرقد مطهر امیرالمؤمنین (ع) و مرادش حضرت روح‌الله و دوست قدیمی‌اش حاج آقا مصطفی خمینی لذتبخش بود، ولی دست تقدیر بار دیگر او را راهی تهران کرد.
همایش ملی «فقیه سالک» که به ابعاد زندگی آیت‌الله آقامجتبی‌تهرانی می‌پردازد، برگزار می‌شود.