به گزارش مشرق، «سید رسول موسوی» دیپلمات سابق جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به این سوال که به نظر او مهم‌ترین اتفاقات در عرصه بین‌الملل در سال ۲۰۲۴ میلادی چه موضوعاتی بودند؟ اظهارکرد: سال ٢٠٢۴ را سال غافلگیری‌های استراتژیک می‌نامم. در این سال اتفاقات زیادی در سراسر جهان رخ داد ولی این رخدادها اتفاقاتی ساده نبود بلکه اتفاقاتی بود که در بستر غافلگیری استراتژیک رخ داد، چنانکه هم خود اتفاقات غافلگیرکننده بودند و هم نتایج آن‌ها.
وی افزود: در سال ۲۰۲۴ شاهد ادامه جنایات بی‌سابقه و غیرقابل درک رژیم صهیونیستی و سکوت جهان مدعی حقوق‌بشر در مقابل این جنایات و نسل‌کشی و کودک‌کشی فلسطینی ها توسط این رژیم بودیم و غافلگیری استراتژیک این است که همه تحلیلگران معتقد بودند، رژیم اسرائیل قادر به ادامه جنگ بلندمدت نیست و انتقام‌جویی اسرائیل سقف دارد ولی این‌گونه نشد.
موسوی ادامه داد: شهادت رئیس‌جمهور و وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران و در پی آن آن برگزاری انتخابات جدید و انتخاب رئیس‌جمهور در مدتی کمتر از ۲ ماه در کمال آرامش و استقرار دولتی جدید با رویکردی متفاوت، تبدیل شدن ابزارهای خدماتی به تسلیحات کشتار جمعی ( انفجار پیجرها)، شهادت سید حسن نصرالله و حلقه فرماندهان عالی حزب‌الله و سربرآوردن ققنوس‌وار نسل جدید فرماندهان، مقاومت وصف ناپذیر مردم فلسطین در غزه به‌رغم جنایات وصف ناپذیر رژیم صهیونیستی، انتخاب مجدد ترامپ به ریاست جمهوری آمریکا و حاکمیت ترامپیسم بر نهادهای آمریکایی، سقوط «بشار اسد» در کمتر از ۲ هفته، افزایش کاربردی هوش مصنوعی در عرصه‌های مختلف زندگی بشر از جمله مهم ترین اتفاقات در سال ۲۰۲۴ بودند.
این دیپلمات سابق ایرانی در پاسخ به این پرسش که این تحولات چه تاثیر احتمالی بر ایران و سیاست خارجی ایران داشتند، تصریح کرد: تمام اتفاقات ذکر شده حتی اتفاقات بین‌المللی و منطقه‌ای بر سیاست‌های خارجی و امنیتی کشور ما تاثیرگذار بوده و خواهد داشت. تاثیرات آن گسترده و عمیق است ولی می‌توان آن‌ها را به عنوان پیدایش تهدیدات و فرصت‌های جدید برای کشور دانست و در چنین وضعیتی باید اتخاذ سیاست‌های محاسبه‌گرانه و خِرَد پایه، اصلی‌ترین رویکرد در تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌های کشور باشد.
موسوی در پاسخ به این پرسش که افق پیش رو عرصه بین‌الملل در سال ۲۰۲۵ را چگونه ارزیابی می‌کند، خاطرنشان کرد: سال ٢٠٢۵ را سال افزایش رویکرد عملگرایی بر سیاست‌های جهانی، منطقه‌ای و داخلی کشورها می‌بینم. در شرایط کنونی با توجه به افزایش شدید احتمال درگیری‌های نظامی سخت تا حد کاربرد تسلیحات هسته‌ای، کشورها مجبور هستند در عرصه درک و تحلیل شرایط بیشتر واقع‌گرا و در عرصه تصمیم و اجرا بیشتر عملگرا شوند.