رحمان اصغری: افرادی که می خواهند موفق باشند حتما می دانند که حرفه ای بودن برای رسیدن به موفقیت، بسیار ضروری است. اما «حرفه ای بودن» دقیقا به چه معناست؟

شاید برای بعضی ها به معنای هوشمندانه لباس پوشیدن در محل کار، توانایی ایجاد ارتباطات یا انجام درست کارشان باشد. برای برخی دیگر، حرفه ای بودن به معنای داشتن مدارک پیشرفته یا گواهی هایی است که آنها را روی دیوار دفتر نصب کرده اند. حرفه ای گری همه این تعاریف را در بر می گیرد، اما تعاریف بیشتری هم دارد.

دیکشنری وبستر حرفه ای گری را این طور تعریف می کند:

«رفتار، اهداف، یا ویژگی هایی که معرف یا نشانگر حرفه یا فرد حرفه ای است»؛ و حرفه را «شغلی که مستلزم دانش تخصصی و اغلب آمادگی آکادمیک در درازمدت و به صورت فشرده است» تعریف می کند.

این تعاریف می گویند حرفه ای گری شامل ویژگی های مختلف بسیاری است و این ویژگی ها فرد حرفه ای را مشخص و تعریف می کنند. اما این ویژگی ها چه هستند؟

۱- دانش تخصصی

نخست آنکه افراد حرفه ای به خاطر دانش تخصصی خود شناخته می شوند. آنها تعهد شخصی عمیقی به پیشرفت و بهبود مهارت های خود دارند.

البته همه حوزه های کسب و کار دارای صلاحیت های دانشگاهی مرتبط نیستند. با این حال، آنچه اهمیت دارد این است که افراد حرفه ای، جدی و اندیشمندانه و با پشتکار کار کرده اند تا بر دانش تخصصی لازم برای موفقیت در حوزه های کاری شان تسلط یابند.

۲- شایستگی

افراد حرفه ای کار را به انجام می رسانند. آنها قابل اعتماد هستند و به قول خود عمل می کنند. اگر شرایطی به وجود بیاید که نتوانند به عهدشان وفا کنند، از قبل انتظارات را مدیریت می کنند و نهایت تلاش خود را می کنند تا وضعیت را سر و سامان ببخشند.

۳- صداقت و راستی

افراد حرفه ای به قول شان عمل می کنند و به همین دلیل قابل اعتماد هستند. هرگز ارزش های خود را به خطر نمی اندازند و کار درست را انجام می دهند؛ حتی اگر این امر به معنای در پیش گرفتن مسیر دشوارتر باشد.

۴- مسئولیت پذیری

افراد حرفه ای خود را مسئول تفکرات و سخنان و اقدامات خودشان می دانند؛ به ویژه اگر دچار اشتباه شده باشند. این مسئولیت پذیری شخصی، پیوند نزدیکی با صداقت و راستی دارد و عنصری حیاتی در حرفه ای گری است.

۵- خود تنظیمی

آنها تحت فشار نیز حرفه ای باقی می مانند. برای مثال کارمندی در بخش خدمات مشتریان را در نظر بگیرید که با مشتری عصبانی ای مواجه می شود. به جای آنکه کارمند هم در واکنش به او آشفته و عصبانی شود، با حفظ آرامش و انجام رفتاری متناسب با محیط کسب وکار و با انجام هر کاری که وضعیت را بهتر می کند، حرفه ای گری حقیقی را نشان می دهد.

۶- ظاهر

افراد حرفه ای ظاهر مناسبی دارند. آنها با لباس شلخته و موهای ژولیده سر کار حاضر نمی شوند. آراسته هستند و متناسب با وضعیت لباس می پوشند. به همین دلیل از خود اطمینان ساطع می کنند و برای این کار احترام هم می بینند.

با توجه به این ویژگی ها می بینید که افراد حرفه ای کسانی هستند که دیگران به آنها احترام می گذارند و برای آنها ارزش قائلند. آنها اعتباری حقیقی برای سازمان شان هستند و نخستین کسانی هستند که برای ترفیع در نظر گرفته می شوند و پروژه ها یا مراجعه کنندگان ارزشمند را به آنها ارجاع می دهند.

بنابراین افراد به منظور پیشرفت حرفه ای گری خود، باید بر روی بهبود هر کدام از این ویژگی ها تمرکز کنند. به علاوه، راهبردهای دیگری نیز وجود دارد که به آنان کمک خواهند کرد تا در محل کار حرفه ای تر باشند:

۷- مهارت سازی

دانش و مهارت های افراد حرفه ای منسوخ نمی باشد. آنها نسبت به یادگیری مهارت های جدید حساس بوده و در صنعت شان به روز می باشند.

۸- مدیریت هوش هیجانی

افراد حرفه ای می توانند نیازهای عاطفی دیگران را درک کنند. آنها قادرند به مراجعه کنندگان و همکاران شان آنچه را نیاز دارند بدهند؛ زیرا می دانند چگونه فعالانه گوش بدهند و آنچه را که رخ می دهد مشاهده کنند.

۹- برای تعهدات خود احترام قائل می باشند.

هر زمان به رئیس یا همکار یا مراجعه کنندگان قولی می دهند، به آن عمل می کنند.

۱۰- بهانه تراشی نمی کنند.

در عوض بر روی برآوردن انتظارات به نحو احسن و بر روی سامان بخشیدن به وضعیت تمرکز می کنند.

۱۱-مؤدب هستند.

با هر کسی که ارتباط دارند، فارغ از سِمَت او و احساس خودشان، رفتار خوبی با آنان دارند.

۱۲- ابزار مورد نیازشان را به همراه دارند.

همواره ابزار و اطلاعات مورد نیاز را به همراه دارند. روی بهبود مدیریت زمان و مهارت های برنامه ریزی، تمرکز می کنند تا همیشه همه چیز را تحت کنترل داشته باشند.

و نکته پایانی:

اگر چه حرفه ای بودن به معنای حفظ تعهدات، انجام کار باکیفیت و داشتن خبرگی است، اما گاهی اوقات، حرفه ای بودن یعنی برای پروژه هایی که خارج از توانمندی هایشان است داوطلب  نمی شوند!