جوان آنلاین: کانال تلگرامی «گاهنامه مدیر» بخشی از کتاب «هنر شفاف اندیشیدن» اثر رولف دوبلی را به اشتراک گذاشت. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: مهندسی فرانسوی به نام رینگلمن که روی کارایی اسب‌ها کار می‌کرد، دریافت قدرت حمل بار دو اسب با دو برابر قدرت حمل بار یک اسب برابر نیست. او این مطالعه را به رفتار گروهی انسان‌ها نیز تعمیم داد. نتایج جالب توجه بود. اگر دو نفر در یک تیم طناب‌کشی حاضر شوند هر یک تا ۹۳ درصد توان خود را به کار خواهند گرفت. اگر طناب‌کشی بین گروه‌های سه نفره انجام شود هر یک از اعضای تیم ۸۵درصد توان خود را به کار خواهد گرفت. این عدد در مورد یک تیم هشت‌نفره برای هر فرد تنها ۴۹درصد خواهد بود!
در روانشناسی اجتماعی ثابت‌شده است که کارایی گروه‌ها و تیم‌های کاری از جمع کارایی تک‌تک اعضای گروه کمتر است. کاهش تلاش فرد در یک تیم ناشی از «دیده نشدن» است. در واقع، افراد هنگامی حداکثر توان ذهنی و جسمی خود را به کار می‌گیرند که این تلاش به‌طور مشخص قابل سنجش و ارزیابی باشد. 
اگر صرف توان و تلاش یک فرد عضو یک تیم در عملکرد کلی گروه به‌طور مشخص قابل اندازه‌گیری نباشد، «تنبلی‌کردن» رفتار نرمال اعضای گروه خواهد بود. به این پدیده تنبلی گروهی (Social Loafing) گفته می‌شود. وقتی افراد با هم کار می‌کنند کارایی کاهش می‌یابد و این خیلی غیرعادی نیست. این کاهش کارایی تا حدی است که عملکرد کلی تیم به‌طور کامل مختل نشود، چون در شرایطی که تیم ببازد هیچ‌یک از افراد از عواقب آن ایمن نخواهد بود. افراد در تیم سطح تنبلی خود را طوری تنظیم می‌کنند که به‌طور مشخص بازنده بودن تیم به چشم نیاید. تنبلی گروهی پیامد‌های جالب‌توجهی دارد. هیچ‌کس در یک گروه به تصور خود نمی‌خواهد پیامد‌های منفی تصمیم‌گیری‌ها و عملکرد گروهی را بپذیرد و مایل است (به ویژه زمانی که تیم باخته است) خود را پشت تصمیمات گروه پنهان کند. از طرفی، معمولاً ریسک‌پذیری گروه از یک فرد مشخص بیشتر است، چراکه همه می‌دانند در صورتی که کار‌ها خوب پیش نرود پیامد‌های آن گریبان‌گیر یک فرد نخواهد بود.