به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، کوه بیبی شهربانو در جنوب تهران واقع شده است، اما این کوه به دلیل ارتفاع کمی که دارد زیاد مورد توجه کوهنوردان برای صعود نیست.
بنابر روایت همشهری، برخلاف کوهنوردان حرفهای، اهالی منطقه بهعنوان یک ورزش سبک کوهنوردی و کوهپیمایی به این کوه میروند. بهمن حاج هاشمی از کوهنوردان پیشکسوت و فعال محیطزیست درباره تاریخچه نامگذاری این کوه میگوید: «نام برخی کوهها از مقبرهها و امامزادههایی که در مسیر صعود این کوهها وجود داشت، انتخاب شدند. نامگذاری کوههای بیبی شهربانو در جنوب تهران به همین ترتیب بوده و در عین حال، کوههای امامزاده داود(ع) هم با ارتفاع زیاد نیز که در شمال غرب تهران قرار دارد به همین وجه نامیده شد. براساس مستندات تاریخی، «بیبی شهربانو» آرامگاهی است در شهرری که در دل ارتفاعات همین کوه قرار دارد و باور مردم این است که این مقبره به شهربانو، همسر امام حسین(ع)، تعلق دارد.
البته روایتهای متعددی وجود دارد که بخشی از آن برمیگردد به اینکه این بقعه و آرامگاه از زمان ساسانیان بوده و برخی اعتقادشان بر این است که آتشگاه زرتشتیان اینجا قرار داشته است. اما آنچه بیشتر در میان اهالی و ساکنان نقل میشود وجود این آرامگاه در دامنه این کوه و قله باعث شده تا این کوه بهعنوان «بیبی شهربانو» خوانده شود.»
این کوه، تنها کوه جنوب شهر تهران است و در جنوب منطقه خجیر واقع شده و به همین دلیل از لحاظ جغرافیایی، از قلل انتهایی منطقه خجیر به شمار میرود. در جبهه جنوبی آن، بقعه بیبی شهربانو و بناهای تاریخی برج نقارهخانه و گنبد امیر اینانج و در جبهه شمالی آن استودان ری است و علاوه بر این موارد، در چند جای این کوه غارهای مختلفی وجود دارد. در بلندترین نقطه این کوه، منطقه نظامی و ورود به آن ممنوع است. همچنین در شمال این کوه محلههای مشیریه و رضویه و در غرب آن شهرری قرار دارد.