نعمت بنیآدم؛ به بزرگترین معضلات آموزشی تهران اشاره و اظهار کرد: نبود زمین مناسب، قدمت بالای ساختمانها و عدم رعایت قانون ساخت مدرسه توسط انبوهسازان، از مشکلات اصلی مدارس استان تهران هستند. متأسفانه، انبوهسازان به قانون ساخت مدرسه بهازای هر ۲۰۰ واحد مسکونی توجه نمیکنند و قانون نیز در این زمینه ضعیف عمل میکند.
وی با اشاره به مذاکرات انجامشده با مسئولان افزود: خیران مدرسهساز همواره پاسخ مناسبی دریافت نکردهاند، بهویژه در منطقه ۲۲، انبوهسازان به معضل بزرگی برای خیران تبدیل شدهاند. اگر قانون ساخت مدرسه بهازای هر ۲۰۰ واحد اجرا شود، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد، بااینحال، این قانون از سوی انبوهسازان اعمال نمیشود و هیچ گوش شنوایی برای اجرای آن وجود ندارد!
بنیآدم با اشاره به پیشبینیهای سال ۱۴۰۴ گفت: در منطقه ۲۲، کمبود فضای آموزشی بهقدری است که انتظار میرود ۵ هزار دانشآموز در این منطقه بدون مدرسه بمانند، در نتیجه، دانشآموزان مجبور خواهند شد برای تحصیل به مناطق ۹، ۵ و ۲ بروند، که این مسئله باعث افزایش مسافت و دوشیفته شدن مدارس خواهد شد.
وی همچنین به قدمت بالای مدارس اشاره و تصریح کرد: مدارسی با عمر بیش از ۶۰ سال در تهران وجود دارند که با کوچکترین زلزله تخریب خواهند شد، این در حالی است که خیران تمایلی به بازسازی مدارس قدیمی ندارند و بهدنبال زمین برای ساخت مدارس جدید هستند، زیرا نقشه تیپی مدارس جدید را ترجیح میدهند.
بنیآدم اضافه کرد: شهرداریها از ابتدا نباید بدون پیشبینی ساخت مدرسه، به انبوهسازان مجوز بدهند، برای مثال، در منطقه ۲۲ شهرکی با ۴۰۰ واحد مسکونی وجود دارد که ساکنان آن هنوز مستقر نشدهاند، اگر این واحدها پر شوند، بحران کمبود مدرسه شدیدتر خواهد شد.
وی تأکید کرد: قانون باید اصلاح شود تا حتی اگر انبوهساز کمتر از ۲۰۰ واحد ساخت، همان تعداد بهعنوان ۲۰۰ واحد در نظر گرفته شود و ملزم به ساخت مدرسه باشد، در مجتمعهای بزرگ، مدرسه باید حتماً پیشبینی شود.
رئیس مجمع خیرین مدرسهساز با اشاره به مشکل تأمین زمین گفت: شهرداریها با وجود تعامل خوبی که با مجمع خیرین دارند، زمین مناسبی برای ساخت مدرسه اختصاص نمیدهند. شهرداران وظیفه دارند زمین لازم را تأمین کنند، اما مسئولیت را به زمین شهری یا وزارت مسکن واگذار میکنند، این نهادها نیز با شروطی مانند ساخت مدرسه در مدت ۵ سال، زمین را در اختیار قرار میدهند.
بنیآدم تأکید کرد: شهرداریها و انبوهسازان باید نسبت به مسئولیت خود در تأمین فضای آموزشی پاسخگو باشند.
اجرای دقیق قوانین موجود و اصلاح نقاط ضعف آن، از ضروریترین اقدامات برای جلوگیری از بحرانهای آتی است.