باد آسایش گیتی نزند بر دل ریش
صبح صادق ندمد تا شب یلدا نرود
(سعدی)
با گذر از پاییز هزار رنگ، فصلی یکرنگ آغاز می‌شود؛ «یلدا» صفحه‌ای نو و سفید است برای زایش و رویش و تولد دوباره، برای گذر از تاریکی شبی طولانی و آغاز صبحی سپید. در نگاهی نمادین «یلدا» پیروزی حق بر باطل، تلأ‌لو نور و روشنایی، و غلبه امید بر ناامیدی است.
شب، هر چه قدر سیاه و طولانی، خواهد گذشت و زایش خورشید وعده خداوند برای ظفر و پیروزی حق‌طلبان را نوید خواهد داد. آداب و رسوم این آیین باستانی ایران را همه می‌دانیم، در این شب گردهم می‌آییم تا قدر بدانیم مهر یکدیگر را و دلگرمی عزیزانمان باشیم برای گذر از تاریکی شب و رسیدن به صبحی سپید... و چه درس‌ها که می‌توان از این آیین کهن ایرانیان آموخت.
«یلدا» آیین وفاق و همدلی و درس وحدت و همراهی با یکدیگر در روزهای سخت است تا با یاری خداوند و همدلی با یکدیگر، بر تاریکی و ناامیدی چیره شویم، قله‌های امید را فتح کنیم و روشنایی را برای همه مردم ایران به ارمغان آوریم. یلدا امید به صبح روشن است و آغازی دوباره در صفحه‌ای به سپیدی برف، برای رویش و جوانه زدن امید در قلب‌ها!
انتهای پیام