به گزارش قدس آنلاین، علی داوودی درباره اینکه افزایش رکورد خود را پیش از مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان ۲۰۲۴ بحرین رسانه‌ای نکرد، بیان کرد: می‌خواستم افزایش رکورد را در صحنه مسابقات داشته باشم. البته آن‌طور که می‌خواستم پیش نرفت با این حال خدا را شکر توانستم رکورد خودم را در مسابقات ارتقا دهم. من در تمرینات ۲۱۰ کیلوگرم یک‌ضرب و ۲۶۰ کیلوگرم دو ضرب زده بودم و به نوعی حریص بودم که بتوانم در مسابقات قهرمانی جهان اتفاق خوبی را رقم بزنم. واقعاً برای طلای مجموع روی تخته آمدم اما نگذاشتند و اگر داوران کمی مهربان‌تر بودند، قطعاً طلای مجموع را می‌گرفتم و طلسم چندساله را می‌شکستم.
او ادامه داد: پیش از این از لحاظ روحی و روانی شرایط خوبی نداشتم، مدال نگرفتن در المپیک هم اذیتم کرد، همچنین در المپیک داوری به ضرر من بود؛ چرا که وزنه ۲۵۵کیلوگرم تالاخادزه خطا بود اما نگرفتند. اگر وزنه او را خطا می‌دادند، وزنه ۲۵۷ کیلوگرم من هم پشت سر هم نمی‌شد و می‌توانستم نفس بگیرم و نتیجه عوض می‌شد.
اما آن را هم نگرفتند.
* پنالتی دقیقه ۹۰ بود
او در پاسخ به این پرسش که چگونه توانست ذهن خود را جمع و جور کند تا وزنه ۲۵۳ کیلوگرم را بتواند بزند و اوت نشود؟ تصریح کرد: وزنه بسیار حساسی بود و خودم واقعاً نمی‌دانستم آن لحظه باید چه کار کنم. مانند پنالتی دقیقه ۹۰ بود. هر طور بود وزنه را زدم اما از همان وزنه ۲۵۳ کیلوگرم مشخص بود که من توان زدن وزنه بالاتر که منجر به طلای مجموع شود را دارم.
داوودی در مورد اینکه برای اولین بار توانست مدال مجموع جهان را بگیرد و نایب قهرمان شود با این حال احساس می‌شد روی سکو خوشحال نیست، تأکید کرد: با توجه به اینکه تا نزدیک اوت شدن پیش رفتم در شوک و استرس بودم. قطعاً اگر مدالم طلا بود خیلی خوشحال‌تر می‌شدم. من در این چهار ماه شب و روزم را به این امید گذراندم که بتوانم طلای مجموع بگیرم و امیدوارم مردم از نقره هم راضی باشند.
او افزود: زمانی که تالاخادزه در دسته فوق سنگین بود رقابت در این دسته قفل شده بود، ولی الان روان‌تر شده است. خیلی بهتر و راحت‌تر می‌توان رقابت کرد و در تمرینات هم مرزهایی را رد کردم که سبب می‌شود رقابت در مسابقات خیلی نزدیک‌تر باشد و این‌طور نیست که وزنه‌برداران دیگر بتوانند به راحتی مدال بگیرند. من هم تلاش می‌کنم در مسابقات بعدی بتوانم طلای فوق سنگین را بدست آورم.
*وزنه‌برداری درگیر تبعیض
نایب قهرمان المپیک توکیو در پاسخ به این پرسش که قبل از المپیک پاریس از برخی مسائل ناراحت بود که از لحاظ روحی روانی او را به هم ریخته بود و اکنون تمام مسائل را به دست فراموشی سپرده است؟ تصریح کرد: کمیته ملی المپیک در المپیک برای ورزشکاران خیلی زحمت کشید، اما وزنه‌برداری درگیر ناملایمات و تبعیض بود. قبل از المپیک دغدغه حقوق را داشتیم که پس از مدتی بی‌خیال آن شدیم. آقای خسروی وفا قبل از المپیک به فدراسیون وزنه‌برداری آمد و آنجا از او پرسیدم که ظاهراً من را شانس مدال نمی‌داند که چنین حقوقی را برای من در نظر گرفته و پاسخ داد «الان هم شما را شانس مدال نمی‌دانم!» این حرف برای ورزشکاری که قرار است به المپیک برود خیلی بد است.
او ادامه داد: من در ورزش به هیچ عنوان دنبال پول نیستم و اگر پول می‌خواستم وارد بازار کار می‌شدم. در المپیک پاریس هم مسئولان کمیته ملی المپیک با تیم کامل به بازی‌ها آمده بودند اما یک بار سر تمرین وزنه برداری نیامدند در حالی که از تمرینات دیگر رشته‌ها بازدید کرده بودند. روز مسابقه من هم هیچ کسی در سالن حضور پیدا نکرد. اگر فیلم مسابقه دسته فوق سنگین المپیک را ببینید، زمان معارفه من در تماشاگران دنبال مسئولان ایران بودم اما یک نفر هم نیامد.
داوودی با گلایه از مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک تأکید کرد: دوست ندارم این حرف را بزنم اما من مانند یک ورزشکار بی‌صاحب در المپیک پاریس روی تخته رفتم، وزنه زدم و پایین آمدم. تیم همراه آقای مناف هاشمی حدود ۱۰ تا ۱۵ نفر بودند اما یک نفر از آن‌ها فرصت نداشت که سر رقابت دسته فوق سنگین بیاید؟ آقای اسبقیان هم نمی‌توانست بیاید؟ دسته فوق سنگین یکی از مهم‌ترین رقابت‌های وزنه‌برداری المپیک است و شاید برای آن‌ها اصلاً اهمیتی نداشت که نیامدند؟
*مشکلشان با وزنه‌برداری چیست؟
داوودی در مورد تبعیض بین ورزشکاران گفت: رشته‌ای که مقام ششم را بدست آورده، می‌گویند تاریخ سازی کرده و به ورزشکار پاداش می‌دهند، در حالی که آن رشته در المپیک سابقه مقام چهارمی هم داشته است. ورزشکارانی که مدال می‌گیرند واقعاً حرفه‌ای هستند و هیچ بحثی راجع به آن‌ها نیست اما برخی ورزشکاران هم هستند که کمیته ملی المپیک از آن‌ها حمایت بیشتری می‌کند و قبل و بعد از بازی‌ها همیشه حمایتش را از آن ورزشکاران دارد. برخی‌ها نورچشمی کمیته ملی المپیک هستند. من کاری به هیچ ورزشکاری ندارم اما نمی‌دانم مشکل آن‌ها با وزنه‌برداری چه چیزی