به گزارش همشهری آنلاین، اصطلاح «سر سیاه زمستان» هم همان زمان رواج پیدا کرد. از واپسین شب پاییز و آغازین روز زمستان، یعنی شب یلدا، مردم به امید بازگشت نوروز، گرما و رُستن سبزی‌ها به انتظار می‌نشستند و سیاهی زمستان را به امید بهار تحمل می‌کردند.
«سر سیاه زمستان» از کجا به زبان تهرانی ها راه پیدا کرد؟
در باور مردم تهران، بهار سبز، تابستان قرمز، پاییز زرد و زمستان سیاه بود و زمانی که وسایل گرمایشی مناسب نبود، مردم تهران دل خوشی از سرما نداشتند و پاییز و زمستان برای آنها معنایی برابر با سرما، سختی و گاهی مرگ بود.
صاحب‌خبر -
∎