به گزارش رکنا، رسیدگی به این پرونده با انتقال پسر ۲۵ ساله ای به نام ایمان به بیمارستانی در ورامین آغاز شد. وی که دست راستش قطع شده بود به اتاق عمل منتقل شد اما جراحی پیوند ناموفق بود و دست پسر جوان قطع شد. وی پس از ترخیص از بیمارستان از پسری به نام حامد شکایت کرد و او را عامل قطع شدن دستش معرفی کرد.
وی به ماموران گفت: من و حامد که در دو روستا در حوالی ورامین ساکن هستیم از قبل با هم اختلاف داشتیم و بارها هم درگیر شده بودیم. آن روز حامد و برادرش بی‌دلیل به سمتم حمله ور شدند و حامد با شمشیری که در دست داشت ضربه‌ای به من زد که موجب قطع شدن دست راستم شد.
با اظهارات پسر جوان ماموران به تحقیق پرداختند و دریافتند متهم و شاکی در دو روستا به فاصله ۲۰۰ متری از هم ساکن بودند و بارها با هم درگیر شده‌اند. حامد ردیابی و بازداشت شد و به درگیری‌های دنباله‌دار با شاکی اعتراف کرد. اما مدعی شد در اخرین دعوا با شمشیر ضربه‌ای به دست ایمان نزده است. در حالی که حامد منکر اتهامش بود در شعبه ۱۳ دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد.
در دادگاه
در این جلسه ایمان روبه روی قضات ایستاد و گفت: خانواده من و حامد از قبل به خاطر مسائل روستا با هم درگیر بودند و ما بارها با هم کل کل کرده بودیم. آن روز من نزدیک خانه‌مان بودم که حامد و برادرش به سمتم حمله ور شدند. آنها به خاطر اختلاف قدیمی مرا کتک زدند و حامد با شمشیری که در دست داشت ضربه‌ای به دستم زد و گریخت. وی ادامه داد: پیوند دستم ناموفق بود و دستم قطع شد. این ماجرا تاثیر بدی در روحیه‌ام گذاشته و من برای حامد اشد مجازات می‌خواهم و تقاضای قصاص دارم. وقتی متهم روبه روی قضات ایستاد اتهامش را نپذیرفت.
وی گفت: در نزدیکی خانه‌مان بودم که ایمان و برادرش به خانه ما حمله ور شدند .من و برادرم برای دفاع از خانواده‌مان با آنها درگیر شدیم .ما شمشیری نداشتیم و شمشیر متعلق به برادر ایمان بود. من اصلاً نمی‌دانم چطور شد که دست ایمان قطع شد. من بی گناه هستم.
با پایان اظهارات متناقض شاکی و متهم، قضات دادگاه ادامه جلسه را به بعد موکول کردند تا شاهدان دارگیری به دادگاه احضار شوند و گره کور پرونده باز شود.