به گزارش گروه علمی ایرنا از وبگاه اینگَجِت، این تصاویر تأییدکننده یافته‌های قبلی تلسکوپ هابل هستند که قبل از این، تأیید نشده‌ بودند.

تصاویر جدید تلسکوپ جیمز وب جزئیات فراوانی از ابر ماژلانی کوچک را ثبت کرده است. ابر ماژلانی کوچک، کهکشان کوتوله همسایه کهکشان راه شیری است.

تلسکوپ جیمز وب به طور خاص روی خوشه‌ ستاره‌ای اِن‌جی‌سی ۳۴۶ (NGC ۳۴۶) در این کهکشان کوتوله متمرکز شده بود که بنا به گفته ناسا فاقد عناصر سنگین‌تری است که به طور معمول در شکل‌گیری سیاره‌ها نقش دارند.

جیمز وب توانست طیفی از نور را ثبت کند که نشان می‌دهد دیسک‌های پیش‌سیاره‌ای (protoplanetary disks) هنوز در اطراف آن ستاره‌ها هستند؛ این برخلاف تصورات قبلی است که بر مبنای آن‌ها این دیسک‌ها باید میلیون‌ها سال پیش از بین رفته باشند‍.

ناسا می‌نویسد: از اواسط دهه دو هزار میلادی، تصاویر ثبت‌شده تلسکوپ هابل از ِان‌جی‌سی ۳۴۶، ستارگان زیادی را با قدمت ۲۰ تا ۳۰ میلیون سال آشکار کرد که به نظر می‌رسید هنوز هم دارای دیسک‌های تشکیل‌دهنده سیاره هستند؛ اما این ایده بدون وجود شواهد دقیق‌تر، بحث‌برانگیز بود. تلسکوپ وب توانست جای خالی جزئیات را پر کند و نشان دهد که دیسک‌های کهکشان‌های همسایه ما، مدت زمان بسیار بیشتری دارند تا غبار و گاز که اساس یک سیاره جدید را تشکیل می‌دهند، را جمع‌آوری کنند.

ناسا درباره دلیل باقی‌ماندن این دیسک‌ها دو نظریه پژوهشگران را مطرح می‌کند:

نظریه اول این است که زمان بیشتری طول می‌کشد تا فشار تابش (radiation pressure) خارج‌شده از ستارگان در اِن‌جی‌سی ۳۴۶، دیسک‌های تشکیل سیاره را از بین ببرد.

نظریه دوم این است که ابر گازی بزرگ‌تر که برای تشکیل یک «ستاره خورشیدمانند» در محیطی با عناصر سنگینِ کمتر، ضروری است، به طور طبیعی دیسک‌های بزرگ‌تری تولید می‌کند که محو شدن آن‌ها بیشتر طول می‌کشد.

هر کدام از نظریه‌ها درست باشد، تصاویر جدید، شواهد زیبایی هستند که نشان می‌دهند هنوز فهم کاملی از نحوه تشکیل سیاره‌ها نداریم.