زینب دلیری، رتبه چهارم رشته حفظ بیست جزء بخش بانوان چهل و هفتمین دوره مسابقات سراسری قرآن کریم اوقاف که با فرزند 45 روزه خود در این دوره از مسابقات در بخش بانوان(12 تا 19 آذر/ تبریز) حضور یافت در گفت‌وگو با ایکنا، با اشاره به اینکه یک دختر هفت‌ساله و یک دختر 45 روزه دارد، گفت: لطف خدا موجب شد که بتوانم با فرزند کوچکم در این دوره از مسابقات شرکت کنم.

وی ادامه داد: قبل از به دنیا آمدن فرزند اولم شش جزء قرآن را حفظ بودم و بعد از حضور او حفظ قرآن را ادامه دادم و علاوه بر آن کارهای متعدد دیگری را آغاز کردم؛ حتی به این فکر می‌کردم که قبل از مادر شدن وقت فراغت زیادی داشتم، پس چرا این فعالیت‌ها را انجام نمی‌دادم؟ بعد از مادر شدن وقتم برکت پیدا کرده و می‌توانم کارهای بیشتری انجام دهم.

دلیری با اشاره به اینکه در یک دارالقرآن نیز تدریس می‌کند، گفت: از کودکی قرآن را حفظ می‌کردم ولی چون پیوسته نبود، حفظ کل قرآن برایم زمان‌بر شد، اما برای ما حافظان قرآن اینگونه است که حفظ قرآن بخشی از زندگی ما می‌شود و نمی‌توانیم آن را رها کنیم. وقتی مدتی حفظ قرآن را کنار می‌گذاریم یا آیات را مرور نمی‌کنیم، دلتنگ می‌شویم؛ گویی که قرآن با همه وجودمان یکی شده است، چون مدام در حال مرور و حفظ هستیم.

این حافظ قرآن کریم در پاسخ به این سؤال که بیشتر مردم وقتی مسابقه یا امتحان دارند آیت‌الکرسی و سایر آیات قرآن را می‌‌خوانند تا آرامش بگیرند و سر جلسه امتحان بروند، یک حافظ قرآن کدام آیات را برای آرامش خود می‌خواند؟ گفت: اصل مسئله، توکل است. اما خود آیات قرآن به طور کلی آرامشی به قلب انسان می‌دهد که شاید نیاز نباشد قبل از مسابقه کار خاصی انجام دهیم. البته اضطراب مسابقه وجود دارد و رقبا قوی هستند، ولی احساس من این است که تلاوتم را انجام دهم و رتبه چندان مهم نیست.

حفظ قرآنم در دوران بارداری تثبیت شد

وی در پاسخ به این سؤال که چگونه نگهداری از دو فرزند کوچک، حفظ قرآن، شرکت در مسابقات، آموزش قرآن و ... را همزمان با هم انجام می‌دهد؟ گفت: برکت، مسئله‌ای است که با حساب و کتاب دنیایی فرق دارد. من اولین سال است که در مسابقات قرآن اوقاف شرکت می‌کنم. در مدت بارداری بیشتر می‌توانستم قرآن مرور کنم و در تثبیتم بسیار مؤثر بود. گویی که حفظ را در مدت بارداری تثبیت کردم با اینکه سال قبل موفق به دریافت مدرک شده بودم.

این مادر قرآنی افزود: حساب و کتاب‌های که ما در زندگی انجام می‌دهیم با واقعیت متفاوت است، نتیجه همه کارها به دست خداست و توفیق انجام کار را هم خدا به انسان می‌دهد. مادر بودن مهم‌ترین و جذاب‌ترین شغل برای زن است و مادرها ارکان یک جامعه هستند. خدا به زندگی زنی که خود را صرف بندگان خدا می‌کند، چنان برکتی می‌دهد که قابل تصور نیست.

وی ادامه داد: اراده، پشتکار و تلاش یک مادر در خانواده هم خود او و هم باقی اعضای خانواده را رشد می‌دهد و تلاش یک مادر و رشد او در این جایگاه قابل قیاس با دیگران نیست.

دلیری افزود: من دریافت لیسانس علوم قرآنی، مدرک حفظ قرآن، حضور در کلاس‌های خیاطی، کلاس‌های عقیدتی، فعالیت‌های فرهنگی و تربیتی و ... را همزمان با مادر بودن ادامه می‌دهم.

وی در پاسخ به این سؤال که همسرتان چقدر در این مسیر به شما کمک می‌کند؟ گفت: خیلی؛ ایشان هیچوقت مانع من برای شرکت در مسابقات و کارهای مورد علاقه‌ام نبودند. همیشه همراه، همدل و مشوق تمام فعالیت‌های من بودند. خیلی اوقات می‌نشینند و از من محفوظاتم را می‌پرسند.

دلیری از همکاری و همراهی خوب مسئولان برگزاری مسابقات برای اینکه وی بتواند فرزند شیرخوارش را نیز همراه خود به مسابقات بیاورد سخن گفت و عنوان کرد: خدا را شکر که مسئولان برگزاری مسابقه با من و سایر مادران حاضر در مسابقات همراهی و همه چیز را برای حضور راحت‌تر مادران و فرزندانشان فراهم کردند.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا فکر می‌کنید فرزندانتان هم مسیر شما را بروند؟ گفت: دخترم هم در حال و هوای مسابقات قرآن قرار گرفته است. جزء ۳۰ را حفظ کرده است. ان‌شاء‌الله که فرزندانمان هم در مسیر قرآن باشند.

قرآن راه‌گشا در دو راهی‌ها 

این حافظ قرآن درباره برنامه‌های آینده خود گفت: مسابقات کمک زیادی به پیشرفت می‌کند و هدف اصلی شرکت در مسابقه این است که محفوظات خود را تقویت کرده و محک بزنیم. همچنین انس با قرآن باعث می‌شود زمان‌هایی که در زندگی دچار سختی یا مشکلی می‌شویم یا در دو راهی‌های تصمیم‌گیری قرار می‌گیریم، آیات قرآن راهگشای مسیر باشد و گاهی اوقات به صورت ناخودآگاه به یاد یک آیه می‌افتیم و تصمیم درست را می‌گیریم.

دلیری درباره نحوه علاقه‌مند شدن و شروع حفظ قرآن خود گفت: والدینم مشوقم بودند و پخش صوت قرآن و تشویق‌های آنها موجب شده دو برادرم قاری و من و خواهرم هم حافظ قرآن شویم. پدرم همیشه به طرق مختلف و حتی جایزه ما را به حفظ تشویق می‌کرد. بعضی اوقات به شوق جایزه قرآن حفظ می‌کردیم، اما از جایی به بعد در همان دوران کودکی دیگر جایزه مهم نبود و نمی‌توانستیم به هیچ وجه قرآن را کنار بگذاریم. تشویق در این مسیر بسیار مهم است. دختر و خواهر کوچک‌ترم هم به لطف خدا در حال حفظ هستند.

دلیری ادامه داد: بزرگترین مشوق من برای شرکت در مسابقات خواهرم بود که سال گذشته با فرزند کوچکش در مسابقات شرکت و در رشته حفظ کل قرآن رتبه اول را کسب کرد و امسال راهی مسابقات بین‌المللی شده است. خواهرم همواره در راستای حفظ و قرائت به من کمک کرده است.

این حافظ قرآن کریم گفت: 15 جزء اول را با صدای استاد شهریار پرهیزکار و باقی جزء‌ها را با صدای مرحوم استاد منشاوی حفظ کردم. روش حفظم بیشتر با شنیدن بود تا نگاه به مصحف. تمرین و تکرار لحن یک استاد هنگام حفظ موجب می‌شود یاد بگیریم با صدای خودمان، لحنِ همان استاد را تقلید کنیم و لازم نیست که صدای استاد را تقلید کنیم. گوش دادن بسیار در ارتقای تلاوت مؤثر است.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا در جهان اسلام بانوی قاری قرآنی داریم که بانوان ما بتوانند بگویند از ایشان تقلید می‌کنیم؟ گفت: فکر نمی‌کنم صوت استاد خانم در دسترس باشد.

گفت‌وگو از زهرا ایرجی