آنها در تازهترین اقدام خود یک دفتر در فوتبال اروپا راهاندازی کردهاند. اما به نام دفتر اکتفا نکنید. این دفتر به معنای یک مفهوم بزرگ فوتبالی است، از تشکیل باشگاه در قلب فوتبال اروپا گرفته تا کشف و انتقال بازیکنان ژاپنی به فوتبال اروپا و گماشتن مربیان این کشور در قاره سبز و آشنایی آنها با جدیدترین متد مربیگری روز دنیا. آنها چه میکنند و ما چه میکنیم؟ اصلا تفاوت بین فوتبال ایران و ژاپن کجاست؟ ما دیگر با آنها قابل مقایسه نیستیم. این واقعیت تلخ را بپذیرید. فوتبال ایران به لطف انبوه مشکلاتش، دیگر قابل مقایسه با فوتبال ژاپن نیست. هر چه خلاف این گفته شود از سر احساس و بر پایه معدود خاطرات شیرین گذشته است.
لیگ ما و لیگهای آنها
ژاپنی‌ها در شش رده لیگ سطح یک دارند. از جیلیگ آنها که بگذریم به لیگهای ۱۸ تا ۲۲ ساله ها، لیگ ۱۷ ساله ها ، لیگ ۱۵ تا ۱۷ ساله ها و لیگ ۱۳ و۱۴سالهها میرسیم.هرلحظه و هرروز در گوشه و کنارژاپن استعدادیابها درحال فعالیت هستند و فوتبالیستهای مختلفی کشف میشوند.اکثرآنها به سرعت جذب باشگاههای مختلف میشوندوروند دیگری درزندگی حرفهای این فوتبالیستهای کم سن و سال به وجود میآید.اما وضعیت ما: لیگ ردههای سنی که نداریم هیچ، لیگ برتر خودمان هم نه پشتوانه دارد و نه استعدادیابی. اکنون هم با کیفیتی برگزار میشود که به گواه کارشناسان پایینتر از هر زمانی است. دلالها جولان میدهند و باشگاهها هر روز نسبت به روز قبل بدهکارتر میشوند.
استعدادیابی بینظیر و علمی
ژاپنی‌ها عملیات گستردهای برای استعدادیابی دارند. آنها بزرگترین استعدادهای خود را با کمک نمایندگان خود در اروپا به آکادمیهای فوتبال اروپا به خصوص آژاکس میفرستند. این استعدادها در سنین بالاتر یا در همان اروپا میمانند یا به باشگاههای ژاپنی میپیوندند.
اما وضعیت ما: همان چند استعداد موجود در تیم‌ملی نوجوانان که در جام‌جهانی شرکت کردند به حال خود رها شدهاند. بسیاری از آنها تیم باشگاهی ندارند و شاید در آیندهای نزدیک فوتبال را کنار بگذارند.
ورزشگاههای منطبق بر تکنولوژی روز
حداقل ۱۰ورزشگاه فوقمدرن و پیشرفته در ژاپن وجود دارد. برخی از این ورزشگاهها سقف متحرک دارند و مجهز به پیشرفتهترین امکانات هستند. ژاپن با این ورزشگاهها برای هر رویداد عظیمی آمادگی دارد. از المپیک گرفته تا جام‌جهانی.
وضعیت ما: استقلال و پرسپولیس این فصل آواره هستند. ورزشگاه ندارند. اکثر ورزشگاههای ایران حتی صندلی درست هم تعبیه نکردهاند. اعتبار فوتبال ایران در لیگ نخبگان آسیا به دلیل همین مشکل به شدت مخدوش شده است. مابقی این اعتبار را نیز دیگر مشکلات از بین میبرند.
صادرات مربی
ژاپن مربی به اروپا صادر میکند. این مربیان با حضور در فوتبال اروپا به سطح دیگری از مربیگری رسیدهاند. البته که فوتبال اروپا آنقدر سخت و فشرده است که کمتر مربی غیراروپایی میتواند به آن راه پیدا کند اما ژاپنی‌ها مدتهاست مربیانی در آکادمیهای فوتبال دارند.
اما وضعیت ما: چرخه باطل سرمربیگری در میان تیمهای لیگ برتری بین چند چهره خاص میچرخد. آنهایی هم که در اروپا دورههای مربیگری گذرانده‌اند اکنون بیرون از گود نشستهاند.
فاصله نجومی ژاپن با آسیا
زمانی ژاپن رقیب سنتی فوتبال ایران بود اما اکنون ایران و کره جنوبی بزرگترین رقابت قارهای را برگزار میکنند. چرا؟ چون ژاپن حساب خودش را نه تنها از ایران که از کره هم جدا کرده است.باید واقعیت را پذیرفت. رنکینگ جهان و آسیا هر چه باشد ژاپن کیلومترها بالاتر از رقبای آسیایی است. اکنون نه ایران به پای ژاپن میرسد و نه کره جنوبی و استرالیا و نه هیچ تیم دیگری در قاره آسیا. حالا هم که نخستین دفتر خود را در اروپا راهاندازی کردهاند تا پرشتابتر ازهر زمانی فاصله خود را با دنیای فوتبال آسیا بیشتر کنند. پیشبینی رئیس اسبق فدراسیون ژاپن که به واقعیت تبدیل نشد و این تیم به قهرمانی جام‌جهانی ۲۰۲۲ نرسید. اما برای جام‌جهانی ۲۰۲۶ چه آیندهای میتوان پیشبینی کرد؟ تکلیف ما که مشخص است. اما ژاپنی‌ها با این روند شاید بخواهند دنیا را تسخیر کنند.
لیگ ما و لیگهای آنها
ژاپنی‌ها در شش رده لیگ سطح یک دارند. از جیلیگ آنها که بگذریم به لیگهای ۱۸ تا ۲۲ ساله ها، لیگ ۱۷ ساله ها ، لیگ ۱۵ تا ۱۷ ساله ها و لیگ ۱۳ و۱۴سالهها میرسیم.هرلحظه و هرروز در گوشه و کنارژاپن استعدادیابها درحال فعالیت هستند و فوتبالیستهای مختلفی کشف میشوند.اکثرآنها به سرعت جذب باشگاههای مختلف میشوندوروند دیگری درزندگی حرفهای این فوتبالیستهای کم سن و سال به وجود میآید.اما وضعیت ما: لیگ ردههای سنی که نداریم هیچ، لیگ برتر خودمان هم نه پشتوانه دارد و نه استعدادیابی. اکنون هم با کیفیتی برگزار میشود که به گواه کارشناسان پایینتر از هر زمانی است. دلالها جولان میدهند و باشگاهها هر روز نسبت به روز قبل بدهکارتر میشوند.
استعدادیابی بینظیر و علمی
ژاپنی‌ها عملیات گستردهای برای استعدادیابی دارند. آنها بزرگترین استعدادهای خود را با کمک نمایندگان خود در اروپا به آکادمیهای فوتبال اروپا به خصوص آژاکس میفرستند. این استعدادها در سنین بالاتر یا در همان اروپا میمانند یا به باشگاههای ژاپنی میپیوندند.
اما وضعیت ما: همان چند استعداد موجود در تیم‌ملی نوجوانان که در جام‌جهانی شرکت کردند به حال خود رها شدهاند. بسیاری از آنها تیم باشگاهی ندارند و شاید در آیندهای نزدیک فوتبال را کنار بگذارند.
ورزشگاههای منطبق بر تکنولوژی روز
حداقل ۱۰ورزشگاه فوقمدرن و پیشرفته در ژاپن وجود دارد. برخی از این ورزشگاهها سقف متحرک دارند و مجهز به پیشرفتهترین امکانات هستند. ژاپن با این ورزشگاهها برای هر رویداد عظیمی آمادگی دارد. از المپیک گرفته تا جام‌جهانی.
وضعیت ما: استقلال و پرسپولیس این فصل آواره هستند. ورزشگاه ندارند. اکثر ورزشگاههای ایران حتی صندلی درست هم تعبیه نکردهاند. اعتبار فوتبال ایران در لیگ نخبگان آسیا به دلیل همین مشکل به شدت مخدوش شده است. مابقی این اعتبار را نیز دیگر مشکلات از بین میبرند.
صادرات مربی
ژاپن مربی به اروپا صادر میکند. این مربیان با حضور در فوتبال اروپا به سطح دیگری از مربیگری رسیدهاند. البته که فوتبال اروپا آنقدر سخت و فشرده است که کمتر مربی غیراروپایی میتواند به آن راه پیدا کند اما ژاپنی‌ها مدتهاست مربیانی در آکادمیهای فوتبال دارند.
اما وضعیت ما: چرخه باطل سرمربیگری در میان تیمهای لیگ برتری بین چند چهره خاص میچرخد. آنهایی هم که در اروپا دورههای مربیگری گذرانده‌اند اکنون بیرون از گود نشستهاند.
فاصله نجومی ژاپن با آسیا
زمانی ژاپن رقیب سنتی فوتبال ایران بود اما اکنون ایران و کره جنوبی بزرگترین رقابت قارهای را برگزار میکنند. چرا؟ چون ژاپن حساب خودش را نه تنها از ایران که از کره هم جدا کرده است.باید واقعیت را پذیرفت. رنکینگ جهان و آسیا هر چه باشد ژاپن کیلومترها بالاتر از رقبای آسیایی است. اکنون نه ایران به پای ژاپن میرسد و نه کره جنوبی و استرالیا و نه هیچ تیم دیگری در قاره آسیا. حالا هم که نخستین دفتر خود را در اروپا راهاندازی کردهاند تا پرشتابتر ازهر زمانی فاصله خود را با دنیای فوتبال آسیا بیشتر کنند. پیشبینی رئیس اسبق فدراسیون ژاپن که به واقعیت تبدیل نشد و این تیم به قهرمانی جام‌جهانی ۲۰۲۲ نرسید. اما برای جام‌جهانی ۲۰۲۶ چه آیندهای میتوان پیشبینی کرد؟ تکلیف ما که مشخص است. اما ژاپنی‌ها با این روند شاید بخواهند دنیا را تسخیر کنند.