هماهنگكننده مقيم سازمان ملل متحد در ايران، در يادداشتي كه اختصاصا به روزنامه اعتماد داده شده از ضرورت توجه به حقوق معلولان و حمايت سازمان ملل آژانسهاي تخصصي آن در ايران از حقوق ايشان سخن گفته است كه در ادامه ميخوانيد.
در سوم دسامبر (13 آذر)، در مراسمي كه به مناسبت روز جهاني افراد داراي معلوليت توسط سازمان بهزيستي كشور برگزار شد، شركت كردم.اينكه افراد داراي معلوليت در جايگاه اصلي اين مراسم حضور داشتند بسيار الهامبخش بود و سخنراني مرد جواني كه دچار اختلال گفتاري بود و نيازهاي چندجانبه افراد داراي معلوليت در ايران را به روشني بيان كرد، مرا عميقا تحت تاثير قرار داد. همچنين اظهارات رييسجمهور پزشكيان، در مورد تعهد راسخ دولت به خدمترساني به افراد داراي معلوليت، نويدبخش بود. اين رويداد بر وظايف تكتك ما در قبال ايجاد جامعهاي باز، همهپذير، فراگير و حمايتگر كه در آن هر فرد داراي معلوليت بتواند به تمام توانمنديهاي خود دست يابد، تاكيد ميكرد. كنوانسيون حقوق افراد داراي معلوليت كه در سال ۲۰۰۶ توسط مجمع عمومي سازمان ملل متحد به تصويب رسيد، اولين معاهده جامع حقوق بشر در قرن بيست و يكم است.هدف اين كنوانسيون «... ارتقا، حمايت و تضمين بهرهمندي كامل و برابر از تمام حقوق بشر و آزاديهاي اساسي توسط همه افراد داراي معلوليت و ترويج احترام به كرامت ذاتي آنان» است. اين كنوانسيون نشاندهنده يك تغيير الگو است و بر اين اصل استوار است كه همه افراد داراي معلوليت، همانند همه مردم، از حقوق و آزاديهاي برابر برخوردارند. اين كنوانسيون اذعان ميكند كه معلوليت صرفا يك مساله بيولوژيكي نيست. اين امر اغلب ناشي از نگرشهاي ديگران يا موانع محيطي است كه افراد داراي معلوليت با آن روبهرو ميشوند. وظيفه هر يك از ماست كه به اين موانع اجتماعي رسيدگي كرده و مشاركت و فرصتهاي برابري براي افراد داراي معلوليت در حوزههاي مدني، سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي فراهم كنيم.
از اين رو موضوع روز جهاني افراد داراي معلوليت در سال جاري كه «تقويت رهبري افراد داراي معلوليت براي آيندهاي همهپذير، فراگير و پايدار» است، خواستار مشاركت معنادار و حضور افراد داراي معلوليت در تمام عرصههاي زندگي است كه به نوبه خود جهاني عادلانهتر و برابرتري براي همه ما خواهد ساخت. در ايران، خانواده سازمان ملل متحد - متشكل از ۱9 كارگزاري، صندوق و برنامه - با شركاي ملي براي حفظ حقوق و مشاركت همهپذير افراد داراي معلوليت همكاري ميكند. زماني كه يونيسف به برنامههاي آموزشي كودكان داراي معلوليت كمك ميكند يا زماني كه سازمان بينالمللي مهاجرت براي افراد داراي معلوليت جسمي، اندام مصنوعي فراهم ميكند، زماني كه سازمان جهاني بهداشت ويلچر ارايه ميدهد يا زماني كه كميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل متحد به نيازهاي افراد داراي معلوليت در ميان پناهندگان رسيدگي ميكند، همه در راستاي چشمانداز مشترك ما براي همكاري با ايران در جهت ايجاد جهاني با فرصتهاي برابر براي همه و «فراموش نكردن هيچ كس» است. ما معتقديم كه با تلاشهاي كوچك و ترغيبكننده ميتوان بر موانعي كه افراد داراي معلوليت را از دستيابي به توانمنديهايشان باز ميدارد، غلبه كرد. به گفته دبيركل سازمان ملل متحد، آقاي آنتونيو گوترش، «بياييد با افراد داراي معلوليت براي دستيابي به آيندهاي همهپذير، فراگير و پايدار براي همه مردم همكاري كنيم.»
هماهنگكننده مقيم سازمان ملل متحد در جمهوري اسلامي ايران