به گزارش سلام نو به نقل از دیجیاتو، دندان‌پزشکان ژاپنی کارآزمایی داروی پیشرفته رشد دندان خود را آغاز کرده‌اند و امیدوارند جایگزینی برای پروتزها و ایمپلنت‌ها باشد. به گفته آنها، این دارو باعث می‌شود در افرادی که دندان ندارند، دندان‌های جدیدی رشد کند.
براساس گزارش ScienceAlert، برخلاف خزندگان و ماهی‌ها که معمولاً می‌توانند دندان‌های خود را جایگزین کنند، عموماً انسان و اکثر پستانداران طی عمر خود فقط 2 دسته دندان درمی‌آورند. البته به گفته «کاتسو تاکاهاشی» (Katsu Takahashi)، رئیس جراحی دهان در بیمارستان مؤسسه تحقیقاتی کیتانو در ژاپن، زیر لثه‌های ما جوانه‌های خفته نسل سوم دندان پنهان است.
رشد دندان‌های جدید با داروی جدید
در حال‌حاضر افرادی که دندان‌های خود را در اثر پوسیدگی، بیماری یا آسیب فیزیکی از دست داده‌اند، سراغ پروتز یا ایمپلنت دندان می‌روند که اغلب روش‌هایی پرهزینه و تهاجمی‌اند اما رویش طبیعی دندان‌ها مزایایی دارد که می‌تواند جایگزین روش‌های قدیمی شود.
محققان ژاپنی آزمایش‌های بالینی داروی جدید خود را در بیمارستان دانشگاه کیوتو آغاز کردند. پیش‌ازاین، آزمایش روی موش‌ها و راسوهای اهلی نشان داد سرکوب پروتئینی به نام USAG-1 می‌تواند مجموعه سوم دندان‌ها را بیدار کند و محققان عکس‌هایی از دندان‌هایی را که در حیوان‌ها دوباره رشد کرده بودند، منتشر کردند:
در پژوهشی نیز که سال گذشته منتشر شد، محققان گفتند: «درمان آنتی‌بادی آنها در موش‌ها برای بازسازی دندان مؤثر است و می‌تواند پیشرفتی در درمان ناهنجاری‌های دندان انسان باشد.» پس از مطالعات آزمایشگاهی، آنها از چندی قبل فاز کارآزمایی انسانی خود را شروع کردند.
درحال‌حاضر، دندان‌پزشکان ژاپنی می‌خواهند از این دارو در بیمارانی استفاده کنند که از بدو تولد 6 دندان یا بیشتر را در اثر بیماری ارثی ندارند. تاکاهاشی می‌گوید حدود 0.1 درصد افراد به این بیماری ارثی مبتلا هستند و ممکن است در جویدن مشکل وخیمی پیدا کنند.
به همین دلیل، این دارو عمدتاً در کودکان استفاده خواهد شد و محققان می‌خواهند از سال 2030 آن را در دسترس قرار دهند اما توسعه این دارو چالش‌هایی نیز دارد. برای مثال، گاهی آزمایش‌های موفق در حیوانات شاید در انسان نتیجه مشابهی نداشته باشد. همچنین ممکن است در اثر تزریق اشتباه دارو، دندان جای نامناسبی رشد کند. البته می‌توان آن را بعداً از طریق ارتودنسی یا پیوند منتقل کرد.
این دارو در مرحله اول کارآزمایی بالینی از لحاظ ایمنی بررسی می‌شود، سپس کارآمدی آن ارزیابی خواهد شد.