نگار رشیدی
از وقتی که غیبت لاشا تالاخادزه در قهرمانی جهان بحرین قطعی شد، بسیار رقابت قهرمانی در دسته فوق‌سنگین وزنه‌برداری را میان سه نفر می‌دانستند. سه وزنه‌برداری که در المپیک پاریس نیز با یکدیگر به رقابت پرداختند؛ علی داوودی از ایران، گورمیناسیان از بحرین و لالایان از ارمنستان. در این بین کم‌تر کسی تصور می‌کرد که یک جوان از راه برسد و خودش را پادشاه جدید فوق‌سنگین معرفی کند. جوان 21 ساله‌ای که برای دومین بار در قهرمانی جهان شرکت می‌کرد و از هفتمی جهانی 2021، به طلای دو ضرب و برنز مجموع رسید. درنهایت هم تیم ملی در رده‌بندی کلی عنوان نایب‌قهرمانی را کسب کرد تا نصیرشلال و شاگردانش با خاطراتی خوش منامه را ترک کنند.
تاج‌گذاری با زانوی مصدوم
یکی دیگر از دلایلی که مدال طلای یوسفی را ارزشمند می‌کند، شرایط بدنی و مصدومیت زانوی او بود. او در حالی به بحرین رفت که از ناحیه زانو مصدومیت داشت و پیش از اعزام هم قرار بود بعد از قهرمانی جهان جراحی کند. او در حرکت یکضرب پیش از داوودی روی تخته رفت و با مهار وزنه ۱۸۴ کیلوگرمی کار خود را آغاز کرد. یوسفی در تلاش دوم موفق به مهار وزنه ۱۹۱ کیلوگرمی نشد و در تلاش سوم نیز وزنه ۱۹۴ کیلوگرمی را مهار کرد و درنهایت در رده پنجم این حرکت ایستاد.
اوج کار این وزنه‌بردار جوان اما در رقابت دوضرب آغاز شد. او که سابقه قهرمانی در جوانان جهان و المپیک جوانان را هم در کارنامه دارد، در نخستین تلاش وزنه ۲۴۸ کیلوگرمی را بالای سر برد دو چراغ سفید و یک چراغ قرمز از داوران گرفت. یوسفی در تلاش دوم وزنه ۲۵۸ کیلوگرمی را بالای سر برد و در تلاش سوم وزنه ۲۶۲ کیلوگرمی را مهار کرد و قهرمانی دوضرب را به نام خود زد. او در مجموع هم با رکورد ۴۵۶ کیلوگرم به مدال برنز دست یافت و در رده‌بندی کلی در رده سوم ایستاد.
آنچه که نوید یک ستاره جدید را در دسته فوق‌سنگین می‌دهد، این است که وزنه‌بردار جوان کشورمان توانست در حرکت دوضرب، بیشتر از تالاخادزه در المپیک پاریس وزنه بزند. تالاخادزه رکورد ۲۵۵ کیلوگرم را ثبت کرده بود اما یوسفی وزنه‌های 258 و 262 کیلوگرم را مهار کرد. البته تالاخادزه سال‌ها پیش 267 کیلوگرم را به عنوان رکورد جهان مهار کرده بود و از آن پس هیچکس در دوضرب بالای 260 کیلو وزنه نزده بود. اما حالا پدیده 21 ساله ایران با مهار این وزنه نشان داد روزهای رویایی برای سنگین‌وزن ایران در راه است. وزنی که روزی حسین رضازاده و بهداد سلیمی ستاره‌های آن بودند و حالا دوباره قهرمانی از ایران در آن خودنمایی می‌کند. یوسفی حالا انگیزه زیادی دارد تا با تقویت خود در یکضرب هم حرفی برای گفتن داشته باشد و به قول خودش در مسابقات آینده «گردن رقبایش را بشکند».
یکی دیگر از دلایلی که مدال طلای یوسفی را ارزشمند می‌کند، شرایط بدنی و مصدومیت زانوی او بود. او در حالی به بحرین رفت که از ناحیه زانو مصدومیت داشت و پیش از اعزام هم قرار بود بعد از قهرمانی جهان جراحی کند. یوسفی اما با رکوردهایی بیشتر از تالاخادزه در پاریس طلای دوضرب را گرفت تا از یک ستاره جدید در این وزن رونمایی کند
درخشش پشت وزنه
البته باید گفت با اینکه علیرضا یوسفی همه را غافلگیر کرد و طلای دوضرب را به گردن آویخت اما علی داوودی هم عملکرد خوبی در بحرین داشت. داوودی وزنه‌بردار باتجربه‌تری از یوسفی است. او هم دو دوره المپیک (2020 توکیو و 2024 پاریس) را تجربه کرده و برای پنجمین بار بود که در قهرمانی جهان دست به وزنه می‌شد. او در حرکت اول وزنه ۲۰۰ کیلوگرم را به راحتی بالای سر برد، در حرکت دوم با مهار وزنه ۲۰۶ کیلوگرمی بهترین عمکرد را در مسابقات بین‌المللی داشت و مدال برنزش قطعی شد اما در حرکت سوم و پایانی وزنه ۲۱۰ کیلوگرم را نتوانست مهار کند و با همان ۲۰۶ کیلوگرم به کارش پایان داد تا اولین مدال یک‌ضربش در قهرمانی جهان را ضرب کند. او پیش از این برنز دوضرب را به دست آورده بود.
حرکت دوضرب برای داوودی اما با تصمیم سختگیرانه داوران آغاز شد. او در حرکت اول وزنه ۲۵۰ کیلوگرمی را بالای سر برد، اما داوران دو چراغ قرمز و یک چراغ سفید به او دادند و این وزنه را قبول نکردند. کادر فنی به این تصمیم اعتراض هم کرد اما این اعتراض تاثیری در رای داوران نداشت. برخی کارشناسان معتقدند این تصمیم سختگیرانه به دلیل حضور وزنه‌بردار میزبان در این رقابت بود. داوودی در حرکت دوم بار دیگر سراغ وزنه 250 کیلویی رفت اما باز هم نتوانست مهارش کند. او در حرکت سوم برای اینکه شانس مدالش در دوضرب را از دست ندهد، پشت وزنه ۲۵۳ کیلوگرمی ایستاد و آن را مهار کرد. بدین ترتیب داوودی با ۲۵۳ کیلوگرم در دوضرب به مدال نقره رسید و در مجموع نیز با رکورد ۴۵۹ کیلوگرم نایب‌قهرمان شد تا در این دوره از رقابت‌ها به دو نقره و یک برنز برسد. او همچنین در رده‌بندی نهایی پس از لالایان که از رقبای اصلی‌اش بود و دو طلای یکضرب و مجموع و برنز دوضرب را در بحرین به دست آورد، در جایگاه دوم ایستاد.
نایب‌قهرمانی جوان‌ترین تیم تاریخ
در پایان مسابقات ایران توانست بعد از چین که با 563 امتیاز به قهرمانی رسید، با کسب 547 امتیاز جام نایب‌قهرمانی را به دست بیاورد. کره‌شمالی هم که دیگر تیم مدعی مسابقات بود، درنهایت 495 امتیاز کسب کرد تا در رده سوم رده‌بندی تیمی قرار بگیرد.
برای تیم ملی ایران در این رقابت‌ها علی عالی‌پور (برنز دوضرب و برنز مجموع دسته ۹۶ کیلوگرم)، مهدی کرمی (برنز یکضرب و برنز مجموع دسته ۱۰۹ کیلوگرم)، علیرضا یوسفی (طلای دوضرب و برنز مجموع) و علی داوودی (برنز یکضرب، نقره دوضرب و نقره مجموع) موفق به کسب مدال مجموع شدند و علیرضا معینی هم در وزن ۹۶ کیلوگرم (نقره یکضرب) مدال تک حرکت را به دست آوردند. درواقع از تیم 10 نفره مردان، پنج وزنه‌بردار صاحب مدال جهانی شدند و از این حیث یک رکورد را هم ثبت کردند. چراکه تا پیش از این فقط یک بار تعداد مدال‌آوران تیم ملی وزنه‌برداری در یک دوره از مسابقات جهانی، بیش از چهار نفر بود و امسال برای دومین بار این اتفاق رقم خورد.
اما آنچه که این نایب‌قهرمانی را شیرین می‌کند و نوید روزهای خوش را می‌دهد، این است که تیم ملی با هدایت نواب نصیرشلال با میانگین سنی ۲۲ سال و ۱۰ ماه، جوان‌ترین تیم تاریخ وزنه‌برداری ایران شد که در مسابقات جهانی روی سکوی نایب‌قهرمانی ایستاد. بعد از روزهای تلخ و اغلب حاشیه‌سازی که وزنه‌برداری داشته، این نایب‌قهرمانی می‌تواند افق‌های روشنی را برای این رشته نمایان کند. ورزشی که در ایران طرفداران زیادی دارد و انتظار می‌رود به زودی بار دیگر قله‌های افتخار بیشتری را فتح کند. درست است از آنجایی که امسال برای نخستین بار قهرمانی جهان در سال المپیک برگزار شد برخی چهره‌ها در این میدان حاضر نبودند و یا ورزشکاران تمام توان خودشان را به کار نگرفتند اما نباید فراموش کرد که جوانان کشورمان عملکرد قابل قبولی داشتند و می‌شود با حمایت و برنامه‌ریزی مناسب در ادامه راه، به میادین پیش رو امیدوار بود. به عنوان مثال در دسته فوق‌سنگین که دو وزنه‌بردار نامدار حضور داشتند و آمار هم نشان از شب شگفت‌انگیز یوسفی در بحرین خبر می‌دهد. پس بهتر است که تمرکزها روی آنچه اتفاق افتاده باشد و در مسیر پیشرفت این جوانان
گام برداشت.