ورزش مدیا: منصفانه باید گفت پرسپولیس در شرایط برابر فوتبال خوبی مقابل سپاهان بازی کرد و میزبان را تحت تاثیر خودش قرار داده بود. اخراج گولسیانی در دقایق پایانی نیمه اول اما فرم بازی را تغییر داد و در نهایت سرخپوشان مسابقه بزرگ هفته را با شکست پشت سر گذاشتند. در این مدت در مورد کادرفنی زیاد حرف زده شده و حتما هم در جای خودش همچنان قابل بحث است، اما در مشکلات امروز این تیم نمی‌شود نقش مدیریت باشگاه را نادیده گرفت؛ مدیریتی که به نظر می‌رسد حداقل در این تابستان مرتکب اشتباهات بزرگی شد و حالا در سوز و سرما، تاوان کم‌کاری در فصل گرم را می‌دهد.
شاید یکی از سرنوشت‌سازترین بزنگاه‌های پیش‌فصل، خیز ناموفق رضا درویش برای استخدام دراگان اسکوچیچ بود؛ سرمربی کروات که کیفیت کارش قبلا در ایران مشخص شده بود و حالا هم مشغول کمک به تراکتور است. بعد از آن مربی دیگری جذب شد، اما امکانات لازم برای موفقیت در اختیار او هم قرار نگرفته است. پرسپولیسی که امسال به میدان می‌رود، یک تیم پیر و بی‌آینده است که گاهی میانگین سنی ترکیب اصلی‌اش از سی‌ویک سال هم تجاوز می‌کند. انتخاب کردن از بین سعید صادقی و فرشاد احمدزاده یا ریگی و سرلک و مهری، سخت‌ترین کار دنیاست. اوج فاجعه اما شاید در خط حمله باشد؛ جایی که مهاجمان پرسپولیس نزدیک به هشتصد دقیقه است در لیگ و آسیا گل نزده‌اند. امروز سرنوشت نهایی بازی را مهدی لیموچی –یکی دیگر از پروژه‌های ناموفق درویش- مشخص کرد. او توپی را گل کرد که به جرات می‌توان گفت عناصر هجومی پرسپولیس در این فصل حداقل بیست تا سی موقعیت به مراتب بهتر از آن را از کف داده‌اند. سرنوشت بازی تراکتور و گل‌گهر را ضربه سر شاهکار اشتراکالی در یک موقعیت پنج درصدی مشخص کرد. همینطور وقتی کار همین تیم برابر چادرملو گره خورده بود، سانتر خط‌کشی شده مهدی ترابی برای هاشم‌نژاد در آخرین دقایق داستان را تغییر داد. البته که شخصیت قهرمانی و روح تیمی و اینطور چیزها مهم هستند، اما ستاره‌ها هم اهمیت دارند و کار را در می‌آورند؛ حتی اگر منچسرسیتی باشید.
قرار بر ریخت‌وپاش بی‌حساب و بازیکن سالاری نیست، اما مگر می‌شود تیمی را تا این حد فقیر کرد و برابر مدعیان گرسنه لیگ و ثروتمند آسیایی به میدان فرستاد؟ راستی شما که دایم در حال عبادتید، بد نیست بدانید در قبال همین پستی که در اختیار دارید هم مسوولید؛ با آخرین دلخوشی میلیون‌ها هوادار چه می‌کنید؟