به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، زندگی و سیره حضرت زهرا (س) به قدری آموزنده و جذاب است که هر زن آزاده ای در جهان او را همچون قدیسه ای تحسین می‌کند؛ زنی که تولدتش از دامن خدیجه کبری، همسر پیامبر گرامی اسلام و در کانون نخستین خانواده اسلامی با نغمه‌های آسمانی و تسبیح قدسیان همراه شد و خداوند به او لقب کوثر را عطا کرد چرا که وی سرچشمه تمام خوبی‌های جهان است.
تولد این بانوی گران قدر به ابتکار بنیان گذار جمهوری اسلامی، امام خمینی روز زن و روز مادر نام گرفت و البته اگر روزی باید روز زن یا روز مادر باشد، چه روزی والاتر و افتخار آمیز تر از روز ولادت با سعادت فاطمه زهرا وجود دارد؟
اگر بخواهیم به این سوال که چرا روز ولادت بانوی مکرمه اسلام به عنوان روز مادر نام گرفته است باید بگوییم اگر بخواهیم برای نمونه از بهترین مادر و از باب زن و همسری بهترین بانو را نام بریم به حضرت فاطمه (س) خواهیم رسید چراکه وقتی ایشان از حضرت علی می‌پرسند آیا از من راضی هستی یا نه علی (ع) گفت ۹ سال با هم زندگی کرده‌ایم و نشد یکبار از من خواستهای داشته باشی و حضرت زهرا می‌فرمایند از پدرم شنیده‌ام که نکند از همسرت خواستهای داشته باشی که او نتواند آن را برآورده کند که نه در دنیا عاقبت به خیر می‌شوی نه در آخرت و سپس به امیر المومنین می‌گویند اگر از من رضایت دارید دست‌هایت را رو به آسمان بالا ببر و بگو من فاطمه را حلال می‌کنم.
حضرت علی (ع) می‌فرمایند: لطف تو یک لحظه از من دریغ نشد و تو حتی یک لحظه از من خواستهای نداشتی.
حال بگویید آیا زنی که ۹ سال از همسر خود هیچ خواستهای ندارد و در فضای آن روزها همیشه در کنار همسر خویش ایستادگی کرده است نمی‌تواند الگوی زنان عالم باشد پس ارزش‌های حضرت فاطمه زهرا (س) بسیار بیشتر از صحبت‌هایی است که ما می‌کنیم و شاید نامگذاری روز زن در روز میلاد آن حضرت کار بسیار شایسته ای باشد چرا که شخصیت حضرت زهرا (س) می‌تواند الگوی مناسبی برای زنان عالم باشد.
اگر این روزها از هر کسی بخواهید که چند کلمه درباره مادر صحبت کند هیچکس نمی‌تواند بدون بغض و قطره‌ای اشک از مادرش تعریف کند، مادران گل‌هایی از بهشت هستند که نه فقط در زبان و ادبیات بلکه به معنای واقعی نسبت به این وظیفه و این کلمه ادای دین کردند چه مادرانی که در سرزمین ما سال‌ها به پای میوه‌های باغ درخت زندگی خود جانشان را فدا کردند و آنها را برای حفظ امنیت این روزهایمان فدا کردند و چه مادرهایی که هنوز چشم انتظار بازگشت فرزندانشان هستند.
چه مادرانی که مویشان برای ثمر دادن این میوه‌ها سپید گشته است و حالا دست روزگار با آنها نامهربانی کرده است و به دست فراموشی سپرده شده‌اند و چشم انتظار دیدار فرزندانشان هستند.
به راستی که هیچ قلمی و هیچیک از ما نمی‌توانیم درباره مادران توصیفی داشته باشیم.