پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ: چند نکته‌ای که  (شنبه ۲۴ آذر ۱۴۰۳)  در محفل بزرگداشت دوستم آقای دکتر منصور صفت گل ـ در خانه اندیشمندان ـ درباره ایشان عرض کردم:

سابقه دوستی بنده با آقای دکتر صفت گل قدیمی است، و فکر می‌کنم به حوالی سالهای  ۷۰ ـ ۷۲ در سازمان تدوین کتاب‌های درسی، گروه تاریخ، باز می‌گردد، آن وقت که رئیسمان آقای دکتر خیراندیش بود که خداوند سلامتشان بدارد و الان هم در این مجلس خدمتشان هستیم، و مفصل همدیگر را دیدیم. از آذر ۸۵ که به گروه تاریخ دانشگاه تهران آمدم، طبعا همکار نزدیک شدیم.

و اما چند نکته در این وقت کوتاه:

۱.  آقای صفت‌گل یک چهره کاملا علمی هستند، و به نظرم این شخصیت خودشان را تحت تأثیر آقای مرحوم عبدالهادی حائری دارند. فکر می‌کنم خیلی از ایشان آموخته‌اند گرچه منحصر به این استاد نمانده‌اند. خودشان هم البته از نظر فکری آدم منظمی هستند.

۲. نکته دیگر این که مطالعات صفوی در ایران رشد خوبی داشته و دکتر صفت‌گل در این زمینه یکی از افراد شاخص بوده و هست.  یک نشانه رشد مطالعات صفوی و نوآوری‌های علمی این است که ما در این حوزه، آثاری داریم که در تحقیقات جاری در کشورها، از آنها استفاده شده و به آنها ارجاع داده می‌شود. البته که در بیرون ایران هم تحقیقات صفوی وضع خوبی دارد و علاقه‌مندان فراوانی هستند، اما مقصودم این است که به هر حال صفوی شناسی داخل، اعتبار بین المللی هم دارد.

۳.  آقای صفت گل اتوریته معلمی دارند، هم تدریس خوبی دارند و هم هیبت معلمی. شاگردانشان هم شیفته ایشان می‌شوند. این را من در گفتگو با شاگردانشان دریافته‌ام. البته ما یک استاد را فقط به معلمی و تدریس عادی نمی‌شناسیم، برای ما مهم نوشتن یک پایان نامه یا رساله است. شما از روی پایان نامه‌ها و رساله‎های استادان می‌توانید روش و منش آنان را دریابید، بماند که گاهی افراد به استاد تحمیل می شوند.

۴.  آقای صفت گل خیلی ایرانی هستند. البته ما همه ایرانی هستیم و ایران را دوست داریم اما حسم این است که آقای صفت گل، این را به عنوان یک معیار در همه جا در نظر دارد و رعایت می‌کند و حساسیت نشان می‌دهد.

۵.  بنده ضعف ایشان را در عدم حضور در فضای مجازی می‌دانم. خودم از قدیم با وبسایت خبری تابناک و جز آن همکاری داشتم، و علاوه بر یادداشت های سیاسی، از تاریخ و گذشته هم فراوان یاد می‌کردم. بعدها که تلگرام آمد، اولین بار یک دانشجویی به من گفت که کانالی داشته باشم اول قبول نکردم، اما بعدا پذیرفتم و عمل کردم. تا الان هم راضی هستم. امروزه نبود در فضای مجازی، یک خسارت برای علم است. از این که این همه جلسات به صورت مجاز برگزار می‌شود و دانش تاریخ ترویج می‌یابد، باید خوشحال باشیم و مشارکت کنیم. طبعا مقصودم کارهای جاری نیست اما به قول دکتر رشتیانی کسی مگر می‌تواند بدون تلگرام زندگی کند؟ نه فقط برای ارتباط‌های شخصی که برای این همه فایل و کتاب و گفتگو های علمی. امیدوارم ایشان وارد این میدان هم بشنوند.