آیا ایمان می‌تواند کلید حل بحران‌های محیط زیستی باشد؟ آموزه‌های دینی از دیرباز احترام به طبیعت و حفاظت از منابع را توصیه کرده‌اند. امروز، این تعالیم می‌توانند الهام‌بخش جوامع برای مسئولیت‌پذیری بیشتر در برابر زمین باشند. در این گزارش، به تأثیر معنویت در تقویت فرهنگ حفاظت از محیط زیست پرداخته‌ایم.
آموزه‌های دینی همواره بر حفاظت از طبیعت و احترام به آن تأکید داشته‌اند.
مفاهیمی همچون "امانت الهی"، "حق‌الناس" و "عدالت در بهره‌برداری از منابع" ریشه در تعالیم دینی دارند. در دین اسلام، آیه‌هایی از قرآن کریم بر اهمیت مراقبت از زمین و پرهیز از اسراف تأکید کرده‌اند: «ولا تفسدوا فی الارض بعد اصلاحها». در سایر ادیان نیز، احترام به طبیعت و اجتناب از تخریب آن از اصول اخلاقی و عملی پیروان تلقی شده است.
حجت‌الاسلام علیرضا معتمدی، کارشناس مذهبی گفت: طبیعت امانتی است که خداوند به انسان سپرده است و مسئولیت حفظ آن به عهده ماست.
وی افرود: در روایات اسلامی آمده که زمین و منابع آن حق تمامی موجودات است، نه فقط انسان‌ها. اگر آموزه‌های دینی به‌درستی اجرا شود، تخریب محیط زیست متوقف خواهد شد.
وی همچنین تأکید کرد: نهادهای دینی می‌توانند از طریق ترویج فرهنگ حفاظت از محیط زیست، نقش مهمی در این حوزه ایفا کنند.
فاطمه رضایی متخصص الهیات و اخلاق محیط زیست نیز بیان کرد: ادیان به پیروان خود یادآوری می‌کنند که طبیعت یک سیستم زنده است که باید به‌عنوان یک موجود زنده به آن احترام گذاشته شود. مثلاً در دین مسیحیت نیز احترام به خلقت الهی اهمیت ویژه‌ای دارد. در واقع، دین می‌تواند پلی بین اخلاق فردی و مسئولیت اجتماعی در قبال محیط زیست باشد.
علاوه بر این، علی کریمی، فعال محیط زیست به نقش باورهای دینی در ارتقای فعالیت‌های محیط زیستی اشاره کرد و گفت: در بسیاری از کمپین‌های ما، آموزه‌های دینی الهام‌بخش مردم بوده‌اند. برای مثال، بسیاری از جوامع محلی به دلیل باورهای مذهبی خود، از تخریب جنگل‌ها و شکار بی‌رویه پرهیز می‌کنند. این نشان می‌دهد که دین می‌تواند ابزاری قدرتمند برای آگاهی‌بخشی محیط زیستی باشد.
تأثیر آموزه‌های دینی بر سیاست‌گذاری محیط زیستی
در بسیاری از کشورها، اصول مذهبی الهام‌بخش قوانین و سیاست‌های حفاظت از محیط زیست بوده‌اند. به‌عنوان مثال، در ایران مفهوم وقف برای منابع طبیعی و زمین‌های کشاورزی به‌عنوان الگویی از تعالیم دینی رواج دارد.
تلاقی دین و محیط زیست، یک فرصت طلایی برای ایجاد فرهنگ حفاظت از منابع طبیعی است. اگر بتوان آموزه‌های دینی را به‌صورت عملی در سیاست‌ها و رفتارهای اجتماعی پیاده کرد، قدم‌های بزرگی در جهت حفظ زمین برای نسل‌های آینده برداشته خواهد شد. به نظر می‌رسد، مسئولیت ما به‌عنوان انسان‌ها، نه تنها در برابر جامعه، بلکه در برابر خداوند نیز سنگین‌تر از همیشه است.