سعید آقایی: بعد از ناکامی المپیک و در شرایطی که همه او را نشانه رفته بودند، در یک مصاحبه جنجالی مدعی شد که ویرانه ای را تحویل گرفته که آواربرداری از آن نیازمند زمان است. آقای سرمربی گفت: «از زمانی که این تیم را تحویل گرفتم تا امروز حدود یک سال شده است. روز گذشته به رئیس و نایب‌رئیس فدراسیون وزنه‌برداری گفتم تیمی که به من تحویل داده شد اصلاً تیم نبود و یک ویرانه و خرابه بود. خیلی تلاش کردیم و در این مدت بچه‌ها خیلی به‌لحاظ رکوردی تغییر کردند. متأسفانه خیلی با وزنه‌برداری دنیا فاصله داریم، سال‌ها در ایران کار نشده است و فکر می‌کنم حالاحالاها کار داریم. کار ما مشخص است از روزی که تحویل گرفتیم با چه کیلوگرم‌هایی بوده و با چه کیلوگرم‌هایی تحویل خواهیم داد. وزنه‌برداری ایران نیاز به بیشتر دیده شدن و بیشتر حمایت شدن دارد تا عقب‌ماندگی سالهای زیاد را جبران کند.»
نواب نصیرشلال درست می گفت. این تیم سالهای سال با یک ترکیب ثابت در رقابتهای جهانی و المپیک حاضر شده بود و هیچ چهره جدیدی به تیم ملی وزنه برداری اضافه نشده بود. او وعده داد اگر بماند، تیم ملی را جوان خواهد کرد چرا که هیچ پدیده ای نمانده بود و وجود نداشت تا در آوردگاه های مهم وزنه بزند و مدال کسب کند.
بنابراین وقتی اردوهای جهانی آغاز شد و او از جمع تیم های پایه نیمی از نفرات را به اردو دعوت کرد، مشخص شد که اراده آقای سرمربی بر جوانگرایی است. جوانگرایی که در بحرین با جوان های 18 ئو 19 ساله جواب داد و تیم ایران نایب قهرمان جهان شد. تیم ملی با هدایت نواب نصیرشلال، با میانگین سنی ۲۲ سال و ۱۰ ماه، تبدیل شد به جوانترین تیم تاریخ وزنه‌برداری ایران که در مسابقات جهانی روی سکوی نایب قهرمانی ایستاد.
حالا اوست که مدال جوانگرایی را بر گردن آویخته و با تیمی جوان که نیمی از نفراتش مدال گرفته اند، پوست اندازی در تیم ملی را آغاز کرده. جوانانی که نواب اعتقاد دارد در آینده نزدیک و المپیک کرور کرور مدال به گردن می آویزند. آنجا که می گوید: «این‌ها جوان‌های ۱۸-۱۹ ساله هستند و باید بپذیریم که جای این جوان‌ها در مسابقات جهانی بزرگسالان نیست منتها ما یک شعاری داشتیم در خصوص جوانگرایی و مجبور بودیم که این پوست اندازی را زودتر شروع کنیم. این اتفاق برای این بچه ها یکی دو سال زودتر افتاد. بچه‌ها نیاز به کسب تجربه دارند و از عملکرد آنها راضی هستم. برنامه ما این بود که میانگین سنی تیم‌ملی را پایین بیاوریم. نیاز داریم که بچه‌های‌مان در مسابقات بزرگ و مهم شرکت می‌کنند و کسب تجربه کنند. بالاخره باید از یک جایی شروع کنند. متاسفانه یک سری افراد کوته فکر، شاید از سر چشم تنگی و حسادت یک مقدار خرده می گیرند به این بچه‌ها، کارشان درست نیست. ما اعتماد کردیم و اعتماد داریم. پاسخگو هم خودم هستم. قول می دهم که از دل این جوان‌ها در سالهای بعد هم مدال طلای جهان بیرون می‌آید هم انشاالله به امید خدا مدال المپیک. به امید خدا فردا هم بتوانیم مدال داشته باشیم و مردم و علاقمندان واقعی وزنه‌برداری را خوشحال کنیم.»
253 258