در اولین گزارش سازمان جهانی بهداشت در مورد پیشگیری از غرق شدگی، این آژانس سازمان ملل از کاهش میزان مرگ و میر جهانی ناشی از غرق شدن به عنوان «یک دستاورد بزرگ بهداشت جهانی» استقبال کرد.
با این حال، این گزارش خاطرنشان می کند که غرق شدن همچنان یک مشکل عمده بهداشت عمومی است، به طوری که تخمین زده می شود بنابر ارقام جهانی بیش از ۳۰ نفر در هر ساعت غرق می شوند و ۳۰۰ هزار نفر تنها در سال ۲۰۲۱ بر اثر این حادثه جان خود را از دست دادند.
همچنین داده‌ها نشان می‌دهد که تقریباً نیمی از مرگ‌های ناشی از غرق شدگی در افراد زیر ۲۹ سال اتفاق می‌افتد، در حالی که یک چهارم این حوادث در میان کودکان زیر ۵ سال رخ می‌دهد.
این سازمان افزود کودکان زمانی که تحت نظارت بزرگسالان نباشند در معرض خطر غرق شدن هستند.
به گزارش آناتولی، «تدروس آدهانوم قبریسوس»، دبیر کل سازمان جهانی بهداشت، گفت: کاهش قابل توجه مرگ و میر ناشی از غرق شدگی از سال ۲۰۰۰، خبر بسیار خوبی است و دلیلی بر این امر است که مداخلات ساده و عملی که سازمان جهانی بهداشت توصیه می کند، مؤثر است.
در واقع به همان میزانی که تغذیه خوب موجب افزایش سرعت بهبودی عفونت دندان می‌شود، تغذیه نامناسب می‌تواند این معضل را تشدید کند که درد و سوزش بیش‌تری در ناحیه دهان و دندان را برای فرد به ارمغان می‌آورد.
وی افزود: با این حال، هر مرگ ناشی از غرق شدن، یک مرگ اضافی است و میلیون‌ها نفر در معرض خطر هستند. این گزارش حاوی داده‌های حیاتی برای سیاست‌گذاری و توصیه‌هایی برای اقدام فوری به منظور نجات جان افراد است.
در سطح جهانی، از هر ۱۰ مرگ ناشی از غرق شدگی، ۹ مورد در کشورهای با درآمد کم و متوسط رخ می دهد.
این گزارش همچنین خاطرنشان کرد که با مداخلات مبتنی بر جامعه و توصیه شده توسط سازمان جهانی بهداشت از جمله نصب موانع برای جلوگیری از دسترسی کودکان به آب، بهبود مدیریت خطر سیل و تقویت آگاهی عمومی در مورد غرق شدن، می توان از اکثر مرگ و میرهای ناشی از غرق شدگی در سراسر جهان جلوگیری کرد.
در هر صورت خفگی در آب یک تراژدی است، زیرا قربانیان اغلب جوان بوده و در شرایط جسمی خوبی هستند. در زمان رسیدن غریق در بخش اورژانس، می‌توان گستره ای از الگوهای بالینی را از کاملاً هوشیار تا ایست قلبی مشاهده کرد. بعضی از مواقع به نظر می‌رسد که امیدی به مورد غرق شده وجود نداشته باشد و بیمار بدون تنفس بوده و برون ده قلبی نیز صفر و مردمک‌ها نیز گشاد باشند؛ اما با توسعه مراقبت‌های اورژانسی، بعضی از قربانیان که به نظر می‌رسید امیدی به برگشت آنها نیست، به خوبی روند بهبودی را طی نمودند. حتی قربانیانی که یک ساعت یا بیشتر در آب شناور بوده‌اند، بعد از تلاش‌های دامنه‌دار، نجات یافته‌اند؛ از این رو می‌بایست به مورد غرق شدگی جدا از موارد دیگر احیاء قلبی- تنفسی نظر افکنده شود.