اغراق نیست اگر بگوییم هواداران استقلال تلخترین دوران این تیم را در ماههای اخیر تجربه کردند. استقلال به لطف اشتباهات کادرفنی سابق و کارنابلدی مدیرانش در شرایطی قرار گرفته بود که حتی مقابل تیمهای ضعیف فوتبال ایران هم حرفی برای گفتن نداشت. هواداران این تیم به ویژه در دربی طعم تلخ تحقیر را چشیدند و همین شد که حرف اول و آخرشان جدایی جواد نکونام و تغییر کادرفنی بود. آنها حتی معتقد بودند اگرچه قهرمانی لیگ برای تیم محبوب شان از دست رفته، ولی نکونام باید برود تا سرمربی جدید بتواند تیم را برای فصل آینده درست کند. از طرف دیگر مشکلات بزرگ استقلال و میراث تلخ باقی مانده از نکونام برای این تیم، باعث میشد اینطور به نظر برسد که نباید از سرمربی جدید برای لیگ امسال و مسابقات آسیایی توقعی داشت، اما سرمربی آفریقایی استقلال توانست این تیم را از باتلاق بیرون بکشد و به ساحل آرامش برسد.
پیشرفت استقلال در مستطیل سبز و آرامش اطراف تیم باعث شده آبیها جانی دوباره بگیرند اگرچه هنوز مشکلاتی در تیم وجود دارد که باید برطرف شود، اما نکته جالبی که از چشم هواداران استقلال هم دور نمانده، خط بطلان ماسیمو بر یکی از ادعاهای جنجالی و همیشگی نکونام است.
یکی از رفتارهای نکونام که همواره مورد انتقاد کارشناسان و پیشکسوتان و حتی خود بازیکنان استقلال قرار میگرفت، نابود کردن اعتماد به نفس شاگردانش بود. نکونام معمولا به وقت شکستهای تیمش مصاحبه نمیکرد، اما کافی بود که استقلال بازی را ببرد؛ آن وقت مقابل خبرنگاران حاضر میشد و زمین و زمان را به هم میدوخت. او با جملاتی تکراری، اعتماد به نفس و شخصیت شاگردانش را تخریب میکرد. جملاتی مثل «دستم خالی است، بازیکن ندارم، اینها را من نمیخواستم، استقلال باید ستاره بزرگ داشته باشد» تکراریترین جملات سرمربی سابق استقلال بودند. این حرفهای نکونام درباره شاگردانش آنقدر تکرار شد که تاثیر منفی اش را روی اعتماد به نفس بازیکنان گذاشته بود و این را به آنها القا کرد که نکند واقعا مشکل از آنهاست؟ نکونام مدام از اسکواد تیمش انتقاد میکرد و همین انتقادات ضربه بزرگی به اعتماد به نفس شاگردانش زد و البته رابطه آنها را با او تخریب کرد.
حالا که استقلال به روزهای خوبش برگشته و با وجود مصدومیتهای متعدد بازیکنان و دست خالی موسیمانه، توانسته تاحدودی رضایت هوادارانش را جلب کند باید از نکونام پرسید این مگر همان تیم نیست که یک سال و نیم دست او بود؟ فاصله بین «بازیکن ندارم» تا بهترین برداشت از داشتههای فعلی، فاصله بین برای مساوی به زمین رفتن و تلاش برای برد، فاصله بین مدیریت درست و بازیکنان و تزریق استرس به آنها دقیقا نشان دهنده فاصله بین نکونام و موسیمانه است. نکونام به دست خود تیشه به ریشه بازیکنانش زد تا آنها کمترین بازدهی را داشته باشند، اما موسیمانه و دستیارانش در کوتاهترین زمان ممکن روحیه جنگندگی و برتری جویی را به ساق پای استقلالیها تزریق کردند. درواقع موسیمانه خط بطلانی بر ادعاها و بهانههای نکونام کشید تا فاصله بین خودش و او را حسابی به رخ بکشد. فاصلهای بین مربی خارجی و مربی ایرانی!