همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: زمانی که هنوز تهرانی وجود نداشته، مردم برای زیارت یا تفریح به ری آمدند. چون وسیله حمل و نقل مانند امروز نبود و مسیر طولانی در پیش داشتند.

خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید

به همین خاطر از صبح زود راه می‌افتادند و وقتی به شهرری می‌رسیدند باید از کوچه‌های میدان سرتخت برای زیارت به سوی حرم حضرت عبدالعظیم (ع) حرکت می‌کردند و سرانجام باید از کوچه‌ای باریک به حرم می‌رسیدند؛ کوچه‌ای که وقتی پا در آن می‌گذاشتند، از ابتدای آن گنبد زیبای حرم حسنی پیدا بود. آنها همان جا می‌ایستادند، به رسم ادب دست بر سینه گذاشته و در همان حال خدمت شاه عبدالعظیم(ع) سلام می‌دادند. از همان دوران «کوچه سلام» نام و نشان این کوچه شد.

در قدیم بین زائران مرسوم بود وقتی گنبد حرم را می‌دیدند از سایر زائران همراهشان که هنوز گنبد را ندیده بودند، مبلغی را به عنوان «گنبدنما» می‌گرفتند تا گنبد را به او هم نشان دهند. به همین خاطر وقتی خانواده‌ها وارد «کوچه سلام» می‌شدند، کودکان با شور و اشتیاق زودتر از بقیه داخل کوچه می‌دویدند تا زودتر خدمت سیدکریم سلام داده و از خانواده‌شان گنبدنما بگیرند. امیرمحمد عطارنژاد، از ساکنان و کاسبان قدیمی شاه عبدالعظیم(ع)، در باره این کوچه تاریخی می‌گوید: «میدان سرتخت از ۴ طرف به مسجد سرتخت (باقر العلوم (ع))، کوچه سلام، کوچه جاده قم و بازار بزرگ ری می‌رسید.

اهالی کوچه‌های میدان سرتخت برای رسیدن به حرم حضرت عبدالعظیم (ع) و عرض سلام به آن حضرت باید از کوچه‌ای گذر می‌کردند. وقتی که چشم‌شان به بارگاه منور می‌شد، به حضرت سلام می‌دادند. به همین خاطر این کوچه به «کوچه سلام» معروف شده است.

زائر وقتی گنبد را می‌دید بی‌درنگ دست ادب بر سینه‌اش می‌گذاشت و سلام می‌داد. همچنین روایتی از قدیم میان اهالی نقل می‌شد که مردی از اهل ری به خدمت امام علی النقی (ع) رفت. حضرت پرسید: کجا بودی؟ او گفت: "به زیارت امام حسین(ع) رفته بودم. " امام فرمود: "اگر قبر عبدالعظیم را که نزد شما است زیارت می‌کردی مانند کسی بودی که امام حسین (ع) را زیارت کرده باشد. "»

نام: کوچه سلام

موقعیت: شاه عبدالعظیم