روی نیمکت بیمارستان نشسته‌ام. کمی آن طرف‌تر از من، پوریا که برای دیدن خواهرش آمده، بی‌تابی می‌کند و مادرش به او می‌گوید کمی صبر کند تا ساعت ۳ شود و بعد بتوانند بروند بالا برای ملاقات و خوراکی و دفتر مشقی که تازه برایش خریده‌اند را به او بدهند.
روبه‌روی من، کنار بوفه بیمارستان، یک مرد نشسته. چهره‌اش را کامل نمی‌بینم اما از چین پیشانی‌اش معلوم است پدر است. پدرها در مواقع بحران بی‌تابی نمی‌کنند. مثل همین موقعیتی که این پدر در آن قرار دارد. تنها گاهی همان‌طور که روی صندلی نشسته، دست‌هایش را روی زانوهایش بیشتر فشار می‌دهد و چین‌های پیشانی‌اش عمیق‌تر می‌شود. ساعت ملاقات که می‌شود، من هم همراه خانواده‌ها برای عیادت از بیماران بالا می‌روم. بچه‌ها و خانواده‌ها را که می‌بینم، با خود می‌گویم برای کسی که روی تخت بیمارستان خوابیده، لابد تنها خبری که می‌تواند اشک شوق را از چشمانش جاری کند، خبر مرخص شدنش است. اما چیز دیگری دیدم. درست پس از حضور میهمان‌های ویژه امروز، جمله‌ای که از ذهنم گذشته بود نقض شد.
میهمان‌های ویژه امروز
میهمان‌های ویژه بیمارستان کودکان اکبر، خادمان بارگاه مطهر رضوی هستند که با عنوان طرح «آقا حساب کردند» راهی بیمارستان شده‌اند. آن‌ها به همراه پرچم مطهر گنبد آقا راهی اتاق‌ها و بخش‌های مختلف بیمارستان شدند و عطر معنویت را در بیمارستان جاری کردند. هادی غلامی، مدیر امور مجاورین حرم مطهر، درباره این برنامه می‌گوید: «به دستور تولیت آستان قدس رضوی، مبلغ ۲میلیارد ریال برای پرداخت هزینه‌های درمان بیماران نیازمند تخصیص یافته است. از آنجایی که بیماران این بیمارستان، کودکان هستند، تلاش کردیم با ایجاد فضایی شاد همراه با عروسک‌گردانی، امید را به دل این کودکان هدیه کرده و با توزیع هدایا، ارتباط بهتری با کودکان برقرار کنیم». او همچنین درباره طرح «آقا حساب کردند» می‌گوید: «طرح آقا حساب کردند از آغاز شیوع کرونا در قالب‌های مختلفی مانند تسویه بدهی فروشگاه‌ها، قبوض آب، برق و گاز و پرداخت بدهی‌ بیماران بستری در بیمارستان‌ها در حال اجراست و برخی نذورات مردمی را برای درمان بیماران، صرف خرید دارو و هزینه‌های درمانی می‌کنیم. پرداخت هزینه‌های درمانی بیماران نیازمند تا زمان ترخیص آن‌ها از بیمارستان ادامه خواهد داشت و تلاش می‌کنیم با همکاری خدام حرم مطهر رضوی و مشارکت مردم، شادی و آرامش را به خانواده‌های بیماران هدیه دهیم».
فضایی کودکانه، همراه با معنویت
همراه خادمان، عروسکی به نام تربچه نیز حضور دارد که در کنار فضای معنوی، حال و هوا را کودکانه می‌کند تا بچه‌ها بتوانند ارتباط بیشتری برقرار کنند. مجید شهرکی، یکی از خادمان طرح، می‌گوید: «امروز با حضور تربچه توانستیم یک فضای معنوی ایجاد کنیم که هم کودکان و هم خانواده‌ها بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند. علاوه بر این‌ها، عروسک‌هایی هم برای دختران و پسران در نظر گرفتیم تا امروز به‌خوبی در ذهنشان ثبت و روحیه‌شان برای نبرد با بیماری بیش از پیش شود». او همچنین درباره هدایای متبرکی که به خانواده‌ها تقدیم شد، می‌گوید: «تمام تلاشمان این بود به خانواده‌ها بگوییم درست است که شرایط بیماری و فضای بیمارستان سخت است و این را هم قبول داریم، اما باید همواره به یاد داشت نگاه امام رضا(ع) به همه یکسان و معطوف است و خیلی زود این شرایط سخت به پایان می‌رسد. پس از گفت‌وگو با خانواده‌ها نیز به هر کدام از آن‌ها نبات و نمک متبرک آستان قدس رضوی تقدیم شد».
انگار امام رضا(ع) به دیدنم آمده
امین، یکی از کودکانی بود که گفت می‌خواهد با من حرف بزند. امین ۹سالش است و چند روزی می‌شود از نیشابور به همراه پدر، مادر، پدربزرگ و مادربزرگش برای درمان به مشهد آمده‌اند. امین می‌گوید: «ما هر بار که به مشهد می‌آمدیم اول می‌رفتیم حرم امام رضا(ع) برای زیارت و بعد جاهای دیگر. اما این بار نشد. یعنی دلمان می‌خواست برویم، اما نشد. من خیلی حالم بد شد و به محض اینکه رسیدیم مشهد به بیمارستان آمدیم و بستری شدم. البته من از کودکی زیاد به حرم رفته‌ام و عاشق نگاه کردن به فواره‌های داخل صحن هستم، اما این بار بدجوری دلم تنگ شده بود و می‌خواستم دوباره بروم. به خاطر همین هم امروز صبح به مامان گفتم حالا که من نمی‌توانم، شما برو و بگو مریضی من زود خوب شود». 
مادر امین اشک‌هایش را پاک می‌کند و می‌گوید: «محبت آقا امام رضا(ع) از خیلی قبل در دل امین جاری بود و وقتی صبح به من این جمله را گفت تعجب نکردم، فقط در دلم از امام رضا(ع) خواستم دیدار بعدی‌مان پس از بهبودی کامل امین باشد تا خانوادگی همه با هم به حرم برویم. حالا انگار آقا صدای این بچه را شنیده و خودش به دیدنمان آمده است».
پرچم سبزی که دوستش دارم
خادمان بارگاه رضوی به همراه پرچم و هدایای متبرک به تمام اتاق‌ها سر زدند. وقتی از یکی از اتاق‌های بخش عفونی خارج شدند، دیدم یاسمین آرام دفتر نقاشی‌اش را درآورد و مشغول نقاشی شد. به سمتش رفتم تا دقیق‌تر ببینم و از او بپرسم چه می‌کند. یاسمین گفت: «دارم حرم امام رضا(ع) را می‌کشم. من همیشه بلد بودم گنبد را بکشم و دو گلدسته در کنارش، اما الان پرچم هم می‌کشم. همان پرچمی که چند دقیقه قبل اینجا بود، همان پرچم سبزی که دوستش دارم».

خبرنگار: الهه ضمیری