به گزارش خبرنگار ایرنا، جاده سازی در جنگلهای هیرکانی به گونه‌ای افزایش یافته که مسیر تردد حیات وحش در این جنگلها را با مشکل جدی مواجه کرد. این امر سبب شد حضور تعدادی از گونه های جانوری در برخی از شهرستان های این خطه از شمال منقرض یا به پایین ترین حد ممکن خود برسد.
کارشناسان بر این باورند حیات وحش مازندران نیازمند یک کریدور دست نخورده در جنگل های هیرکانی است که به راحتی این کریدور جنگلهای شرق و غرب مازندران را به هم وصل کند و بنا بر ضرورت، حیات وحش در هر منطقه ای که شرایط زیست فراهم است در حال تردد باشند.
در سالهای گذشته جاده سازی های مختلف در جنگل های هیرکانی به بهانه توسعه معادن زغال سنگ، طرح های گردشگری و بهره برداری از چوب سبب شد که راه دسترسی جانوران در جنگلهای هیرکانی به مراتب کمتر از ده ها سال گذشته باشد.
جزیره ای شدن جنگلهای مازندران یکی از علت های است که برخی از حیوانات همانند مرال ها دیگر همانند سالهای گذشته نتوانند به راحتی به جنگلهای غرب مازندران دسترسی داشته باشند و این امر سبب شد تعداد این گونه جانوری در برخی از شهرستانها همانند بابل به صفر برسد.
اگر کریدور هیرکانی به درستی در جنگلهای مازندران حفظ می شود مرالهای مستقر در جنگلهای بابل به راحتی به مناطق غرب استان دسترسی داشتند و این کریدور زمینه ای برای بقای آنها را فراهم می کرد.
صاحبنظران بر این باورند اگر حیات وحش در یک منطقه ای از جنگل محصور باشند و جفت گیری آزاد نداشته باشند به مرور نسل آنها ضعیف شده و با بیماری های مختلف از بین خواهند رفت.
اهمیت حفظ این کریدور برای کارشناسان و فعالان زیست محیطی به حدی زیاد است که برای ممانعت از جاده سازی های جدید در جنگلهای گلیران بابل کارزاری را شکل دادند.
مازندرانی ها با تشکیل کارزار (سکوی مستقل جمع آوری امضاء) خواستار حفظ جنگلهای گلیران به عنوان شاهرگ حیاتی بابل شدند چراکه به بهانه آسفالت و گازرسانی در مناطق بالادست بندپی شرقی این جنگلهای انبوه در معرض تخریب قرار دارند.
در این کارزار خطاب به رئیس سازمان محیط زیست کشور آمده است: "اعتراض به مرگ شاهرگ حیات بابل با گاز رسانی و جاده‌سازی" بانو شینا انصاری به استحضار می‌رساند جنگلهای بالادست بندپی شهرستان بابل با انواع جاده‌سازی‌ها، ویلاسازی‌ها، گازرسانی در حال جان دادن است.
هیچ‌کس مخالف خدمات‌رسانی به مناطق دوردست نیست، اما اگر بیشتر بیاندیشیم که چنین فعالیت‌هایی به دلیل عدم توجه به تصویر بزرگ‌تر سرزمین و نبود نظارت و برنامه بلندمدت، با تخریب جنگل موجب تهدید آینده تمام مردم شهرستان شده و می‌شود که در ادامه آن با هجوم افراد ویلاساز دلال و افراد غیربومی و افزایش روند تخریب طبیعت و سیل‌های ویرانگر بر سر همان مردم جنگل‌نشین می‌شود. "
در شرایط فعلی همه تلاش ها بر آن است تا جنگلهای گلیران به عنوان محدود کریدورهای متصل کننده جنگلهای شهرهای مرکزی مازندران به غرب استان برای حیات وحش باقی بماند.
منطقه جنگلی گلیران بابل که در ۷۰ کیلومتری جنوب این شهرستان در بخش بندپی شرقی واقع شد در حال حاضر انبوه ترین جنگلهای هیرکانی این خطه از شمال کشور در این منطقه واقع شده است.
در این منطقه معدن زغال سنگی حدود نیم قرن پیش جانمایی شد که این امر زمینه جاده سازی های در قلب این جنگل برای توسعه و بهره برداری بیشتر از زغال سنگ را فراهم کرد.
کریدور هیرکانی مشخص شود
کارشناس حیات وحش در گفت گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: بدون تردید حیات وحش در جنگلهای هیرکانی باید به راحتی به مناطق مختلف دسترسی داشته باشند.
جواد یعقوب زاده گفت: باید یک کریدوری در جنگلهای مازندران مشخص شود تا هیچ جاده سازی و ترددی به غیر از حیوانات در آن مسیر انجام نشود.
وی با بیان این مطلب که حیوانات برای تکثیر نسل و تغذیه مناسب باید گردش آزادی در همه مناطق جنگلی این استان داشته باشند، اظهار کرد: جاده سازی های پی در پی و لوله گذاری های شبکه گاز در مناطق بسیار بالادست جنگلی این فرایند را با اخلال جدی مواجه کرد.
کارشناس حیات وحش با اشاره به این نکته که جاده‌سازی در هیرکانی زمینه حضور پرتعداد گردشگران را که بدون محدودیت در همه مناطق جنگلی حضور می یابند را فراهم می کند، ادامه داد: رونق ورزش های همانند آفرود سواری و موتور سواری سبب شد جنگل برای حیوانات نا امن شود.
وی گفت: همه این اقدام ها زمینه ای برای خشم حیوانات و فرار از مناطق بالا دست جنگلی یه مناطق پایین دست برای دست یابی به تغذیه مناسب را فراهم کرد.
این کارشناس حیات وحش ادامه داد: جنگلهای انبوه گلیران بابل می تواند به عنوان یک کریدور بسیار موثر برای حیات وحش منطقه عمل کند اما متاسفانه این جنگلها در معرض تخریب قرار دارند.
جواد یعقوب زاده افزود: تحت هیچ شرایطی نباید اجازه داد این جنگلها تحت عنوان جاده سازی، گازکشی یا توسعه معدن بیش از این تخریب شود.
این کارشناس اضافه کرد: جنگلهای بالا دست بابل با انواع جاده و ویلاسازی‌های مختلف در حال جان دادن است و تحمل هیچ آسیب جدی دیگری را ندارد.
وی گفت: بسیاری از کشورهای دنیا از سالهای گذشته با اجرای مدل‌های جنگلداری بومی محور متکی بر حمایت از جنگل نشینان با ایجاد قوانین به ازای خدمات زیست بومی و مدیریت تلفیقی زیست بومی اقدامات موفقی را انجام دادند.
استان مازندران حدود ۲ میلیون و چهار هزار هکتار مساحت دارد که از این مقدار حدود یک میلیون و ۷۰۰ هزار هکتار آن عرصه های طبیعی شامل جنگل و مرتع است.
برای حفاظت و مدیریت عرصه های طبیعی مازندران ۲ اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری در ساری و نوشهر فعالیت دارند که منطقه ساری حدود ۷۱ درصد و نوشهر حدود ۲۹ درصد این عرصه ها را مدیریت می کند. در مجموع حدود ۵۴ درصد از عرصه های جنگلی شمال کشور را در اختیار دارد و همچنین نیمی از جنگل های هیرکانی ثبت شده در سازمان جهانی یونسکو در جغرافیای مازندران واقع است.
مازندران حدود ۴۶۰ هزار هکتار اراضی کشاورزی و باغی دارد که در آنها سالانه بیش از هفت میلیون تن محصول تولید می شود. این استان در تولید ۱۵ نوع از محصولات کشاورزی و باغی هم رتبه اول تا سوم کشور را دارد، ظرفیت این شرایط در حالی است که تغییر غیرمجاز کاربری اراضی کشاورزی و باغی در مازندران همچنان از چالش‌های مهم این استان محسوب می‌شود.