به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، «خواب دایی‌جان» آینه تمام‌نمای استعداد بی‌همتای داستایفسکی در هجو و طنز است. شخصیت شازده ک. را باید نمود آشکار هنر هجوپردازی او دانست. شازده، پیرمردی که پیوسته می‌کوشد جوان جلوه کند، در واقع سوژه‌ای است که می‌توان ردپایش را تا کمدی‌های قرون پیشین و حتی در بالاگان روسی هم دنبال کرد. نویسنده در قامت این اشراف‌زاده‌ی سالخورده شخصیتی پرتناقض خلق کرده است، موجودی هم پیرو مد و هم فرسوده و کهنه، هم پیر و هم کودک‌خیم، موجودی که از یک سو فراموشکار است و از سوی دیگر دروغ‌های شاخدار می‌گوید. در یک کلام، داستایفسکی یک «دایی‌جان» آفریده است که خود را با ناپلئون مقایسه می‌کند و انگلیسی‌ها را به باد ناسزا می‌گیرد.

فیودور داستایفسکی این رمان را در سالِ ۱۸۵۹ نوشت؛ رمانی که نخستین اثر او بعدِ بازگشت از تبعید و زندانِ ده ساله‌اش محسوب می شود. این اثر ترکیبی غریب از هول و خنده است که فراموش نمی‌شود.

نشر مد اخیراً «خواب دایی جان» را با ترجمه عبدالمجید احمدی در ۲۱۶ صفحه و با قیمت ۲۰۱ هزار تومان عرضه کرده است.