همشهری آنلاین- صفورا صادقی: بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین هیئت‌های مذهبی از همین محله‌های قدیمی بودند. هیئت‌ها در محله اودلاجان توسط بانیان و بزرگان و لوطی‌های محل اداره می‌شدند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
نصرالله حدادی، تهران‌پژوه، درباره رسم هیئت‌داری در محله اودلاجان چنین توضیح می‌دهد: «هیئت‌ها در محله‌های قدیم مثل اودلاجان که از محله‌های اعیان‌نشین تهران قدیم بود، هویت‌دهنده بودند. به‌همین دلیل بسیاری از اشخاص، اصناف، پهلوانان و اقوام معروف سعی می‌کردند یک هیئت، تکیه و حسینیه به نام خود تشکیل دهند. هیئت قدیمی زائران کربلا، هیئت عزاداری زنجیر زنان اکبرخان پامناری، هیئت حسینیه شیرازی‌ها و هیئت تکیه دانگی از هیئت‌های معروف اودلاجان بودند.»
قصه شکل‌گیری «هیئت زائران کربلا» از این میان، جالب است: در دوره‌ای که پهلوی اول برگزاری مراسم عزاداری برای اباعبدالله‌الحسین(ع) را ممنوع کرده بود، عده‌ای از مذهبیون در این ایام به کربلا و نجف سفر می‌کردند و در آنجا آیین عزاداری را برپا می‌کردند. در سال ۱۳۰۶ تعدادی از اهالی محله اودلاجان، در کربلا دور هم جمع می‌شوند و قول‌وقرار راه‌اندازی یک هیئت را با هم می‌گذارند و به محض برگشتن به ایران، زمینه را برای ایجاد آن فراهم می‌کنند. از آنجا که فکر این هیئت در کربلا شکل گرفته بود، نامش را هیئت زائران کربلا گذاشتند که این نام تا زمان حال ماندگار می‌شود.
رحیم طوبایی، از معتمدان محله اودلاجان، می‌گوید: «در این محله هیئت‌های زیادی از قدیم فعالیت می‌کنند که عمر بعضی از آنها به بیش از یک قرن نیز می‌رسد. هیئتی که توسط جمعی از جوانان سابق محله ایجاد شد و من هم از بانیان آن بودم به اسم «هیئت جوانان پیرعطا» است که اکنون اعضای اصلی آن همه پیر شده‌اند و حالا با حضور جوان‌های محله همچنان پابرجاست. در این هیئت مدت ۴۰ سال است که هر شب جمعه نذری می‌دهیم و غذا را ۱۱ شب به بعد توزیع می‌کنیم. همسرم فاطمه سوهان شیرچی، آشپز هیئت است. خیلی از اهالی سؤال می‌کنند که چرا نذری آخر شب توزیع می‌گردد و هنگام ناهار پخش نمی‌شود. بنده عقیده دارم ناهار برای کاسبان بازار و اهالی که نیازی به این نذری ندارند درست نیست. برای همین آخر شب برای یقه چرک‌ها و معتادان و بی‌سرپناهانی که از محل گذر می‌کنند توزیع می‌شود.»