به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، جلبک دریایی نویدبخش پیدا کردن راهی برای پایدارتر کردن گاوداری است. مطالعه‌ای توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا نشان داد که تغذیه گاوهای گوشتی در حال چرا با مکمل‌های جلبک دریایی، انتشار متان آن‌ها را حدود ۴۰ درصد کاهش می‌دهد بدون اینکه بر سلامت یا وزن آن‌ها تأثیر بگذارد.
این نخستین مطالعه برای آزمایش جلبک دریایی روی گاوهای گوشتی در حال چرای جهان است و به‌دنبال مطالعات قبلی انجام شده که نشان می‌داد جلبک‌های دریایی انتشار متان را ۸۲ درصد در گاوهای پروار و بیش از ۵۰ درصد در گاوهای شیرده کاهش می‌دهند.
گاو چقدر متان تولید می‌کند؟
۱۴.۵ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی را دام‌ها ایجاد می‌کنند که بیشترین سهم آن از گاز متانی است که گاوها هنگام بادگلو زدن آزاد می‌کنند. گاوهای در حال چرا نیز متان بیشتری نسبت به گاوهای پرواری یا گاوهای شیرده تولید می‌کنند، زیرا فیبر بیشتری نسبت به علف می‌خورند.
گاوهای گوشتی تنها حدود سه ماه در فضای دامداری می‌مانند و بیشتر عمر خود را در حال چرا در مراتع و تولید متان هستند، بنابراین باید جلبک دریایی یا هر افزودنی خوراکی دیگری را در محیط برای گاوهای در حال چرا در دسترس قرار داد تا ضمن تأمین نیاز جهانی برای گوشت، دامداری پایدارتر شود.
تغذیه روزانه گاوهای مرتعی دشوارتر از گاوهای پرواری یا شیرده است، زیرا آن‌ها اغلب دور از مزارع برای مدت طولانی چرا می‌کنند، بااین‌حال در طول زمستان یا زمانی که علف کمیاب است، دامداران اغلب خود رژیم غذایی گاوهایشان را تکمیل می‌کنند.
محققان برای مطالعه حاضر ۲۴ گوشت گاو (ترکیبی از نژادهای آنگوس و واگیو) را به دو گروه دریافت‌کننده مکمل جلبک دریایی و تغذیه‌شده به روش سنتی فعلی تقسیم کردند و طی آزمایشی ۱۰ هفته‌ای دریافتند گاوهای در حال چرا که مکمل را خوردند، کاهش نزدیک به ۴۰ درصدی را در انتشار متان نشان دادند. تحقیقات بیشتری روی کاهش انتشار متان با استفاده از افزودنی‌های خوراکی در محیط‌های کنترل‌شده با مکمل‌های روزانه انجام شده است، بااین‌حال تغذیه با مکمل جلبک دریایی مؤثرتر از دیگر روش‌ها بود.
کشاورزی سنتی که شامل سیستم‌های چرای بزرگ است، اغلب در مناطق آسیب‌پذیر در برابر تغییرات آب‌وهوایی انجام می‌شود و این مطالعه راهی برای بهبود چرای گاوها برای محیط زیست و ایفای نقش در مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی ارائه می‌دهد. مطالعات پیش از این نیاز به بهبود کارایی تولید دام در کشورهای با درآمد کم و متوسط را با استفاده از روش‌های ژنتیکی، تغذیه‌ای و بهداشتی بهتر نشان داده بود و یافته‌های فعلی امیدوارکننده‌ترین رویکرد برای تأمین تقاضای جهانی برای گوشت و در عین حال محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای را ارائه می‌دهد.
