به گزارش مفدا، دکتر محمد رهبری دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه تهران و فعال رسانه‌ای در نشست سراسری فعالان تشکل‌های فرهنگی و دانشجویی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور در مراسم روز دانشجو که امروز سه‌شنبه ۱۳ آذر ماه برگزار شد با موضوع کنش جمعی و تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر آن سخنرانی و انتقال تجربه کرد.
وی با اشاره به این که فعالیت جمعی دانشجویی مهارت‌های فرد را توسعه می‌دهد، گفت: این نوع فعالیت‌ها دانشجو را به تدریج چند بعدی می‌کند و مهارت مدیریت، اجرا و پیش بردن چند پروژه با هم را در او تقویت می‌کند. کسانی که در دوران دانشجویی فعالیت گروهی داشته‌اند، معمولا نسبت به کسانی که فقط درس خوانده‌اند آدم‌های موفق‌تر و اثربخش‌تری در محیط خود هستند. این مهارت‌ها را اگر بیرون از دانشگاه بخواهیم تجربه کنیم و بیاموزیم هزینه زیادی دارد در حالی که در دانشگاه به صورت رایگان تجربه‌هایی غنی به دست می‌آوریم.
رهبری در ادامه درباره تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر فعالیت‌های جمعی بیان داشت: به نظر می‌رسد با توسعه شبکه‌های اجتماعی به مرور فعالیت‌های جمعی و کار داوطلبانه کمرنگ شده است و این موضوع نه فقط در ایران که در سراسر دنیا رخ داده است. در گذشته افراد با کنش جمعی تحولی ایجاد می‌کردند و همان تاثیری که می‌گذاشتند این حس را در آنها ایجاد می‌کرد که مزدشان را دریافت کرده‌اند.
این فعال رسانه‌ای در ادامه افزود: امروزه افراد بیشتر وقتشان را به موضوعاتی اختصاص می‌دهند که منافع فردی بیشتری در بر دارد و یک دلیل آن شبکه‌های اجتماعی و فناوری‌های نوظهور است. کنشگری در شبکه‌های اجتماعی باعث می‌شود افراد از کنش جمعی احساس بی‌نیازی کنند چون از یک پست اینستاگرامی یا توئیت بازخوردهای زیادی دریافت می‌کنند. به تعبیری استفاده از شبکه‌های اجتماعی رویکردهای فردگرایانه را در برابر کنش جمعی تقویت کرده است.
دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه تهران با تاکید بر این که تغییرات فرهنگی بدون کار جمعی ممکن نیست، گفت: تغییرات فرهنگی جوامع ناشی از کار داوطلبانه جمعی بوده و اگر امروز حقوقی داریم به خاطر این است که عده‌ای از مردم در گذشته وقت و انرژی و هزینه این تغییر را با انجام فعالیت‌های جمعی پرداخت کرده‌اند. در واقع تحولات یک سال اخیر هیچ کدام به دور از کار جمعی نبوده است و توسعه شبکه‌های اجتماعی از این منظر می‌تواند یک نقطه ضعف محسوب شود.
وی در پایان اظهار داشت: حتی توسعه فردی از طریق کنش‌های جمعی و فعالیت‌های داوطلبانه راحت‌تر اتفاق می‌افتد؛ مهارت‌هایی از قبیل مدیریت، حل مساله و تاب آوری جز با کنش جمعی ممکن نیست و تغییرات فرهنگی و اجتماعی صرفا با حضور در شبکه اجتماعی، استوری و توئیت اتفاق نمی‌افتد و اثر محدودی دارد و لازمه آن کنش اجتماعی است.