این‌که یک درگیری ساده برای یافتن جای پارک منجر‌ به جنایتی می‌شود، حالادیگرجزو اخبارمعمولی این رسانه‌ها محسوب می‌شود. اما چه‌چیزی باعث شده تا شاخص تاب‌آوری در‌جامعه به‌شکل مشهود کاهش یابد؟ در این‌میان، می‌توان دلایل بسیاری را برشمرد که شاید جالب باشد بدانید حتی دلایل اقلیمی و محیط‌زیستی همچون گرمای هوا وآلودگی آن، درمیزان این کاهش تاب‌آوری سهم دارند. حتی افزایش مشهود آلودگی‌های صوتی درشهرها که باعث اختلال خواب می‌شود، به‌طور فیزیولوژیک روی تاب‌آوری ما تاثیرات منفی می‌گذارد. دلایل اجتماعی بسیاری هم در این‌میان دخیل هستند؛ ازکاهش شاخص مسئولیت اجتماعی گرفته تا افزایش فردگرایی که می‌تواند دلایل مهمی در نتیجه این داده‌ها باشد. اما بدون‌شک سهم مسائل اقتصادی تاثیر مهمی در این ماجرا دارد؛ نمونه مشهود آن شباهت معنادار نمودار میزان تورم و میزان مراجعه به پزشکی قانونی برای تشکیل پرونده‌های نزاع خیابانی است. به‌صورت مجزا هم این مراجعات در‌طول این سال‌ها افزایش محسوسی داشته است.نرخ خشونت که گاه در قالب نزاع ودعوا و درگیری‌های خیابانی ظاهر می‌شود،یک نشانه‌ بالینی برای فهم اختلال‌های عملکردی درجامعه است.اکنون که آمارنزاع ودعوا توسط یک نهاد رسمی اعلام ‌شده، می‌توان با استناد به محتوای آن فهمید که وجود چنین اختلالی، واقعیت دارد وسطح و گستره‌ آن نیز چشمگیر و حتی نگران‌کننده است. تقویت سرمایه‌ اجتماعی به‌عنوان مهم‌ترین نیاز امروز ایران منوط به رفع زمینه‌های خشونت ودعوا و نزاع است. انتشار جدیدترین آمار نزاع و دعوا در کشور حکایت از جدی‌تر‌شدن یکی از آسیب‌ها و چالش‌های مهم اجتماعی در ایران امروز دارد. نزاع در عرصه عمومی، شکل غلیظ‌شده‌ای از پرخاشگری است که در مناسبات و ارتباطات انسانی رخ می‌دهد. بروز چنین آسیبی، طبیعتا نشانه‌ کاهش تاب‌آوری در‌میان مردم وناتوانی درکنترل خشم به‌عنوان یکی از مهارت‌های ارتباطی است. آمار مراجع ذی‌ربط درباره نرخ سرانه دعوا و نزاع در کشور، سیر صعودی آن را ظرف سال‌های اخیر نشان می‌دهد. چنین پدیده‌ای نیازمند بررسی‌های جامع درباب ریشه‌ها و زمینه‌های بروز و گسترش آن است. طبعا درشکل‌گیری چنین آسیبی، عوامل اقتصادی، ‌تربیتی، روانی، و اجتماعی دخیل‌اند و کاهش نرخ آن، منوط به رفع عوامل چندگانه‌ آن است.