به گزارش ایلنا، یکی از دلایل مهم عدم موفقیت تیم‌های ایرانی در آسیا نداشتن یک بازیکن اصطلاحا "کار دربیار" است و در فصول اخیر غیر از مقطع کوتاهی که شیخ دیاباته برای استقلال در آسیا خوش درخشید، دیگر شاهد بازیکن موثری در خط حمله این دو تیم نبودیم.
خلاف این ماجرا را در دیگر تیم‌های آسیایی اتفاق افتاد و بازیکنان نامداری از جمله رونالدو، محرز، میتروویچ و خوسلو و.. که در بهترین فرم خود از اروپا راهی کشورهای عربی شدند و حالا موجبات موفقیت تیمشان را فراهم می‌کنند.
اما در فوتبال ایران انگار مرسوم است که بازیکن درجه چندم آفریقایی و اروپایی از ناکجاآباد به ایران بیاید و قرارداد چندین هزار دلاری ببندد و مدتی چمن‌های ایران را کود بدهد و نهایتا هم به فیفا شکایت کند و تمام و کمال قرارداد نجومی‌اش را از حلقوم استقلال و پرسپولیس بیرون بکشد.
به هر حال این ماجرای آزاردهنده حالا با بلانکو در استقلال و ژوائو در پرسپولیس در حال تکرار است و ژوائو با قراردادی ۸۰۰ هزار دلاری و بلانکو با قراردادی ۶۵۰ هزار دلاری و مجموعا هزینه گزاف ۱۰۰ میلیاردی، با عملکردشان در زمین سوهان روح و روان هواداران شده‌اند.
به هر حال فلسفه خرید بازیکن خارجی مشخص است و طبیعتا باید قابلیت‌های بهتری نسبت به بازیکنان ایرانی در دسترس و بازیکنان جوان داخلی داشته باشد تا ارزش ول‌خرجی کردن هم داشته باشد.
اما حالا در شرایطی که کار پرسپولیس و استقلال برای قرار گرفتن در جمع ۸ تیم از گروه ۱۲ تیمه به قدری سخت و پیچیده شده که پای علامت سوال بزرگی در خصوص کیفیت فنی این دو بازیکن به میان می‌آید و باید دید بالاخره چه زمانی قرار است رویه ورود و خروج n میلیاردی بازیکنانی در این قواره به فوتبال ایران قطع شود؟