به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، آیت الله مجتبی تهرانی، درباره فرق بین غبطه و حسد می گوید: حسد عبارت از این است که شخصی که رشک می ورزد، می خواهد نعمت از محسود زائل شود، حال چه خود داشته باشد چه نداشته باشد. امّا غِبطه این‏گونه نیست. غِبطه بسیار ممدوح است. غبطه معنایش این است که اگر انسان ببیند دیگری نعمتی دارد؛ هر نوع نعمتی باشد خصوصاً نعمت معنوی؛ ناراحت باشد که چرا من ندارم. نمی خواهد از او گرفته بشود. خوشحال است که او دارد ولی ناراحت است که چرا من ندارم. از نداشتن خودش ناراحت است نه از داشتن او.