صاحب‌خبر - شهاب خادم: توافق آتش‌بس در لبنان با گذشت 417 روز از آغاز جنگ سرانجام به تصویب کابینه نتانیاهو رسید؛ توافقی که خشم بسیاری از مقامات و محافل صهیونیست را برانگیخته است. توافق مذکور پس از آن حاصل شد که دولت‌های آمریکا و فرانسه ماه‌ها برای بیرون کشیدن ارتش صهیونیستی از باتلاق جنوب لبنان تلاش کردند؛ باتلاقی که با گذشت 55 روز از تهاجم زمینی اشغالگران به جنوب لبنان می‌رفت تا حیثیت باقیمانده ارتش صهیونیستی را نیز بر باد دهد. ارتش اشغالگر که در دهم مهرماه به امید از بین بردن زیرساخت‌های حزب‌الله یورش زمینی به جنوب لبنان را آغاز کرد، اکنون در حالی به ترک مخاصمه تن داده است که روزانه شاهد تلفات و خسارات گسترده جانی و مالی بود و روزی نبود که رسانه‌های عبری‌زبان از کشته یا زخمی شدن تعدادی از نظامیان اشغالگر در جبهه جنوب خبر ندهند. نکته قابل توجه در نبرد زمینی 55 روزه در جنوب لبنان این بود که معادلات جبهه حق، هرگز با تعاریف و اصول شناخته‌شده جهان امروز قابل سنجش نیست. در طول تمام این روزها رزمندگان حزب‌الله در شرایطی جنگیدند که آیت‌الله سیدحسن نصرالله، علامه سیدهاشم صفی‌الدین و بسیاری از فرماندهان ارشد حزب‌الله نظیر ابراهیم عقیل و علی کرکی به شهادت رسیده بودند، همچنین عملیات انفجار پیجرها، بسیاری از فرماندهان میانی را نیز شهید و مجروح کرده بود. در این شرایط ارتش اشغالگر گمان می‌کرد به‌سادگی روستاهای جنوب لبنان را یکی پس از دیگری اشغال کرده و زیرساخت‌های حزب‌الله را از بین خواهد برد اما رزمندگان مقاومت به رهبری «مهندس» (حجت‌الاسلام‌والمسلمین شیخ‌ نعیم قاسم) برخلاف تمام قواعد مادی دنیای امروز رفتار کرده و درسی فراموش‌نشدنی به صهیونیست‌ها دادند. در این میان به‌رغم تمام جریان‌سازی‌های رسانه‌های غرب و وارونه‌سازی‌ها و روایت‌سازی‌های دروغین درباره مفهوم توافق مذکور، واکنش همراه با خشم محافل مختلف صهیونیست به این آتش‌بس بخوبی نشان می‌دهد کدام طرف جبهه پیروز است و کدام طرف شکست خورده است. «بزالل اسموتریچ» وزیر دارایی و «ایتمار بن‌گویر» وزیر امنیت قومی رژیم صهیونیستی از جمله مقامات ارشدی هستند که با این توافق مخالفت کرده‌اند. بن‌گویر خواستار ادامه جنگ با لبنان شده و توافق را «اشتباهی بزرگ و از دست دادن فرصتی تاریخی برای نابودی(!) حزب‌الله» دانسته است. او مدعی شده است اسرائیل باید آتش‌بس را رد کند و آن را «توافقی بر روی یخ» توصیف و تأکید کرد حزب‌الله دوباره به مسلح کردن خود ادامه خواهد داد. اسموتریچ نیز گفته است: «هر توافقی ارزشی بیش از کاغذی که روی آن امضا شده، ندارد». برخی وزرای صهیونیست نیز به روزنامه «اسرائیل‌هیوم» گفته‌اند: «دلایل پیچیده و محرمانه‌ای وجود دارد که اسرائیل را به‌رغم نواقص آن، به سوی پذیرش توافق سوق می‌دهد». روزنامه یدیعوت آحارانوت هم به نقل از یک منبع آگاه گزارش داد اسرائیل احتمالا با تصمیمی از سوی شورای امنیت سازمان ملل مبنی بر توقف جنگ در لبنان روبه‌رو می‌شد. به گفته این منبع، نیاز به استراحت نیروهای ارتش که در لبنان و غزه فرسوده شده‌اند هم رژیم اشغالگر را به سمت توافق با لبنان سوق داده است. این روزنامه در گزارش دیگری نوشت: تعداد خانه‌های کاملا ویران‌شده [ساکنان غاصب سرزمین‌های اشغالی] در پی حملات حزب‌الله از 8 هزار و 800 خانه فراتر رفته و بیش از 7 هزار خانه و 300 زمین کشاورزی هم خسارت دیده است. اما رؤسای شهرک‌های نزدیک مرز لبنان نیز موضع تندی در قبال آتش‌بس اعلام کرده و توافق را شکست سنگینی برای رژیم صهیونیستی دانسته‌اند. در این راستا رئیس شورای شهرک «مطله» در مصاحبه با کانال ۱۳ این رژیم، توافق آتش‌بس را «توافقی تحقیرآمیز و تاسفبار پس از تخریب ۷۰ درصد خانه‌های این شهرک» خواند و از ساکنان خواست به منطقه بازنگردند. رئیس شورای شهرک «میتا آشر» نیز گفت: «اگر این توافق امضا شود، در سال‌های آینده شاهد حزب‌اللهی قدرتمندتر و سرسخت‌تر خواهیم بود و بهای آن را با خون‌مان خواهیم پرداخت». رئیس شورای «کریات بیالیک» نیز در واکنش به توافق احتمالی گفت: «احساس ناامیدی می‌کنیم؛ امیدوارم سختی‌هایی که در ۲ ماه گذشته متحمل شدیم، بی‌ثمر نباشد». رئیس شورای شهرک «کریات شمونا» هم آتش‌بس را «توافق تسلیم» توصیف کرد و به رسانه‌ها گفت: «قبل از امضای این توافقنامه تسلیم، از رهبران‌مان می‌خواهم به ما و فرزندان‌مان فکر کنند و سرنوشت‌مان را به خطر نیندازند تا با تکرار ۷ اکتبری دیگر این بار از سمت لبنان، اسیران بعدی نباشیم». در این میان حتی شخص بنیامین نتانیاهو نیز که تلاش زیادی برای متقاعد کردن دیگر سران صهیونیست برای پذیرش آتش‌بس انجام داده است، به این مساله که توافق مذکور به نفع رژیم صهیونیستی نیست، اذعان کرده است؛ در این راستا روزنامه «اسرائیل‌هیوم» روز گذشته نوشت: نتانیاهو به مقامات صهیونیست گفته است مجبور به پذیرش توافق شده و آتش‌بس در لبنان انتخاب «بین بد و بدتر» بوده است.∎​