به گزارش ایلنا، پرسپولیس و استقلال دو نماینده ایران در لیگ نخبگان آسیا هم اکنون در مقطع حساسی از فصل قرار دارند و شرایط صعود آن‌ها به مرحله حذفی لیگ نخبگان آسیا بسیار پیچیده شده و در هفته پنجم که سه امتیاز برای آن‌ها از نان شب واجب‌تر بود، تن به تساوی دادند تا سه هفته پایانی مرحله گروهی این رقابت‌ها را با استرس پشت سر بگذارند. بهزاد داداش‌زاده بازیکن اسبق استقلال و پرسپولیس در مورد شرایط این دو تیم در آسیا و همچنین تیم ملی در جام جهانی اظهارنظرهای مفصلی داشته که در ادامه می‌خوانید.

پرسپولیس مقابل الریان امتیازات مهمی را در مسیر صعود از دست داد، با توجه به سه حریف بعدی، شرایط صعود را برای این تیم چگونه می‌بینید؟

کلا کار برای نماینده‌های ایران سخت است؛ به هر حال ما امکانات و سخت افزار تیم‌های دیگر را نداریم و از امتیاز میزبانی و حضور هواداران و یار دوازدهم محروم هستیم. چنین نتایجی قابل پیش‌بینی بود و کار برای نماینده‌های ایران در لیگ نخبگان سخت است. پرسپولیس در این بازی‌ها نمایش خوبی داشته اما توانش همین است؛ تیم‌های دیگر هم هزینه کردند و بازیکنان سطح بالایی دارند و همین بازیکنان توانستند سرنوشت بازی‌ها را برای تیمشان عوض کنند اما ما همچنان مشکل نبود بازیکن کار دربیار داریم.

تیم گاریدو در بازی‌های آسیایی‌اش بعد از زدن گل اول عقب کشیده و در ادامه گل تساوی را دریافت کرده است.

من خودم مربی بودم و هستم و خیلی‌ها مربی هستند؛ مگر گاریدو عقب می‌رود؟ این مسائل به خاطر شرایط روحی و روانی بازیکنان است و تیم بعد از گلزنی خود به خود عقب می‌کشد. حتی ما دیدیم سیدجلال از کنار زمین به بازیکنان می‌گفت که حمله کنند اما توان و شرایط بازیکن در زمین همان اندازه است و ما نباید همه چیز را گردن گاریدو و مربیان بیندازیم. مربی بازیکنان را ارنج می‌کند اما نمی‌داند که در زمین چه شرایطی هست؛ تعویض‌هایی انجام می‌شود، بعضی وقت‌ها جواب می‌دهد و گاهی هم جواب نمی‌دهد. در کل ما بضاعت‌مان همین است. حالا یکسری می‌گویند این تیم قبلا نایب قهرمان آسیا شده، خب شرایط تیم‌ها آن زمان فرق می‌کرد؛ ما زمین تمرین و تماشاگر و تیم یکدست و.. داشتیم. باید واقع‌بین باشیم و تیم را به حاشیه نبریم؛ پرسپولیس لیگ برتر و جام حذفی را در پیش دارد و نباید آن‌ها را از دست بدهد. این تیم می‌تواند در لیگ و جام حذفی نتیجه بگیرد و قهرمان شود اما در آسیا کار برای پرسپولیس و استقلال سخت است و نباید از آن‌ها توقع بی‌جا داشته باشیم. سقف قرارداد تیم‌ها را اذیت کرد؛ قیمت سه بازیکن الریان اندازه کل پرسپولیس بود. باید چه توقعی داشته باشیم؟

برای استقلال هم، چنین وضعیتی را می‌بینید؟

شرایط برای استقلال هم همین است؛ حالا موسیمانه آمده و دارد جوان‌گرایی می‌کند که کار خیلی بزرگی است، هم پرسپولیس و هم استقلال زیر نظر گاریدو و موسیمانه دارند پوست‌اندازی می‌کنند و باید به آن‌ها فرصت داد.

حریفان استقلال به نسبت حریفان پرسپولیس آسان‌تر هستند و صعود برای استقلال محتمل‌تر به نظر می‌رسد.

خب حریفان استقلال هم دوست دارند ببرند و جزو ۸ تیم صعودکننده باشند، در استقلال بازیکنانی هست که پیراهن این تیم برای‌شان گشاد است؛ به مراتب پرسپولیس بازیکنان بهتری در اختیار دارد ولی استقلال کار سخت‌تری دارد.

تیم ملی هم مقابل کره و قرقیزستان دو نیمه متفاوت تجربه کرد، دلیل این موضوع را چه چیزی می‌دانید؟

ما در تیم ملی هم متاسفانه بازیکنی نداریم که بتواند کمک کند؛ بضاعت‌مان همین است. تیم ملی سالیانِ سال همین بازیکنان را در اختیار داشته؛ زمان کیروش همین بازیکنان بودند و هر مربی دیگری هم بیاید همین بازیکنان را انتخاب می‌کند چون با هم هماهنگ هستند. بزرگ‌ترین مشکل تیم ملی ما نداشتن خط دفاع است، ما مدافع شش‌دانگی در تیم ملی نداریم. مدافعان تیم ملی از شش تیم برتر لیگ هستند که می‌بینیم آن‌ها هم در دفاع آسیب‌پذیرند. مهم این است که تیم ملی می‌برد؛ چه بازی خوب انجام بدهد چه بازی بد. مهم این است که به جام جهانی برویم، به بازی خوب امتیاز نمی‌دهند! این را همه ما باید بدانیم. بازی خوب داشتیم اما نتیجه را واگذار کردیم، چه فایده؟ الان که تیم ملی به جام جهانی می‌رود باید همه حمایت کنیم بعد تصمیم‌گیری کنیم که می‌خواهیم از گروه صعود کنیم یا نه، البته با این بازیکنان سخت است. فاز حمله تیم ملی ایده‌آل است اما در برگشت‌ها ضعف دارند؛ یعنی وقتی که سه مهاجم ما می‌روند جلو و توپ را لو می‌دهند دیگر به عقب برنمی‌گردند که به دفاع و هافبک کمک کنند. به هر حال خط دفاع هم آسیب‌پذیر می‌شود. از یک طرف می‌گوییم تیم ملی چرا جوان‌گرایی نمی‌کند از طرفی می‌گوییم چرا رامین رضاییان و وحید امیری دعوت نمی‌شوند، این دو هم بازیکنان خوبی هستند ولی این دو بیایند، جایگزین چه کسانی باید بشوند؟ سرمربی اینجا پاسخگو می‌شود، ما ببیننده‌ایم و در تمرین که نیستیم. اگر تعویض‌های سرمربی جواب می‌داد، قلعه‌نویی اسطوره می‌شد، خب فوتبال است دیگر و غیر قابل پیش‌بینی. همه تیم‌های آسیایی در سال‌های اخیر پیشرفت کردند به جز ایران اما باز هم تیم ملی ما بهتر است. میزبان که نیستیم، زمین تمرین هم نداریم و هر بازی که انجام می‌دهیم انگار مهمانیم، شرایط آب و هوایی به نفع تیم‌های دیگر است تا خود ما! یکسری آدم‌ها هستند برای خودنمایی و یا اختلافاتی با سرمربی تیم ملی دارند یا دوست ندارند تیم ملی با سرمربی ایرانی به جام جهانی برود و رکورددار نشود؛ این انتقادات حرف آدم‌های حسود و کم‌بین و کوته‌فکر است و به این فکر نمی‌کنند که تیم ملی اگر جام جهانی نرود، فوتبالمان بیست سال عقب می‌افتد. ما همین حالا هم ده سال از همه تیم‌ها عقبیم، عربستان و استرالیا با آن همه امکانات بازی‌های‌شان را باختند. تیم‌های اندونزی و افغانستان رشد می‌کنند و ما همچنان دنبال زمین تمرین و ورزشگاه هستیم که در آن مسابقه انجام دهیم.

صعود به جام جهانی که تقریبا برای ایران قطعی شده؛ به نظر شما در فرصت باقی مانده تا جام جهانی، پیشرفتی حاصل می‌شود که در جام جهانی ۲۰۲۶ برای اولین بار از گروهمان صعود کنیم؟

سخت است، با این بازیکنان سخت است. بازیکن سطح بالایی هم در ایران نداریم، در لیگ هم پدیده نداریم. حتی جوان‌هایی که در تیم‌های باشگاهی خوب ظاهر شدند، در باشگاهشان نفر اول هستند، شرایط در تیم ملی فرق می‌کند، در تیم ملی هر کسی برای خودش تفکر و ایده متفاوتی دارد و اینکه چنین بازیکنانی در تیم ملی جواب بدهند، زمان‌بر است و در چندین بازی و تورنمنت حضور داشته باشند و به نوعی پخته شوند.